Vísir - 13.09.1980, Blaðsíða 12

£

Þannig er Jethro Tull skipuð i dag: lan Anderson, söngur og f lauta, Martin Barre, gitar, Dave Pegg á bassa og
Mark Craney lemur húðir. Með þeim á myndinni er Eddie jpbson, sem leikur meðá nviustu plötu Jethro Tull.
vtsm
Laugardagur 13. september 1980
helgarpopp
sinni, þvi slikt hefur á&ur veriö
gert á þessari siöu, heldur veröa
eingöngu fáein atvik tind til frá
ferli Andersons.
Þaö er einkennir Ian Anderson,
er sérstæöur flautuleikur hans og
þaö hvernig hann stendur, lfkt og
hani á öörum fæti þegar hann
leikur á flautuna. Samkvæmt þvi
sem sérfróöir menn segja um
þverflautuleik þá kann Anderson
i rauninni ekki aö spila á
þverflautu, þ.e. ef miöaö er viö
„klassiska” kunnáttu. Þessi
skoskættaöi Blackpool-búi greip
til flautunnar á unglingsárum
vegna mikillar aödáunar sinnar á
hinum blinda bandariska jazz-
blásara Rahsaan Roland Kirk.
Anderson haföi ekki nægilega
mikla þolinmæöi til að æfa sig og
þreyja þorrann, heldur hóf strax
að leika á flautuna með hljóm-
sveit sinni og æföi sig svo aö segja
opinberlega. Meö timanum náöi
hann þö furöulegum tökum á
flautunni og segja má aö hann
spýti nánast i flautuna i stað þess
aö blása. Þar að auki er fingra-
setningin nokkuö stiröbursaleg,
nánast einkennileg. En allt þetta
auk sérkennilegrar framkomu á
hljómleikum — Anderson hoppar,
leggst á bakiö, stendur á öörum
fæti — hefur skapað honum sér-
stööu allt frá upphafi ferils hans.
Sterkir
textar
En furöuframkoma er ekki
nægjanleg til vinsælda. Ian
Anderson er góöur laga* og texta-
smiöur og leitar oft fanga I
atburöum sem geröust fyrr á öld-
um enda er nafn hljómsveitarinn-
ar sótt til 17. aldar búfræöings og
uppfinningamanns á nýrri gerö
plóga. Stærsti sigur Jethro Tull og
þar meö Andersons var þegar
platan Aqualung kom út 1971. A
þeirri plötu kafar Anderson niður
i ýmis atriöi varöandi trúmál og
eru textar þeirrar plötu mjög
góöir, auk þess sem hún seldist
dæmalaust vel og tryggöi Ander-
son i sessi á meöal risanna i popp-
inu.
Tveimur árum siöar sendi
Jethro Tull frá sér plötuna
Passion Play sem síðar fékk mjög
slæmar viötökur gagnrýnenda og
útslagiö geröi svo mjög dræm
aösókn aö tónleikum hljóm-
sveitarinnar sem fylgdu i kjöl-
farið. Mótlætiö fékk mjög á
Anderson og hann leysti hljóm-
sveitina upp og gaf út yfirlýsingu
um að nú væru þeir hættir.
En innan tiöar greru sárin og
Tull fóru af staö á nýjan leik og
eru enn aö.
Endurbættur
hljómur
Umsjón:
Jónatan
Garöarsson
Hann hefur oft farið sinar eigin
leiöir i tónlist og stjórnun
hljómsveitar sinnar. Þaö er engin
ástæða til aö vera aö rekja feril
Jethro Tull i smáatriöum að
A annarri löppinni.
Á öórum fæti
Þaö hefur löngum veriö
stormasamt i kringum Ian
Anderson leiötoga Jethro Tull.
Seigur
gamli
„Hann er seigur sá gamU ', einu sinni skipt um áhöfn og nýju
kynni einhver aö segja um leiö og skipverjarnir kunna vei til verka,
tónarnir frá „A”, nýju plötu þvi þeir hafa sent frá sér
Jethro Tull, streyma frá hátölur- einhverja bestu Jethro Tull afurð
unum. Ian Anderson hefur enn um langt skeið.
I

Devadip Carlos Santana
— The Swing of Delight
CBS 22075
Devadip Carlos Santana maö-
urinn bakviö nafniö Santana,
hefur alltaf veriö aö reyna að
fást viö jazzrokk jafnhliöa
poppinu og þessar tilraunir hans
hafa birst i misjafnlega vel
heppnuöum sólóplötum. Flestar
þeirra hefur mér leiöst ákaflega
aö hlýöa á, en nú bregöur svo
við að þessi nýja plata Devadip
er öllu skemmtilegri og heil-
steyptari en ég átti von á. Þaö
eru ýmsir góöir jazzieikarar
sem aðstoöa D.C. Santana á
Swing of Delight en þaö sem
kemur inest á óvart eru lög
læriföður og andlegs leiötoga
Santana, Sri Chinmoy. Tóniist
þessarar plötu er inun betri en á
fyrri sóldplötum hans. jazz-
áhrifin njóta sfn vei og hljóö
færaleikur allur hinn besti.
Upptakan er gerö meö svo-
nefndri „Digital” tækni og allt
„sound” mjög tært og hreint,
skuröurinn góöur og þar fram
eftir götunum.
Sem jazzplata væri þessi
plata kannski ekki neitt ineist-
arastykki, cn sem jazzrokkplata
er hun ágæt.
Diana Ross — Diana
Motown STMA 8033
Diana Ross hefur veriö ein
besta söngkona poppsins frá þvf
hún hóf feril sinn meö Supremes
fyrir tveimur áratugum sföan.
Sólóplötur hennar hafa samt
ekki átt miklu gengi aö fagna
undanfarin ár, enda nokkuð
misjafnar aö gæöum. Meö þess-
ari pfötu vænkast hagur Diönu
nokkuö þvi aö gulikáffarnir Nife
Rogers og Bernard Edwards,
forsprakkar Chic, sömdu öll lög
pfötunnar, stjórnuöu upptök-
unni og léku á henni, ásamt
pottþéttum stúdidmönnum.
Arangurinn hefur ekki látiö á
sér standa og er lagiö Upside
Down nú á toppnum I
Bandarikjunum og fleiri lög eru
likleg til vinsælda, s.s. Tender-
ness, I’m Coming Out og My Old
Piano.
Diskó tónlistin er ekki i mikl-
um metum hjá mér og slikar
plötur læt ég ógjarnan á fóninn,
og verður það trúlcga raunin
meö þessa plötu sem aðrar slfk-
ar. Engu aö siöur finnst mér
þetta pottþétt diskóframleiðsla
og fyrir aödácndur diskósins er
hér um að ræöa góöa og vel
unna plötu.
Fyrir u.þ.b. tveimur árum hélt
Jethro Tull mikla tónleika i
Madison Square Garden i New
York og með aöstoö gervitungls
var tónleikunum sjónvarpaö
beint um vlöa veröld og var þetta
I fyrsta skipti sem slikum
tónleikum var varpaö um
gervalla (aö Islandi undanskildu
aö sjálfsögöu) jaröarkringluna.
Þaö var svo fyrir nokkrum
mánuöum aö Anderson tilkynnti
aö nú myndi hann skipta um
mannskap I Tull rétt einu sinni og
menn voru alls ekki á eitt sáttir
um hver útkoman yrði. Hann los-
aði sig viö hljómborðsleikarana
John Evans og David Palmer og
trommarann Barrimore Barlow
en Martin Barre sat eftir ásamt
DavePegg sem tók við bassanum
þegar John Glascock hætti vegna
veikinda, sem drógu hann til
dauða.
Nýju mennirnir eru svo sem
engir aular, Mark Craney ber
húðirnar og Eddie Jobson, sem
starfaö hefur meö Zappa og
hljómsveitinni U.K., strýkur fiðl-
una sina af miklum eldmóöi og
stjórnar hljómboröum. Þaö er
ekki sist Eddie Jobson sem blásiö
hefur nýjum eldi i gömlu glóöirn-
ar, þvi hann á stóran þátt i hinum
endurbætta „hljómi” Jethro Tull,
þó enn sé þaö Anderson sem
skrifaöur er fyrir lögunum. Enn
eru Jethro Tull með i slagnum.
msamaBaKmmiamm
mmnnit