Morgunblaðið - 20.01.2002, Side 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
myndir af okkur varð fyrir barðinu á
Raggý þar sem hann hafði teiknað
okkur með allt of lítinn haus, ha,ha.
Einnig eru hin fjölmörgu ferðalög
upp í Þórsmörk og Húsafell ógleym-
anleg. Þá var nú aldeilis sungið af
krafti og lög eins og Land míns föð-
ur, Arnarvatnsheiði og Sólskríkjan
munu alltaf minna okkur á þig.
Þú varst okkur mikill viskubrunn-
ur og við erum einna þakklátastar
fyrir það hvað þú kenndir okkur
margt. Þú varðst aldrei þreyttur á að
svara óteljandi spurningum frá
tveimur litlum fróðleiksþyrstum
stelpum. Allt frá muninum á grávíði
og gljávíði til allra söngvanna, sagn-
anna og vísnanna. Þú hefur alltaf
verið okkur mikilvægur og við mun-
um aldrei gleyma þér.
Rún og Rán.
Það var eins og að vera lostinn
þungu höggi, þegar mér barst sú
fregn, að Sigurjón Pétursson, frændi
minn, hefði látist af slysförum – enn í
blóma lífsins. Við kynntumst fyrst
vel, þegar leið mín lá um tvítugsald-
ur til Reykjavíkur. Þá var hann orð-
inn ráðsettur heimilisfaðir í Fells-
múlanum, en ég og síðan kona mín
urðum náin þeim hjónum, honum og
Rögnu, og áttum hjá þeim margar
ánægjulegar stundir. Sigurjón hafði
veikst ungur af slæmum sjúkdómi og
lágu leiðir þeirra saman þegar hún
hjúkraði honum á sjúkrahúsi, svo
þaðan í frá áttu þau einn veg saman.
Þegar litið er til liðinna stunda er
mér einkum minnisvert, hversu Sig-
urjón kunni að gleðjast í góðra vina
hópi. Var hann jafnan miðpunktur
hvers fagnaðar á ættar- og ekki síð-
ur frændamótum, bæði sunnan og
norðan heiða. Sigurjón hafði góða
söngrödd og kunni bókstaflega alla
texta. Kölluðum við þetta Skagfirð-
inginn í honum, þótt flestar ættir
hans lægju utan héraðsins.
Þegar árin liðu urðu samveru-
stundir okkar strjálli, enda á ólíkum
starfsvettvangi, en alltaf var jafn
notalegt að hitta þau Rögnu, er leiðir
lágu saman. Eitt síðasta skipti, sem
við hittumst, var í Básum í Þórs-
mörk. Þar voru þau vön að eyða jóns-
messuhelginni í hópi fjölskyldu og
vina, en við hjónin höfðum gengið yf-
ir Fimmvörðuháls um nóttina – og
urðu þar fagnaðarfundir. Þá mátti
glöggt sjá, hversu barnabörnin voru
hænd að honum, þegar sífellt var
verið að sækja eða kalla í afa, og virt-
ist engan leik hægt að leika nema
hann væri með eða hefði að minnsta
kosti hönd í bagga með því sem fram
fór.
Sigurjón Pétursson var það sem
orðað er á nútímamáli sérstaklega
jákvæður maður, glaðsinna og dug-
mikill, og hann fór aldrei í pólitískt
manngreinarálit, þrátt fyrir
ákveðnar skoðanir í þjóðfélagsmál-
um. Veit ég, að aðrir, sem þar stóðu
honum nær en ég, munu minnast
hans af þeim vettvangi.
Ég votta Rögnu, sonum þeirra
Sigurjóns, Brynjari og Skildi, sem
og fjölskyldum þeirra dýpstu samúð
og þakka fyrir hönd okkar hjónanna
þá hlýju og vinsemd, sem við nutum í
samskiptum við þau, einnig Ingi-
björgu, móðursystur minni, sem sér
nú á bak syni sínum meira en hálftí-
ræð að aldri. – Blessuð sé minning
um góðan frænda.
Ögmundur Helgason.
Við vorum nýfarin frá jólahaldi
með fjölskyldum okkar á Íslandi
þegar okkur barst þessi harmafregn.
Sem barn sat Katrín oft í faðmi Sig-
urjóns og kallaði hann pabba eins og
reyndar margir aðrir gerðu, enda
var hann einstaklega barngóður og
umhyggjusamur. Sem leiðtogi stór-
fjölskyldunnar var Sigurjón í huga
allra ígildi föðurímyndar. Það var
eins og skilyrðislaus ást geislaði af
honum öllum stundum og hún virk-
aði sem aðdráttarafl á allt og alla.
Það er erfitt að hugsa til þess að
Sigurjón skuli ekki lengur vera með-
al okkar. En við getum huggað okk-
ur við það að minning hans mun
ávallt lifa og hvetja okkur áfram,
kenna okkur að þykja vænt hvort um
annað og standa saman sem fjöl-
skylda.
Katrín, Halldór, Dorothea
og Ísabella, Þýskalandi.
Fyrir rúmum 10 árum kynntist ég
fyrrverandi tengdadóttur þinni og
varð á sama tíma þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast þér, Sigurjón
minn, en þú varst einstakur maður.
Samband þitt og fjölskyldu þinnar
við Lindu var einstakt því hún var
sem dóttir þín. Fljótlega var mér
tekið sem einum af fjölskyldunni
sem hefur verið mér ómetanlegt.
Alltaf var jafnyndislegt að koma til
ykkar Raggýjar þar sem maður var
vafinn hlýju og umhyggju.
Þú varst einstakur við börn og þau
eru ófá börnin sem hafa fengið að
sitja í fanginu þínu og hlusta á þig
syngja og segja sögur. Þegar við
eignuðumst dætur okkar varstu allt-
af manna fyrstur upp á deild að sjá
nýju afabörnin og til að láta taka
mynd af þér þegar þú hélst á þeim í
fyrsta skipti. Þessar myndir fóru síð-
an upp á vegg í þeirri röð sem börnin
fæddust. Þær voru ófáar heimsókn-
irnar til litlu barnabarnanna þar sem
þú sast með þau og spjallaðir og
söngst. Það er þungt til þess að
hugsa að þau fái þín ekki notið leng-
ur.
Þú varst höfuð fjölskyldunnar þar
sem þú stjórnaðir og skipulagðir
margar skemmtilegar ferðir um
landið en þú og fjölskylda þín voruð
mikið ferðafólk. Það var einstakt æv-
intýri að fá að taka þátt í öllum
skemmtilegu ferðalögunum. Árlega
fór stórfjölskyldan í Þórsmörk um
Jónsmessuna þar sem alltaf var
tjaldað á sama stað. Þessar ferðir
voru oft á tíðum mjög fjölmennar en
þú lést þig ekki muna um að grilla of-
an í mannskapinn á laugardags-
kvöldum og hafðir gaman af. Í þess-
um ferðum var haldin hin árlega
kúlumeistarakeppni, farið í göngu-
ferðir, spjallað og sungið og alltaf
varstu hrókur alls fagnaðar. Þær
voru einnig ótalmargar ferðirnar um
landið sem við nutum með ykkur. Þú
varst ákaflega víðförull og fróður um
landið. Alltaf var farið í 10 daga ferð
vikuna fyrir verslunarmannahelgina
þar sem ferðast var vítt og breitt um
landið. Þegar áð var á kvöldin kúrðu
barnabörnin í koti þínu og hlustuðu á
þig syngja og segja sögur, helst við
einhvern smáeld ef þess var kostur.
Virðing ykkar hjóna við náttúruna
var aðdáunarverð og kenndi mér
mikið. Alltaf var þess gætt að skilja
við áningarstað eins og best var á
kosið.
Sumarið 2000 fórum við um 20
saman til Spánar og eyddum þar
þremur vikum saman, þar naustu
þín vel með fjölskyldunni. Síðasta
daginn hafðirðu lofað að fara með öll
barnabörnin og láta mála á þau húð-
flúr sem átti að endast í nokkra
daga. Það voru ánægð börn sem
komu til baka með afa sínum þennan
dag, öll með mynd á sér.
En þú varst meira en skemmti-
legur maður, þú varst einnig ein-
staklega hjálpsamur og áhugasamur
um allt sem viðkom fjölskyldu þinni.
Ég þakka þér fyrir þær ófáu stundir
þar sem þú komst kvöld eftir kvöld
að hjálpa mér í húsinu þegar við
Linda vorum að byggja fyrir rúmu
ári. Þegar ljóst var að ekki yrði flutt
inn á áætluðum tíma voruð þið
Raggý fljót að bjóða okkur að búa
hjá ykkur uns húsið yrði íbúðarhæft.
Síðastliðið haust keyptuð þið ykk-
ur sumarbústað sem er á yndisleg-
um stað og til stóð að laga hann og
stækka þannig að hann yrði að sann-
kölluðu fjölskylduhreiðri. Þegar við
heimsóttum ykkur upp á Strönd
sýndirðu okkur staðinn stoltur, bát-
inn, bátaskýlið og hvar þú ætlaðir að
grisja og slétta flöt fyrir tjaldvagna
og tjöld svo að allir gætu komið og
dvalið með ykkur á Strönd.
Ég þakka þér af hlýhug, kæri Sig-
urjón, fyrir allar samverustundirnar.
Minningin um góðan mann mun lifa.
Elsku Raggý, Brynjar, Skjöldur
og Ingibjörg, megi guð og menn gefa
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Hilmar Sæberg.
Pólitískur andstæðingur minn og
ágætur samstarfsmaður á vettvangi
borgarmála um langt árabil hefur
kvatt fyrirvaralaust.
Hann var að sinna skyldum fyrir
Samband sveitarfélaga þegar bylm-
ingshöggið féll. En þótt hann væri
enn í fullu starfi og héldi fast og vel á
því sem honum var trúað fyrir var
farið að hægjast um. Þau hjón voru
farin að undirbúa áhugaverð efri ár
og pólitískir bardagar og umsvif að
baki.
Það fór þó aldrei framhjá neinum
að Sigurjón naut þess vel að standa í
eldlínunni. Lífsskoðanir hans voru á
hreinu og höfðu legið fyrir frá fyrstu
tíð. Hann var sósíalisti, ég leyfi mér
að segja af gamla skólanum og legg
ég ekki í það neikvæða merkingu.
Hann var heill sínum málstað og
fylginn sér. En hann var þó enginn
kreddumaður. Öðru nær. Sigurjón
var afar praktískur og hygginn og
naut sín ekki síst þegar leita þurfti
lausnar í erfiðum málum. Hann kom
jafnan þrælundirbúinn til viðræðna
og funda og gat verið harður í horn
að taka, ef sá gállinn var á honum.
Mér líkaði sæmilega við Sigurjón
eftir fyrstu kynni og æ betur eftir því
sem á leið. Lærði ég fljótt að mjög
varhugavert var að vanmeta hann
sem andstæðing, því þá gat illa farið.
Hann var á hinn bóginn orðvar og
orðheldinn, svo óhætt var að semja
við hann, jafnvel um viðkvæmustu
mál. Eftir handsal varð honum ekki
þokað, þótt mikið gengi á. Sigurjón
gat horft stoltur til sinna pólitísku
afskipta. Undir hans forystu vann
flokkur hans mestan sigur sinn í höf-
uðborginni og ekki hefur það spillt
gleðinni að „íhaldinu“ var velt um
koll í fyrsta sinn. Mér og fleirum var
ekki skemmt nóttina þá, eins og
nærri má geta, og hefur það vísast
ekki dregið úr ánægjunni í Aspar-
fellinu.
Þau hjón voru augljóslega sam-
hent mjög, jafnt í gleði sem alvöru.
Missir Rögnu er því mikill við þetta
högg. Það varð því óbætanlegt slys á
heiðinni þetta örlagakvöld, hvernig
sem á það er litið.
Davíð Oddsson,
forsætisráðherra.
Fimmtudaginn 10. jan. sl. var Sig-
urjón Pétursson, fyrrverandi borg-
arfulltrúi, kallaður burt úr þessum
heimi í einni skjótri svipan, langt um
aldur fram. Þegar ég heyrði þessa
fregn fannst mér hún – og finnst
raunar enn – svo óraunveruleg
vegna þess að fáir menn höfðu jafn
mikla lífsorku og Sigurjón. Hún
hefði að áfallalausu átt að endast
honum til hárrar elli.
Ég kynntist Sigurjóni fyrst per-
sónulega þegar ég tók sæti í Borg-
arstjórn Reykjavíkur árið 1982. Þá
hafði hann verið borgarfulltrúi í 12
ár sem mér fannst auðvitað heil eilífð
af því að ég lagði mælistiku minnar
stuttu ævi á alla hluti eins og maður
gerir gjarnan á unga aldri. Sigurjón
var kjörinn í borgarstjórn árið 1970
og segja mér þeir sem muna að með
honum hafi komið nýr og ferskur
andblær inn í borgarstjórnina. Þetta
var hins vegar áður en ég fór að
fylgjast af alvöru með pólitík, og ég
man því aðeins óljóst eftir honum á
þessum árum. Þeim mun betur man
ég eftir honum í kosningabaráttunni
1978 og þeirri snerpu, krafti og rök-
vísi sem hann hafði til að bera. Sig-
urinn í borgarstjórnarkosningunum
það vor er ógleymanlegur öllum sem
fylgdu félagshyggjuöflunum í borg-
inni að málum. Eignarhaldi Sjálf-
stæðisflokksins á borginni hafði ver-
ið hrundið og um leið var eins og
félagshyggjuöflin hefðu losnað úr
ákveðnum álögum. Allir vissu að
ekkert yrði aftur eins og það áður
var. Þessar kosningar mörkuðu
tímamót og áttu án efa ríkan þátt í
þeirri pólitísku þróun sem síðan hef-
ur orðið í borginni.
Ég held ég geti fullyrt að þátttaka
Kvennaframboðsins í borgarstjórn-
arkosningunum vorið 1982 hafi ekki
verið Sigurjóni og félögum hans
neitt sérstakt fagnaðarefni. Töldu
margir úr þeim herbúðum framboðið
vatn á myllu Sjálfstæðisflokksins og
kunnu okkur konunum litlar þakkir
fyrir að velja þessa stund og þennan
stað til að setja kvennabaráttuna á
hina pólitísku dagskrá. En allt hefur
sinn tíma. Ég varð þess hins vegar
aldrei vör að Sigurjón léti mig á
nokkurn hátt gjalda þess að hafa
komið inn í pólitíkina á öðrum for-
sendum en hann, og var hann æv-
inlega boðinn og búinn að aðstoða og
leiðbeina þegar eftir því var leitað.
Það var ekki síst í fjármálum borg-
arinnar sem gott var að leita til Sig-
urjóns. Hann var afskaplega talnag-
löggur og ég held að hann hafi
beinlínis haft gaman af því að sýsla
með tölur. Hann var líka þeim hæfi-
leika gæddur að geta greint þær
pólitísku staðreyndir sem leyndust á
bakvið tölurnar og við umræður um
fjárhagsáætlun borgarinnar var
hann ævinlega í essinu sínu. Og þeg-
ar Sigurjón var í essinu sínu þá steig
hann allt að því vals í pontunni og
talaði af ákefð og með sannfæring-
arkrafti. Hann naut þess að setja
staðreyndir mála í röklegt og skýrt
samhengi og greina hismið frá
kjarnanum. Hann talaði mál sem
fólk skildi, hann var rökfastur en
umfram allt málefnalegur. Það var
kraftur í öllu sem hann gerði og þeg-
ar hann lét eitthvað til sín taka fylgdi
ævinlega hugur máli.
Sigurjón var ekki bara góður fé-
lagi í pólitíkinni, hann var líka
skemmtilegur, lífsglaður og ævin-
lega hress. Leiðindi voru ekki til í
hans skapgerð eða orðaforða. Á góð-
um stundum var hann hrókur alls
fagnaðar. Hann var góður söngmað-
ur sem kunni alla texta og var þess
vegna oft fenginn til að stjórna al-
mennum söng á fjölmennum sam-
kundum. Þá var hann mikill og góður
dansari og það var eftir því tekið
þegar hann og Ragna fengu sér
snúning. Þau voru glæsilegt par þar
sem þau svifu eftir dansgólfinu. Í
fjörutíu ár hafa þau dansað saman en
nú er komið að afgerandi taktskipt-
um sem reyna munu á aðlögunar-
hæfni Rögnu. Ég votta henni og son-
um hennar, Skildi og Brynjari,
innilega samúð mina og Borgar-
stjórnar Reykjavíkur um leið og ég
þakka Sigurjóni fyrir farsæl störf
hans í þágu borgarbúa í aldarfjórð-
ung. Megi minningin um góðan lífs-
förunaut og félaga verða Rögnu til
huggunar á sorgarstundu.
Ingibjörg Sólrún Gísladótt-
ir, borgarstjóri.
Sigurjón Pétursson var einstak-
lega sterkur og fjölhæfur persónu-
leiki, skarpgreindur, skynsamur og
heiðarlegur. Hann var forystumaður
og baráttumaður sem lengi verður
minnst. Þau mörgu viðfangsefni sem
Sigurjóni voru falin um ævina vann
hann af vandvirkni og átti óvenju
gott með að rökstyðja og skýra mál
sitt á þann veg að flóknustu málefni
hljómuðu auðskiljanleg í eyrum
áheyrenda eða þeirra sem lásu skrif
hans.
Við Sigurjón kynntumst fyrst þeg-
ar ég tók sæti í borgarstjórn Reykja-
víkur árið 1982. Sigurjón var öflugur
andstæðingur og fimur skylminga-
maður á vettvangi borgarmálanna.
Það sem þó ávallt einkenndi mál-
flutning Sigurjóns var sú mikla
þekking sem hann hafði öllum svið-
um borgarmálanna, leiftrandi ræðu-
mennska og vandaður málatilbúnað-
ur. Sigurjón var einnig spennandi
andstæðingur og eins gott að vera
vel undirbúinn þegar tekist var á við
hann í umræðum. Það var alltaf
hlustað á Sigurjón með athygli þegar
hann tók til máls. Slíkur var hans
málflutningur. Við Sigurjón deildum
oft hart í borgarstjórninni. Það kom
á hinn bóginn ekki í veg fyrir að þeg-
ar árin liðu urðum við kunningjar og
síðan vinir. Mannkostir og hæfileik-
ar hans voru öllum augljósir hvar í
flokki sem þeir stóðu.
Þótt starfsvettvangur Sigurjóns
breyttist 1994 þegar hann hætti í
borgarstjórninni, en þar hafði hann
starfað í 22 ár og aldrei látið deigan
síga, héldust tengslin og vináttan
áfram. Þegar sveitarfélögin tóku yfir
allan rekstur grunnskólans 1996
ákvað fulltrúaráð Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga að fela stjórn
sambandsins að ráða starfsfólk svo
unnt væri með tryggum hætti að
sinna þeim viðbótarverkefnum sem
yfirfærsla alls grunnskólakostnaðar
til sveitarfélaganna hefði í för með
sér og kæmi í hlut skrifstofu sam-
bandsins. Þá var ákveðið að leita til
Sigurjóns og biðja hann að taka að
sér forystu í þessu veigamikla hlut-
verki. Sigurjón var síðan ráðinn á
skrifstofu sambandsins 1. mars 1996
til að vinna að málefnum grunnskól-
ans, sem deildarstjóri grunnskóla-
deildar. Á þessum vettvangi hefur
Sigurjón unnið frábært starf og öðl-
ast virðingu allra samstarfsmanna.
Þekkingu og færni Sigurjóns við út-
listun flókinna kjarasamninga og
annarra málefna var viðbrugðið. Sig-
urjón átti sæti í stjórn Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga 1978–1982 og í
fulltrúaráði þess 1970–1994. Hann
var formaður stjórnar Lánasjóðs
sveitarfélaga 1983–1987 og í stjórn
Innheimtustofnunar sveitarfélaga
1981–1994.
Það dimmdi í huga mínum þegar
ég frétti lát Sigurjóns. Enn eitt
hörmulegt umferðarslys og vinir og
vandamenn sitja eftir slegnir og
sorgmæddir. Ég sakna Sigurjóns
vinar míns mikið en minningin um
þennan góða dreng mun lifa og ég er
þakklátur fyrir að hafa átt hann að
nánum samstarfsmanni hans síðustu
æviár.
Stjórn Sambands íslenskra sveit-
arfélaga og sveitarstjórnarmenn
þakka Sigurjóni Péturssyni fyrir öll
hans góðu og mikilvægu störf í þágu
íslenskra sveitarfélaga nú þegar við
kveðjum góðan vin og samstarfs-
mann.
Við sendum Rögnu, börnum
þeirra og barnabörnum, móður og
tengdamóður og öllum öðrum að-
standendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson,
borgarfulltrúi og formaður
Sambands íslenskra
sveitarfélaga.
Morgunsólin baðar landið, döggin
glitrar á kjarrinu og hægt en örugg-
lega eyðist þokuslæðingurinn sem
hangið hefur í miðjum fjallshlíðun-
um. Ferðamaðurinn gægist út fyrir
tjaldskörina, lítur fagran morguninn
og sér fram á góðan dag. Að kveldi
eru tjaldhælarnir reknir niður í nýj-
um áfangastað. Miðnætursólin glitr-
ar á haffletinum, aldan gjálfrar við
steinana í fjörunni og baksviðs kvak-
ar mófuglinn í svefnlausri nóttinni,
almættinu og vinum sínum til dýrð-
ar. Í aftureldingunni er jökulskallinn
sleginn gullnum roða rísandi sólar
langt í fjarska. Þangað skal ferðinni
heitið á morgun, hvernig sem viðrar.
Ferðamaðurinn Sigurjón Pétursson
þekkti landið sitt vel og var snortinn
af töfrum þess. Samfélagsleg verk-
efni af ýmsu tagi voru þó fyrst og síð-
ast hans daglegu viðfangsefni og í
þeim störfum naut hann sinna með-
fæddu forystuhæfileika og lífsgleði.
Í aðdraganda yfirfærslu grunn-
skólans frá ríki til sveitarfélaga á
árinu 1996 var Sigurjón ráðinn deild-
arstjóri grunnskóladeildar Sam-
bands íslenskra sveitarfélaga. Þá
átti hann að baki mjög langan feril á
vettvangi félags- og stjórnmála og
áratuga reynslu af sveitarstjórnar-
störfum. Jafnframt hafði hann setið í
fulltrúaráði sambandsins um langt
árabil og í stjórn þess eitt kjörtíma-
bil. Hann var því gjörkunnugur mál-
efnum sveitarfélaganna og starfsemi
sambandsins og fyrir löngu hafði
hann áunnið sér traust og virðingu,
samherja jafnt sem andstæðinga í
stjórnmálum, fyrir rökfastan mál-
flutning sem hann fylgdi eftir af
vandvirkni og myndugleika.
Auk þess að vinna fyrir sambandið
að skólamálum í víðtækum skilningi,
m.a. vegna yfirfærslu grunnskólans,
beindist starf Sigurjóns sífellt meir
að kjarasamningagerð við fagfólk
grunn- og tónlistarskóla. Slík vinna
krefst einbeitni og þekkingar á við-
fangsefninu, auk lipurðar og þolin-
mæði. Í þeim störfum nýttist vel
reynsla hans og hæfileikar. Þeir
kjarasamningar sem gerðir hafa ver-
ið að undanförnu hafa leitt til mikilla
breytinga og nýmæla í starfsum-
hverfi þeirra sem við skólana vinna
og þar átti Sigurjón drjúgan hlut að
SIGURJÓN
PÉTURSSON