Vísir - 11.07.1979, Blaðsíða 23

VÍSIR
Miðvikudagur 11. júli 1979.
Umsjón:
Friörik
Indriðason
Fuglaveiðar með fálkum hafa löngum verið vinsæl Iþrött. Hér gin einn
fálkinn yfir bráð sinni.
úivaro í kvfild ki. 22.10:
Fálkaveiöar
á miðöldum
Ég mun reyna að draga udd
mynd af mikilvægi fálkans á 17.
öld sagði Ingi Karl Jóhannesson
en hann sér um þáttinn fálka-
veiðar á miðöldum.
I þættinum er lýst hvernig
fálkaverslunin gekk fyrir sig,
hvernig þeir voru veiddir og bent
á vinsældir þær er þeir höfðu hjá
erlendum þjóðhöfðingjum. Dana-
konungur keypti sér til dæmis
iðulega vinsældir með þvi að gefa
öðrum þjóðhöfðingjum fálka.
Þaö má lika segja að mikið lff
hafi verið i kringum þessa
verslun. Islenski fálkinn þótti
öðrum fuglum betri til að veiða
með, en slikar veiðar voru einka-
sport þjóöhöföingja. A þessum
timum þ.e. meðan einokunar-
verslunin stóð sem hæst.
Þegar frá leið leigði Danakon-
ungur veiðiréttindi á fáikaveið-
um til annara þjóðhöföingja. Út
af þessu spunnust ymis konar
deilur og brambolt sem ég mun
fara isaumana á, sagði Ingi Karl.
Það má segja að kveikjan að
þessum þætti hafi verið það að
einn er reynt að veiða þessa fugla
þótt bannað sé. I fyrra reyndu
Þjóðverjar nokkrir að smygla
fálkum út úr landinu en það mis-
tókst. Ég hef frétt að þeir fuglar
hefðu átt að fara til einhverra
oliufursta i Arabarikjunum, svo
segja má að þessar veiðar með
fuglum séu enn stundaðar að ein-
hverju marki, sagði Ingi Karl aö
lokum.
útvarp
14.30 Miðdegissagan: ,,Kapp-
hiaupið” eftir Kare Hoit.
Siguröur Gunnarsson les
þýöingu sina, sögulok (25).
15.00 Miðdegistónleikar:Leon
Goossens og hljómsveitin
FDharmonfa I Lundúnum
leika óbókonsert eftir
Vaughan Williams, Walter
Susskind stj./ Fllharmoni'u-
sveit Vlnarborgar leikur
Sinfóniu nr. 8 i G-dúr op. 88
eftir Antonin Dvorak, Her-
bert von Karajan stj.
16.20 Popphorn: Halldór
Gunnarsson kynnir.
17.20 Litii barnatlminn: Lifií
er fótboki. Umsjónarmaö-
ur: Steinunn Jóhannesdótt-
ir. Meö krökkum á spark-
völlum.
17.40 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.00 Vlðsjá. (endurtekin frá
morgninum).
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Einleikur á gitar: Julian
Bream leikur Sónötu I A-dúr
eftir Niccolo Paganini.
20.00 Töfrandi tónar. Jón
Gröndal kynnir annan þátt
sinn um timabil stóru
hljómsveitanna 1936-46.
20.30 Útvarpssagan: „Trúð-
urinn” eftir Heinrich Böll.
Franz A. Gislason les þýð-
ingu slna (2).
21.00 „Ljóðasveigur”
(Liederkreis), lagaflokkur
op. 39 eftir Robert Schu
mann. Barry McDaniel
syngur, Aribert Reiman
leikur undir á pfanó. (Frá
tónlistarhátiðinni i Berlin I
sept. sl.).
21.30 „Vfsur Bergþóru”. Les-
iö úr samnefndri ljóðabók
Þorgeirs Sveinbjarnarson-
ar. Sigfús Már Pétursson
leikari les.
21.45 tþróttir. Hermann
Gunnarsson segir frá.
22.10 Fálkaveiðar á miðöldum
— fyrsti þáttur. Umsjónar-
maöur: Ingi Karl Jóhannes-
son.
22.30 Veðurfregnir. Fréttir.
Dagskrá morgundagsins.
22.50 Svört tónlist. Umsjón:
Gerard Chinotti. Kynnir:
Jórunn Tómasdóttir.
23.35 Fréttir. Dagskrárlok.
Dexter Gordon á konsert þeim er hann hélt hér I Háskólabiói.
Ljósm. Leifur
lílvarp I kvöld kl. 22.50:
SVÖRT
TÖNLIST
Segja má að saxófónleikarar
eigi stærstan hlut i þættinum I
kvöld. Þeir sem koma fram eru
m.a. Johnny Hodges, Benny
Webster og Dexter Gordon.
Hodges er alto-saxafón leikari,
en hann lék með hljómsveit Duke
Ellington frá 1930 allt til 1970.
Þeir tveir gerðu saman tvær
þekktar plötur I kringum 1960.
Það voru plöturnar Back to Back
og Side by Side. Þessar plötur
voru siðan gefnar Ut i sama
albúmi. Hodges þótti mjög sér-
stakur saxófónleikari og var
mjög leiðandi á þvi sviöi sem slik-
ur.
Webster lék einnig með Elling-
ton á tenór-saxófón. Still hans er
mjög fágaður og afslappaður.
Þessir tveir listamenn voru alls
ekki ólikir þótt þeir spiluðu á
ólika saxófóna. Webster lifði sið-
ustu ár sin I Kaupmannahöfn en
hann dó 1973.
Gordon er sennilega þekktastur
hér af þessum listamönnum, en
hann spilaði hér á konsert I fyrra.
Gordon var brautryöjandi i
saxófónleik á árunum 1940-50.
Segja má að hann hafi mótaö
marga af þeim saxófónleikurum
sem komu á eftir honum. Má þar
m.a. nefna John Coltrain.
Gordon ,hvarf mikið af sjónar-
sviðinu og flutti til Kaupmanna-
hafiiar I kringum 1965. Hann spil-
aði þar mikið inn á Steeple-Chase
merkið með dönskum listamönn-
um. 1976 flutti hann aftur til
Bandarikjanna og sló þá fyrst i
gegn meðplötunni Dexter Gordon
Life at Village Vanguard. Platan
hlaut almennar vinsældir og hef-
ur Gordon siðan trónað i efsta
sæti margra gagnrýnendalista
fyrir saxófónleik sinn.

ep hætta á að Framsókn verði
Framsóknarflokkurinn er
merkur flokkur um margt.
Löngum trúðu menn, að fylgi
hans væri fast og óumbreytan-
legt. Skýringin var sú, að ekki
var vitaö til þess að nokkur
maður hefði oröiö framsóknar-
maður vegna þess að pólitiskt
mat hans hefði leitt til þess. Þvi
var taliö vist að framsóknar-
lundarfarið væri rikjandi erfða-
eiginleiki, sem lyti erföafræöi-
legum lögmálum og öðru ekki.
Þess vegna myndi framsóknar-
mönnum ekki fækka hlutfalls-
lega I landinu, nema upp kæmi
drepsótt sem legöist sérstak-
lega á þá. I heildarsafni lækna-
vísindanna um pestir og fár er
ekki getið um þess konar sótt og
þvi hafa framsóknarmenn ekk-
ert óttast. A hinn bóginn hefur
af sömu ástæðum veriö taliö, aö
framsóknarm önnum myndi
ekki aukast fylgi, nema þeim
ykist geta og frjósemi. Engar
sögur fara af slíku.
Framangreind speki varð illa
útil slðustu kosningum. Þá tap-
aði framsókn meira fylgi en
erfðafræöikenningin þoldi. Af-
leiðingin hefur oröiö sú, að alls
konar loddarar hafa sett fram
tilgátur um að Framsóknar-
fiokkurinn sé þrátt fyrir allt
stjórnmálaflokkur en ekki ætt-
bálkur sem dreifður er um land-
ið rétt einsog gyðingar um
heimsbyggðina. Þessir menn
sjá auövitaö i hendi sér, að óvist
er að það verði flokknum til far-
sældar ef framvegis verður litiö
á hann sem stjórnmálaflokk.
Þvi gætu fylgt óbilgjarnar kröf-
ur um að flokkurinn tæki upp
nútímaleg vinnubrögð og jafn-
vel að hann hafnaði höfðingja-
dýrkun ættbálkafyrirkomulags-
ins. Þá gæti nú farið að losna um
suma hans þörfustu menn. Visir
að þessari þróun er andúð
manna á kraftaverkum sem
bitnaði ekki sist á Kristni Finn-
bogasyni, sem hrakinn var I há-
loftin, eftir að hafa ávaxtað
skuldir Tlmans betur en öðrum
var lagið. Þessi öfugþróun gæti
einsvel endaö með þvi að menn
teldu minna gagn f jafnómiss-
andi manni og Þórarni Þórar-
inssyni, ef hann yrði að hætta að
skrifa sanngjarna og heiðarlega
leiðara Ikimilsungstfl i Timann.
Slikir leiðarar hafa jafnan
minnt þjóðina á að dr. ólafur
Jóhannesson er stórbrotnasti
leiðtogi hennar á þessum áratug
og jafnvel þótt úr landinu væri
leitaö og aftur I aldir. Þetta hef-
ur þjóöin vitað lengi en óneitan-
lega er þægilegt að vera öðru
hverju minntur á það.
Annars er Þórarinn nýkominn
úr boðsferöum þver og endilöng
Sovétrikin. Fréttastofan
Novosti, sem kunnugir segja
deild i K.G.B. stofnuninni, sem
séð hefur um ýmsar útréttingar
fyrir þá I Moskvu, hefur ætið átt
vinsamleg samskipti við Þórar-
inn. Verður að fagna þvi, að
fréttastofan skuli kunna að
meta plássið sem hún á jafnan
vfst við hlið leiöara Timans. 1
mörgu þjóðfélagi vill gleymast
það sem vel er gert, en ekki
þarna.
En þótt þessi góða fréttastofa
sé margfróð, þá er ekki vist, að
henni sé ljóst hvað þau óveður-
ský merkja sem nú hafa hrann-
ast upp. Ef svo færi, að jafnvel
Framsóknarflokkurinn sjálfur
færi að iita á sig sem stjórn-
málaflokk fremur en kynstofn,
þá gæti hann jafnvel fengið þá
grillu, aö ósæmilegt væri fyrir
flokksmálgagnið að birta pistl-
ana frá K.G.B. við hliðina á leiö-
urum þess. Þá væri nú verr
farið um Sovétrikin þver og
endilöng en heima setið.
Svarthöfði.