Morgunblaðið - 11.08.2002, Side 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. ÁGÚST 2002 33

 


 
 

 





 




 
 

   

 

 

   





     !!
"
 


 
  #   #% 
 
#
 



 !"
! " #

!$
%#&!
' !!($! ) #" #

*+#
%#" #

,!!
%#" #
)(!-+#!$  &!


. '-# 
/ #($'-# 

- #! -#!$& $ !  -#!.

 

  
 

 







  

      
 
    
 
   

  
!

  " 
# 
 ##$
%    
 
 
 & ! 
' 

 !""#
 $%"&! ""#
 "&' ""( && ()"!*""#
 +
"( &&
 "& #
,!

 

 


 


 

  


   

     
   !"
#$ %

    

   
 
 

       

     
&' #'()(

*  +, #'()(
&+,  ,'-

  #'()'-
  .  $(
( +    - (/

 




  


  
  
                      !
 "#   "$$

   
    
 !  
   
"
#$%  &






 

   
   



 

  

 
  !


"

  



 


  

  



 
 

    
✝ Ingi Magnússonfæddist í Reykja-
vík 20. júlí 1930.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 3. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Margrét
Kjartansdóttir hús-
móðir, f. 18. septem-
ber 1899, og Magnús
Þorkelsson bakara-
meistari, f. 20. júní
1894, þau eru bæði
látin. Ingi átti einn
bróður, Kjartan, f. 11.
ágúst 1938. Kona hans er Hallfríð-
ur Skúladóttir. Árið 1958 kvæntist
Ingi Þórunni G. Eiríksdóttur, f. 28.
maí 1923. Uppeldissynir þeirra
eru: Magnús S. Jónsson, f. 29. jan-
úar 1941. Maki hans Þórhildur M.
Gunnarsdóttir. Börn þeirra eru
Valgeir og Valgerð-
ur. Smári Ragnars-
son, f. 13. febrúar
1954. Sambýliskona
hans er Erla Kristín
Svavarsdóttir. Synir
þeirra eru Sveinn Ív-
ar, Andri Sævar og
Einar Sindri.
Ingi varð stúdent
frá Menntaskólanum
í Reykjavík árið
1951. Hann vann
lengst af hjá Togara-
afgreiðslunni í
Reykjavík m.a. sem
framkvæmdastjóri hennar. Frá
1981 til starfsloka vann hann hjá
Ríkissjónvarpinu.
Útför Inga verður gerð frá
Digraneskirkju á morgun, mánu-
daginn 12. ágúst og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Sumri er tekið að halla og ágúst-
mánuður genginn í garð með sínum
fögru kvöldum. Rökkur og hlýr and-
vari einkennir árstímann. Á þessum
undurfagra árstíma kvaddi Ingi
tengdafaðir minn þennan heim,
hljóðlega og yfirvegaður eins og
honum var líkt. Baráttu hans er loks
lokið, löngu og erfiðu stríði. Þreytt-
ur en sáttur við Guð og menn, sáttur
og þakklátur fyrir hlutskipti sitt hér
á jörðu.
Ingi var einstakur maður. Já, ein-
stakur eiginmaður, fósturfaðir,
tengdafaðir og síðast en ekki síst
einstakur afi og langafi. Hann var
skarpgreindur með hefðarlegt yfir-
bragð, mannblendinn og gæddur
mikilli kímnigáfu. Þessir eiginleikar
gerðu það að verkum að við sóttum
öll eftir félagsskap hans. Þegar Ingi
tengdapabbi talaði var hlustað. Slík
var frásagnargleðin og hæfileikar
hans til að segja skemmtilega frá.
Það má með sanni segja að Ingi hafi
verið ómissandi í fjölskylduboðum
eða í matarveislum okkar. Hann gat
haldið uppi fjöri og samræðum sem
gerði mörg kvöldin ógleymanleg.
Ingi lét sig flest varða og þá sér-
staklega okkur öll, þ.e. son og fóst-
urson ásamt fjölskyldum þeirra.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
voru honum allt. Strax sem korna-
börn löðuðust þau að honum. Fyrstu
merkin komu fram þegar þau komu
í heimsókn sem hvítvoðungar. Þá
undu þau sér best í fangi afa, róleg
og sæl. Það var eins og þau skynj-
uðu hlýjuna. Þá fylgdist hann vel
með uppeldi þeirra og námi, hvatti
þau og studdi í einu og öllu. Sökn-
uðurinn hjá börnum okkar verður
mikill. Það var þeim svo eðlilegt að
láta afa vita hvernig hlutirnir gengu
og hann átti auðvelt með að tala
þeirra tungumál. Hann hafði mikinn
áhuga á öllum tækninýjungum, s.s.
því nýjasta í tölvum m.m. Þá talaði
hann ávallt við börn sem jafningja
og aldursmunurinn skipti aldrei
máli.
Ingi var víðlesinn og helstu
áhugamál hans voru ferðalög og
bókmenntir. Áhugi hans á bókum og
bókmenntum var sérstaklega mikill.
Ég minnist þeirrar sjónar að sjá
hann hafa tvær bækur í takinu í
einu, aðra létta og hina jafnvel á
þýsku eða ensku. Ekki var óalgengt
að hann lyki við eina bók á kvöldi,
jafnvel með góðum samræðum inn á
milli. Okkur fannst oft eins og hann
„skannaði“ blaðsíðurnar, slíkur var
hraðlesturinn. Þá voru ferðalög hon-
um afar huglæg, hvort sem var inn-
anlands eða utan. Ingi og Dódó ferð-
uðust um margar heimsálfur löngu
áður en algengt var að ferðast á
framandi slóðir. Það sem einkenndi
ferðir þeirra var að hann las allt
sem hann gat komist yfir um þau
lönd sem skyldi heimsækja svo að
þau hjónin nytu ferðarinnar sem
best. Það var ekki ónýtt að ferðast
með þeim og fróðleikur um staðina
gerði ferðir okkar að ævintýraferð-
um.
Við megum ekki gleyma að Ingi
verður meðal okkar áfram, í hjarta
okkar, í huga okkar og sem læri-
meistari okkar í því að taka lífinu
eins og það er, æðrulaus og laus við
alla duttlunga. Hann vildi hafa allt á
hreinu og heiðarleiki var honum
mikilvægur. Hann krafðist einskis
af okkur en gerði miklar kröfur til
sín. Ekki síst síðustu árin er hann
naut lífsins í lítillæti sínu með því að
taka ástkæra eiginkonu sína heim til
sín um hverja helgi þrátt fyrir van-
mátt sinn, veikindi sín og veikindi
hennar. Dódó sem hefur átt við
veikindi að stríða undanfarin ár á
eftir að sakna eiginmanns síns mik-
ið. En hún fékk að njóta hans eins
lengi og hann lifði og við vitum að
hún er þakklát fyrir það. Hjónband
þeirra var einstaklega kærleiksríkt
og þau voru ekki aðeins hjón heldur
einnig miklir vinir sem áttu sömu
áhugamál í lífinu.
Við kveðjum Inga tengdapabba
með söknuði.
Blessuð sé minning tengdaföður
míns. Hvíl í friði.
Þórhildur Gunnarsdóttir.
Á morgun kveðjum við kæran vin,
Inga Guðmund Magnússon, sem þá
verður borinn til hinstu hvílu.
Kynni okkar hófust á unglingsár-
unum fyrir rúmri hálfri öld og hafa
síðan staðið óslitið fram á þennan
dag. Við vorum fjórir sem héldum
hópinn á þessum árum, Ingi Lárdal
eins og hann var kallaður, bróðir
minn Kristján og Þórður Gíslason,
allir meðlimir í unglingastúkunni
Sóley í Reykjavík. Svo giftumst við
og eiginkonurnar Dúdda, Eva, Aldís
og Dódó bættust í liðið og síðan Há-
kon Heimir og Ólöf. Á þeim árum
myndaðist sú sterka vinátta sem
haldist hefur fram á þennan dag og
breyttist í engu þótt við stofnuðum
heimili. Við hittumst reglulega, fór-
um saman í ferðalög og börnin okk-
ar urðu góðir vinir.
Oft var glatt á hjalla þegar við
komum öll saman. Gamlárskvöldin
voru ógleymanleg en þau héldum
við með fjölskyldum okkar þar til
komið var fram í þriðja ættlið og
yngra fólkið sjálft komið með maka
og börn.
Skarð var höggvið í þennan fé-
lagsskap fyrir rúmum tuttugu árum
þegar Þórður og Aldís létust langt
um aldur fram. Og nú er Ingi líka
horfinn og hópurinn okkar farinn að
þynnast.
Ingi var okkar skemmtilegastur,
skarpgreindur með óborganlega
kímnigáfu.
Frásagnarlistin var honum í blóð
borin og sögur hans gátu haldið
manni hlæjandi heilu kvöldin. Ingi
las mikið og mundi vel það sem
hann las. Af öllum íslenskum höf-
undum hafði hann mest dálæti á
Laxness og vitnaði oft í bækur hans.
Þau hjónin ferðuðust mikið er-
lendis. Ingi var tungumálamaður og
naut þess að kynnast menningu og
lifnaðarháttum annarra þjóða.
Ingi og Dódó voru ákaflega sam-
rýnd og eftir að hún veiktist sjálf af
alvarlegum sjúkdómi var hugurinn
alltaf hjá Inga. Ingi hélt sinni and-
legu reisn fram í andlátið og á hon-
um var engan bilbug að finna. Þegar
við hjónin heimsóttum hann í síð-
asta sinn á Landspítalann, nokkrum
dögum fyrir andlát hans, talaði hann
um brottför sína úr þessu jarðlífi
sem langþráða hvíld. Og er við
kvöddum hann og báðum fyrir
kveðjur til Dodda og Dísu brosti
hann og kvaðst mundu skila því.
Við sendum fjölskyldu hans sam-
úðarkveðjur. Þau hafa staðið dyggi-
lega við hlið hans í þessu veikinda-
stríði, sem orðið er langt og erfitt.
Við kveðjum svo kæran vin og
þökkum samfylgdina í tæp sextíu
ár. Það er skarð fyrir skildi þegar
hann er horfinn en við vitum að vel
verður tekið á móti góðum dreng
hinum megin.
Ólafur Bjarnason.
INGI
MAGNÚSSON

  

   


 

   

   
      
     
 !  !"##
   ! ""

! #  $
   $
%$ &'   ""
()"  *   $
+   $
,$-  *   ""
 . #   ""
$#() +/ 




  

 
 

  
 
   

 
   



   
 

 
 
 
!
 
"  "#$$
%  &    

'  (
''   
!"#$% &$
'( $ )#!
"* " % )#! #$+ )#&$
,#)% )#! #- $$!.&$$
&('  )"/