Morgunblaðið - 20.01.2002, Qupperneq 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 2002 39
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
✝ Sigurjón Péturs-son fæddist á
Sauðárkróki 26.
október 1937. Hann
lést af slysförum 10.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
hjónin Pétur Laxdal
Guðvarðarson, húsa-
smíðameistari á
Sauðárkróki, f. 13.2.
1908, d. 28.5. 1971,
og Ingibjörg Ög-
mundsdóttir hús-
móðir, f. 12.1. 1906.
Systkini Sigurjóns
eru Kristín Björg,
starfsmaður hjá Borgarverkfræð-
ingi, f. 28.12. 1930; Halldór Stefán,
fyrrv. stýrimaður í Reykjavík, f.
14.5. 1934; og Ingibjörg Soffía Siik,
iðjuþjálfari í Svíþjóð, f. 8.8. 1940.
Sigurjón kvæntist 1961 Rögnu
Brynjarsdóttur sjúkraliða, f. 26.6.
1943. Hún er dóttir Brynjars Guð-
mundssonar, verkamanns og sjó-
manns í Hafnarfirði, en hann lést
1986, og k.h., Hólmfríðar Ragnars-
dóttur húsmóður. Synir Sigurjóns
Verðskrá húsasmiða 1970–81 og
1988–96 í hlutastarfi, var dómsk-
vaddur matsmaður brunabóta hjá
Húsatryggingu Reykjavíkur 1994–
96 og hefur verið deildarstjóri
grunnskóladeildar Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga frá 1996. Sig-
urjón var formaður félags húsa-
smíðanema 1959, ritari og
formaður Iðnnemasambandsins
1958–60, sat í stjórn Trésmiða-
félags Reykjavíkur og m.a. vara-
formaður þess 1963–73, í miðstjórn
Sósíalistaflokksins og í miðstjórn
Alþýðubandalagsins og í fram-
kvæmdastjórn þess með hléum, oft
formaður hennar frá 1962, í stjórn
Sambands íslenskra sveitarfélaga
1978–82 og í fulltrúaráði þess um
skeið, í útgerðarráði BÚR um
skeið, sat í stjórn Innkaupastofnun-
ar Reykjavíkurborgar, veitustofn-
ana, Sorpeyðingar höfuðborgar-
svæðisins, í launamálanefnd og
fleiri nefndum á vegum borgarinn-
ar, var formaður stjórnar Lána-
sjóðs sveitarfélaga, í stjórn Lands-
virkjunar 1987–91, í stjórn
Innheimtustofnunar sveitarfélaga
1989–95, í stjórn SPRON 1975–
1978, og í þjóðminjaráði frá 1994.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Hallgrímskirkju á morgun, mánu-
daginn 21. janúar, og hefst athöfn-
in klukkan 15.
og Rögnu eru Brynjar,
f. 14.5. 1962, verkstjóri
hjá Vegagerð ríkisins,
búsettur í Hafnarfirði,
kvæntur Dagbjörtu
Leifsdóttur, íþrótta-
kennara, og eiga þau
tvö börn, Rögnu Mar-
gréti og Jökul; Skjöld-
ur, f. 10.8. 1965, fram-
kvæmdastjóri í
Reykjavík, hann á þrjú
börn, Brynju, Sigurjón
Sindra og Emmu
Lovísu. Sambýliskona
Skjaldar er Ísold Grét-
arsdóttir, sölumaður.
Sigurjón flutti átta ára til Siglu-
fjarðar og síðan til Reykjavíkur er
hann var sextán ára. Hann lauk
sveinsprófi í húsasmíði frá Iðnskól-
anum í Reykjavík 1962. Sigurjón
stundaði húsasmíðar 1962–70, var
borgarfulltrúi 1970–94, sat í borg-
arráði 1970–91, var áheyrnar-
fulltrúi þar 1991–94 og forseti
borgarstjórnar 1978–82 og for-
maður borgarráðs 1979–80 og
1981–82. Hann var starfsmaður hjá
Elsku afi minn.
Ég sakna þín svo sárt. Ég man síð-
ast þegar við hittumst þá sat ég í
fanginu á þér í náttfötunum og við
töluðum um framtíðina. Við töluðum
um hvað mig langar að vinna við þeg-
ar ég verð fullorðin. Ó, afi minn þú
varst alltaf svo hlýr og góður. Ég á
erfitt með að skilja þegar fólk segir
að þinn tími hafi verið kominn. Mér
finnst þinn tími nefnilega alls ekki
vera kominn. Ég get ekki heldur
skilið hvernig lífi við hin eigum að
lifa þegar það ert engin þú.
Elsku afi minn ég elska þig svo
mikið og ég veit að núna passar þú
okkur ömmu, pabba, Ísold, Brynjar,
Daddý, Rögnu Margréti, Jökul,
Brynju, Sigurjón Sindra og mig. Afi
minn var góður maður, mikill og allt-
af glaður. Sefur nú svefninum langa
eftir bílför stranga. Guð geymi þig
afi minn, þín
Emma Lovísa.
Það er sárt til þess að hugsa að
Sigurjón sé látinn. Ekki bara vegna
náinna fjölskyldutengsla hans við
okkur, heldur og vegna þess að þar
höfum við misst okkar besta vin. Við
vitum að söknuðurinn á eftir að hell-
ast yfir okkur þegar líður frá, en í
dag er okkur þakklæti efst í huga.
Þakklæti fyrir að hafa kynnst þér og
átt nána samleið með þér í marga
áratugi. Þú varst okkur stoð og
stytta í öll þessi ár. Þegar við komum
ung frá útlöndum og hófum búskap
undir verndarvæng þínum og Rag-
gýjar. Hvernig þú sameinaðir stór-
fjölskylduna í ferðalögum innan-
lands og utan og ávallt hvattir alla til
að vera með og taka þátt. Hvernig þú
hugsaðir um börnin okkar, kenndir
þeim svo margt og umgekkst þau
eins og þau væru þín eigin. Hversu
vel þú tókst á móti vinum okkar og
fjölskyldu frá Frakklandi, sýndir
þeim landið og tókst þeim sem þín-
um eigin gestum. Þú varst alltaf að
bæta umhverfi þitt með viðmóti þínu
og viðhorfum og fékkst okkur hin í
lið með þér. Það væri nánast enda-
laust hægt að telja upp þær gullnu
stundir sem skópust undir forustu
þinni í ferðalögum og annarri sam-
veru og við þökkum þér svo innilega
fyrir þær allar. Auðvitað er ekki
hægt að þakka þér þær stundir öðru-
vísi en að þakka Raggý líka, því þið
voruð alltaf sem eitt í þeirri sköpun.
Við viljum votta Ingibjörgu, aldr-
aðri móður Sigurjóns, okkar dýpstu
samúð. Við viljum líka flytja samúð-
arkveðjur frá vinum okkar og fjöl-
skyldu í Frakklandi. Elsku Raggý,
Brynjar, Skjöldur og öll hin, megi
minningin um Sigurjón styrkja okk-
ur í þessari miklu sorg.
Hrönn og Francis.
Hann Sigurjón Pétursson, svili
minn og vinur, er fallinn. Það eru
mikil sorgartíðindi. Fallinn, segi ég,
því að Sigurjón var stríðsmaður.
Hann barðist fyrir góðu mannlífi,
ekki bara í orði heldur aðallega á
borði, og hélt alltaf sínu striki í þeirri
baráttu. Hann var endalaust að
hvetja okkur hin til að taka meiri
þátt í lífinu og njóta allra þeirra
lystisemda sem það hefur upp á að
bjóða. Hann sat ekki við orðin tóm
og sú hjálp sem hann og Ragna
veittu okkur hjónunum þegar við
ung eignuðumst tvíburana okkar var
mikilsverð og verður seint fullþökk-
uð.
Þær lystisemdir sem honum fund-
ust mikilvægastar voru samvera
með fjölskyldu og vinum. Öll þau
ferðalög sem við fórum með honum
út um allt Ísland, og til útlanda, allt
voru það frábærar stundir og allar
voru þær farnar að hans frumkvæði
og undir hans forystu. Allur söng-
urinn og gleðin sem ávallt ríkti í
þessum ferðalögum, allt var það
undir hans forystu. Fullorðnir
skemmtu sér konunglega og börnin
skemmtu sér frábærlega. Söngvarn-
ir sem hann kenndi okkur, landið
sem hann sýndi okkur og fræddi
okkur um, sögurnar og ljóðin sem
hann flutti fyrir okkur. Það eru
margir einstakir atburðir sem sem
nefna mætti í þessu sambandi og mig
langar að nefna einn sem lýsir vel því
sem ég er að reyna að segja. Einu
sinni sem oftar vorum við á leiðinni
úr Þórsmörk seinni part sunnudags
á Jónsmessu og Sigurjón fyrstur á
sínum jeppa. Allt í einu stoppar hann
neðarlega á Lagarfljótseyrunum,
nokkru áður en maður kemur að
Skógarfossi, og bendir okkur hinum
að stoppa líka. Þarna raðaði hann
okkur upp, börnum og fullorðnum,
og beindi sjónum okkar yfir sviðið,
upp í Fljótshlíð og út sandana. Og
svo kom það:
Skein yfir landi sól á sumarvegi
og silfurbláan Eyjafjallatind
gullrauðum loga glæsti seint á degi.
Við austur gnæfir sú hin mikla mynd
hátt yfir sveit, og höfði björtu svalar
í himinblámans fagurtæru lind.
… og þarna flutti hann okkur allan
Gunnarshólma. Allir þögðu og
hlýddu á frábæran flutning Sigur-
jóns á þessu snilldarljóði Jónasar
Hallgrímssonar. Þegar kom að lín-
unum „Því Gunnar vildi heldur bíða
hel / en horfinn vera fósturjarðar-
ströndum“, þá rann manni kalt vatn
milli skinns og hörunds, svo áhrifa-
rík var stundin. Svona var að vera
með Sigurjóni. Hann var höfðingi í
hugsun og háttum. Hann var ekki
trúaður maður, en fáa hef ég hitt
sem sýnt hafa af sér meiri kristileg-
an kærleik í samskiptum við með-
bræður sína. Hetjulundin var algjör.
Þótt sorgin sé nú allsráðandi í huga
okkar sem höfum misst svo mikið, þá
er rétt að minna á að Sigurjón var
ekki maður sem sýtti örlögin, heldur
tók á hverju því sem lífið bauð með
festu og viljastyrk. Því vil ég minn-
ast hans með öðru kvæði sem hann
kenndi mér og við fórum stundum
saman með á góðri stundu. Eitt
mesta hetjukvæði íslenskrar bók-
menntasögu. Það er kvæðið sem
Þórir jökull er sagður hafa ort þegar
hann lagðist undir öxina í lok Örlygs-
staðabardaga;
Upp skaltu á kjöl klífa,
köld er sjávar drífa.
Kostaðu huginn að herða,
hér muntu lífið verða.
Skafl beygjat þú skalli
þó skúr á þig falli.
Ást hafðir þú meyja.
Eitt sinn skal hver deyja.
Farðu vel, bróðir og vinur.
Ingvar Guðmundsson.
Þegar nýtt ár rennur í garð, þá
hugsum við mörg hver, hvað hið nýja
ár beri í skauti sér. Ekki hvarflar að
manni, að ástvinur úr fjölskyldu okk-
ar hverfi svo snöggt á braut. En
staðreyndin er víst önnur og blákald-
ur veruleikinn segir okkur að enginn
veit hver örlögin eru.
Þetta á við um fráfall Sigurjóns
Péturssonar sem kallaður var á
brott án nokkurs fyrirvara.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að hefja sambúð með Smára Brynj-
arssyni sem er miðsystkin af sjö
systkina hóp Rögnu konu Sigurjóns.
Var mér og dóttur minni vel tekið af
þessari stóru kærleiksríku fjöl-
skyldu og höfum við átt með ykkur
margar góðar stundir. Mér eru svo
minnisstæð fyrstu kynni okkar, þá
tókst þú dóttur mína í fang þér, Sig-
urjón minn og sagðir við hana að nú
væri hún ein af fjölskyldunni. Þar er
þér svo vel lýst, umhyggjusemin í
fyrirrúmi og fjölskyldumaður mikill,
höfðingi heim að sækja.
Gaman var að ferðast með þér því
land þitt þekktir þú betur en marg-
ur. Þú vafðir alla þína ástvini og vini
hlýju með þínu stóra hjarta. Takk
kæri Sigurjón fyrir að fá að verða
þér samferða, það hefði samt mátt
verða lengur.
Kveðja fra Smára sem staddur er
langt á hafi úti.
Blessuð sé minning Sigurjóns Pét-
urssonar.
Lilja.
Hún fölnaði, bliknaði fagra rósin mín,
því frostið var napurt.
Hún hneigði til foldar hin blíðu blöðin sín,
við banastríð dapurt.
En guð hana í dauðanum hneigði sér að
hjarta
og himindýrð tindraði um krónuna bjarta.
Sof, rósin mín í ró, í ró, í djúpri ró.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Í dag er kvaddur Sigurjón Péturs-
son frá Sauðárkróki, fyrrverandi
borgarfulltrúi og forseti borgar-
stjórnar Reykjavíkur.
Móðir okkar, Helga, og Pétur, fað-
ir Sigurjóns, voru systkini. Fædd og
uppalin á Gauksstöðum á Skaga. Því
vorum við og Sigurjón systkinabörn
og miklir vinir frá barnæsku enda ól-
umst við upp í nánu samneyti hvert
við annað á Sauðárkróki. Sigurjón
var í alla staði yndislegur maður og
alveg sérstaklega skemmtilegur.
Sigurjón eða Nonni eins og við
skyldmennin kölluðum hann var
stórvelgefinn og bjó yfir sérstökum
persónuleika, hann talaði kjarngott
íslenskt mál svo eftir var tekið og
ræðumennskan var honum í blóð
borin. Enda hneigðist hann snemma
að hvers konar félagsmálum og póli-
tík varð að hans ævistarfi.
Móðir okkar, Helga Pétursdóttir,
hafði miklar mætur á Nonna enda
eyddi hann ófáum stundum á heimili
okkar og mynduðust sterk tengsl
milli okkar systkina, Bjarna heitins,
okkar systra og Nonna. Þau bönd
hafa haldið alla ævi. Metnaður móð-
ur okkar fyrir menntun okkar var
ekki síst í hans garð enda sagði hún
eitt sinn við hann, að sig hefði alltaf
dreymt að hann færi í langskólanám.
Nonni hló við og sagði: „Helga mín,
þú hefur ráðið þennan draum
skakkt.“ Þetta lýsir hans innra
manni vel því hann ætlaði sér aldrei
stóra hluti þó svo raunin yrði önnur.
Það er skarð fyrir skildi, þegar svo
atkvæðamikil persóna hverfur á
braut langt fyrir aldur fram. En við
sem lifum vitum að góður drengur er
genginn og að góð minning lifir.
Við sendum Rögnu, eiginkonu
hans, aldraðri móður og öllum ætt-
ingjum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Við biðjum góðan guð að
gefa þeim styrk.
Elsku Nonni frændi, hafðu þökk
fyrir allt. Blessuð sé minning Sig-
urjóns Péturssonar.
Alda Bjarnadóttir, Kefla-
vík, Sigrún Bjarnadóttir,
Akureyri.
Sigurjón, við erum þakklátar fyrir
allar þær stundir sem við áttum sam-
an og eru margar okkar allra bestu
bernskuminningar með þér og
Raggý. Allar þær stundir sem þú
gafst þér tíma fyrir okkur eru svo
kærar. Alla okkar barnæsku voruð
þið Raggý svo góð að hafa okkur í
eftirdragi og það er því margs að
minnast. Jafnvel áður en við fædd-
umst varst þú farinn að hugsa um
okkur og hafðir meira að segja keypt
barnavagn í stíl við fötin þín! En þó
að þessi barnavagn hafi aldrei komið
að neinu gagni, þar sem tvær mann-
eskjur litu dagsins ljós í stað einnar,
var þessi væntumþykja þó alltaf til
staðar.
Asparfellið var fastur punktur í lífi
okkar systra. Þar fengum við iðulega
að gista, þar voru jólin haldin og þar
fengum við að greiða lifandi dúkku,
sem lofaði að breyta ekki hinni
glæsilegu hárgreiðslu þótt mikil-
vægur fundur biði seinna um kvöld-
ið. Sú stund þegar þið Raggý buðuð
okkur með til útlanda víkur seint úr
minni, þvílíkur fögnuður. Þetta var
frábært ferðalag og því fylgdu enda-
lausar minningar s.s. söngur í
löngum bílferðum (Ó, bíla-Gunna var
í miklu uppáhaldi hjá okkur systr-
um.), rommý spilað fram á nótt og
eins þegar aumingja myndlistarmað-
urinn sem var að teikna andlits-
SIGURJÓN
PÉTURSSON