Morgunblaðið - 30.12.2001, Qupperneq 34

MINNINGAR
34 SUNNUDAGUR 30. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ

 


 
 

 

  
   
            


     !
 "#
$  %      

   
   
!"  #   # 
  ##  $ %&#   
$ # 
$   
  #  '( )  '  (*

 


 
 

 





 




 
 


  

 


  

 

   
 
  
   
!
"#!
$ 

 

 % !
&
   '
  !!"##

 !
$%
&"  '!"##

(# !
$%!"##
 ) #

$ * $
+)
$%!"##
 


$%!"##
%   * )($ 

  )$)   +


 
    



     !

"#$!
   
   
   
       
 
   ! "#
  #$
 # !    %   &'
(
  
#)! 

*        +    ,   
%&' 
%&( )(!
*"%!
+'%'+%

,&
'%& +%



  
     
 
  






 

 
    


  
 

  
  ! "


 
#    ##$
% &
  

  '
  '
 

 
 
( 

 ) ! "  
 &' 
 





        



   
  ! 
"!



  #$ #% 
& &'  & & &' (
✝ Albert Alberts-son fæddist á
Seyðisfirði 18. apríl
1926. Hann lést á
Sjúkrahúsi Keflavík-
ur 23. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Al-
bert Ingvarsson sjó-
maður á Seyðisfirði,
f. 5.maí 1887 í Gríms-
ey, d. 1. maí 1926, og
Ingunn Gunnarsdótt-
ir, f. 10. okt. 1893 í
Götu í Ásahreppi í
Rangárvallasýslu, d.
9. mars 1939. Systk-
ini Alberts eru: Ingibjörg, f. 1918,
d. 2. sept. 1921; Gunnar, f. 14. apríl
1920; Ásta Ingibjörg, f. 28. sept
1921; Hrefna Þuríður, f. 21. ágúst
1923, d. 21. jan. 1944. Hálfbróðir
sammæðra er Haukur Reynir Ís-
aksson, f. 3. júní 1931.
Albert kvæntist 1954 fyrri eig-
inkonu sinni Sigríði Björgu Ólafs-
dóttur, f. 12. ágúst 1932 í Reykja-
vík. Dóttir þeirra er Ingunn
Hrefna, f. 18. september 1960 í
Keflavík. Maður hennar er Þor-
steinn Vestfjörð Sigurðsson, f. 28.
menna verkamannavinnu en fór
1944 til Bandaríkjanna. Þar var
hann sjómaður á fraktskipum og
lengst af bátsmaður. Hann lauk
námi í almennum sjómannafræðum
hjá U.S. Coast Guard í New York.
Árið 1952 hóf hann starf í Ríkis-
lögreglunni á Keflavíkurflugvelli,
fyrst sem almennur lögregluþjónn.
Hann var skipaður lögregluvarð-
stjóri frá 1954, aðstoðaryfirlög-
regluþjónn frá 1972 og var frá 1.
des. 1982 yfirlögregluþjónn á
Keflavíkurflugvelli til starfsloka
árið 1996. Albert nam við Lög-
regluskólann veturinn 1953–1954
og sótti ýmis námskeið fyrir lög-
reglumenn og yfirmenn í lögregl-
unni bæði heima og erlendis. Meðal
annars Physical Security Supervi-
sion Course í Bandaríkjunum 1957
hjá The Provost Marshal General’s
School, og í beinu framhaldi af því
sótti hann námskeið hjá rannsókn-
arlögreglunni í New York (Police
Academy) og tók þar Advance
Detektive Course.
Albert voru falin ýmis félags- og
trúnaðarstörf og var hann formað-
ur Lögreglufélags Suðurnesja um
tæplega tveggja ára skeið.
Hann var einnig félagi í Frímúr-
arareglunni í St. Jóh.-stúkunni
Sindra.
Útför Alberts fer fram frá Kefla-
víkurkirkju 2. janúar 2002 og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
mars 1949. Þeirra
dóttir er Sigríður
Hrefna, f. 23. sept.
1986. Þau eru búsett í
Holti í Miklaholts-
hreppi á Snæfellsnesi.
Sonur Ingunnar er Al-
bert Ólafur Þorleifs-
son, f. 17. okt. 1977.
Eftirlifandi eigin-
kona Alberts er Jór-
unn Ásta Hannesdótt-
ir, f. 3. apríl 1928 á
Eyrarbakka. Þau gift-
ust 3. apríl 1983. For-
eldrar hennar voru
Hannes Andrésson
verkstjóri hjá Rafmagnsveitu rík-
isins, f. 22. sept. 1892 á Skúmsstöð-
um á Eyrarbakka, d. 1. mars 1972,
og kona hans Jóhanna Bernharðs-
dóttir, f. 1. okt. 1896 í Keldnakoti,
Stokkseyrarhr., d. 27. sept 1970.
Dóttir Jórunnar er Hanna Stefáns-
dóttir, f. 8. janúar 1964 á Selfossi.
Hún er gift Vilhjálmi Helgasyni, f.
21. maí 1962, sonur þeirra er Einar
Andri, f. 23. júní 1988. Þau eru bú-
sett í Sviss.
Albert Albertsson ólst upp í
Reykjavík. Ungur vann hann al-
Ég var á tíunda ári þegar ég fyrst
hitti sómamanninn Albert Alberts-
son sem síðar átti eftir að reynast
mér hinn besti stjúpi. Hann var kát-
ur og skemmtilegur maður og um-
burðarlyndur við stelpuna sem fram
að þeim tíma hafði ein átt mömmu
sína. Albert var ekki lengi að vinna
mig á sitt band. Hann kunni að taka
af sér puttann og var snillingur með
spil. Þau mamma voru líka alltaf svo
glöð saman og hlógu mikið og það
var ekki svo lítils virði.
Með Albert átti eftir að opnast
fyrir mér nýr heimur sem var Kefla-
vík og Suðurnesin sem á þeim tíma
voru undraveröld og gjörólík öllu
sem ég áður þekkti fyrir austan fjall.
Þarna var Kaninn afgirtur uppi á
heiði, þarna kunnu allir ensku og
hlustuðu á útvarp á tveimur tungu-
málum og þarna óku menn um á sitt-
hvoru bílnúmerinu, Ö og J, eftir því
hvort menn voru að vinna niðri í
Keflavík eða uppi á Velli. Albert átti
J-66 og komst inn fyrir öll hlið í
Keflavík. Það var aldrei leiðinlegt á
Suðurnesjum og þar eignaðist ég
líka félaga í Ingunni dóttur hans sem
er mér nú sem systir. Við áttum eftir
að gera mikið saman sem fjölskylda,
fara í margar útilegur og ógleyman-
legar ferðir í sumarhúsin í Munaðar-
nesi. Þangað komu margir og góðir
gestir og þar var oft mikið fjör. Al-
bert naut sín vel í gestgjafahlutverk-
inu og skemmti sér held ég aldrei
betur en þegar hann gat boðið og
veitt fólki af veigum sínum.
Þau mamma voru einnig góðir
gestir og við vorum svo lánsöm að fá
þau til okkar til Sviss tvö síðastliðin
sumur. Þar ferðuðumst við með þeim
um landið, ókum yfir Alpana, gistum
í fjallaþorpum og áttum saman góðar
stundir.
Þegar þau voru hjá okkur í ágúst
síðastliðnum dáðumst við að því hve
vel þau báru aldurinn og Albert allt-
af jafn hraustur og hress og spræk-
ari en margir miklu yngri menn. Þá
hafði vágesturinn ekki enn kvatt
dyra sem nú hefur á ótrúlega
skömmum tíma lagt að velli þann
mæta mann Albert Albertsson.
Við söknum sárt góðs stjúpa,
tengdaföður og afa en erum þakklát
fyrir þann tíma sem við áttum með
honum og geymum í hjarta okkar
góðar minningar.
Hanna Stefánsdóttir,
Vilhjálmur og Einar.
Sá tekur sem gefur. Að morgni
Þorláksmessudags lést mágur minn
Albert Albertsson, eftir skamma en
stranga baráttu við krabbamein. Síð-
ast í september fórum við saman til
messu í Eyrarbakkakirkju og var
hann þá hinn hressasti og ekki vitað
að hann gengi með þennan illvíga
sjúkdóm.
Löggæsla varð hans ævistarf,
hann bar lögreglubúninginn með
glæsibrag enda maðurinn hár og
spengilegur og var með þetta rólega
og trausta yfirbragð sem góðan lög-
gæslumann prýðir.
Lengst af var starfsvettvangur
hans á Keflavíkurflugvelli og þar var
hann yfirlögregluþjónn síðustu
starfsárin.
Kynni okkar Alberts hófust í árs-
byrjun 1975 þegar leiðir Jórunnar
systur minnar og hans lágu saman.
Tókst fljótlega með okkur góð vin-
átta, sem aldrei bar skugga á, enda
var hann prúðmenni mikið og þægi-
legur í allri umgengni, Ég tel að
systir mín og Albert hafi verið gæfu-
söm að kynnast og hafi átt góða daga
saman þann röska aldarfjórðung
sem samvistir þeirra hafa staðið.
Það var jafnræði með þeim þegar
þau stofnuðu til heimilis saman,
komu með sína dótturina hvort í bú-
skapinn og keyptu sér húsið á Faxa-
braut 61 í Keflavík og bjuggu sér þar
myndarlegt og fallegt heimili.
Í húsbóndahlutverkinu naut Al-
bert sín vel, hann var höfðingi heim
að sækja og hafði sérstaka ánægju af
að veita öðrum. Þessir eðlisþættir í
fari hans löðuðu að honum jafnt unga
sem aldna.
Í mörg sumur hafa þau hjónin
komið í sumarlandið okkar með
tjaldvagninn sinn og sett sig þar nið-
ur í litlu rjóðri. Þetta hefur verið
okkur mikill gleðitími og ekki aðeins
okkur, heldur hafa synir okkar og
þeirra fjölskyldur ævinlega reynt að
stilla svo til að geta verið þeim sam-
tíma. Það var gott að koma til þeirra
í lundinn, börnin kunnu að meta
pönnukökurnar hjá Jórunni, og
fannst spennandi að reyna að sjá í
gegnum töfrabrögðin hjá Albert,
sem hann var ólatur að sýna og jafn-
vel kenna að lokum. Hann hafði ein-
stakt lag á að tala við börn sem væru
þau fullorðið fólk.
Þau hjónin voru samrýnd, ferðuð-
ust bæði utanlands og innan, voru
fastagestir leikhúsanna og morgun-
gangan saman var fastur liður í
þeirra lífsmunstri, allt gerðu þau
saman, það verða því mikil viðbrigði
fyrir systur mína að standa nú ein
eftir. Bið ég Guð að gefa henni styrk
til að takast á við þennan snögga
missi. Einnig bið ég dætrum þeirra
og fjölskyldum Guðs blessunar, megi
það vera ykkur öllum huggun hve
lengi þið áttuð hann heilsuhraustan
og vel á sig kominn.
Farðu vel, bróðir og vinur, og
hafðu þökk fyrir samfylgdina.
Garðar Hannesson.
Kveðjustund. Við upphaf jólahá-
tíðar kvaddi Albert vinur okkar eftir
stutt en erfið veikindi. Litlar sálir
eiga erfitt með að skilja af hverju við
fáum ekki að njóta hans lengur. En
minningarnar ylja og hugga, við
minnumst með hlýju og söknuði lið-
inna daga. Ljúfra sumardaga á Klifi,
notalegra stunda við eld í hlóðum á
fögrum síðsumarkvöldum og haust-
daga í berjamó.
Það ríkti eftirvænting bæði hjá
börnum og fullorðnum þegar von var
á Jóu frænku og Albert í sveitina. Þá
skyldi nú slá upp veislu, grilla lamb
og tína fulla skál af jarðarberjum.
Jórunnarlundur var sleginn með afa,
því þar skyldi tjaldvagninn standa.
Börnin áttu í honum einlægan vin
og félaga, sem sýndi þeim hlýju og
áhuga og talaði við þau eins og jafn-
ingja. Við sem eldri erum áttum
einnig vináttu hans og fylgdist hann
af áhuga með því hvernig okkur
vegnaði.
Við hjónin áttum með þeim Al-
berti og Jórunni yndislega stund á
heimili þeirra í febrúar sl. og fyrir þá
stund viljum við þakka sérstaklega.
Við þökkum velvild og vináttu sem
hann ætíð sýndi okkur fjölskyldunni.
Við biðjum guð að blessa elsku
frænku og sendum henni og öðrum
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hannes, Nína, Steinunn Anna
og Garðar.
ALBERT
ALBERTSSON

  

 

 
  
 
   


  


   
 
    
   
  
    

 
 
 



 ! 
  

 
"  #$$
 ! " #$
%&!
  #$ '(
() * !'(
+ ,$


-
 '(
.  '(
+
  (
%"/0  + (
(%!%/0

 
 
 
  
  
     

  
    

  



  
 
  
  
  
 
 !"    #"
  
   


$   %    $
& 
'   %   
    ! " !!