Morgunblaðið - 04.09.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. SEPTEMBER 2002 33
Minning þín er mér ei
gleymd,
mína sál þú gladdir,
innst í hjarta hún er geymd.
Þú heilsaðir mér og
kvaddir.
Ljóð Káins rúmar allt sem hægt
er að segja um góðan dreng og góð-
an vin. Það er komið skarð í vinahóp-
inn okkar og það er sárt. Vinahóp
sem frá unglingsárunum þroskaðist
saman gegnum súrt og sætt. Við
hlógum mikið saman og það var og
er oft mjög skemmtilegt hjá okkur.
Við skeggræddum, fórum í útilegur
og ekki síst spiluðum bridge oft í
viku og alltaf áður en farið var á ball
til að dansa. Dans var nokkuð sem
Einar kunni. Hann átti eigin dans
sem var meira lífsgleði en dans.
Um tvítugt fórum við að tvístrast,
fjölskyldur voru stofnaðar og fleiri
okkar fóru utan og áttu árin í Noregi
stóran hlut í hjarta Einars Bjarna.
Það varð föst venja að hópurinn hitt-
ist þegar allir voru á landinu.
Þrátt fyrir að hver færi sína leið
höfum við alltaf átt leið saman og
haldið sambandi okkar á milli í mis-
miklum mæli. Það sem er gott við
þessa tegund vináttu er að hún er
alltaf til staðar, hvort sem við hitt-
umst oft eða sjaldan, og hún er okk-
ur mikils virði. Við megum engan
missa úr hópnum og það er erfitt að
átta sig á að Einar Bjarni er farinn
frá okkur eftir snögg og mikil veik-
indi.
Það er hægt að segja margt um
Einar Bjarna og allt gott. Alltaf
stutt í brosið i augnkrókunum. Allir
áttu góð kynni við Einar Bjarna og
enginn hafði neitt illt um hann að
segja. Hann kunni að leggja áherslu
á það sem skipti máli og auðvelt að
þykja vænt um hann.
Guð veri með þér og drengjunum,
Lilja mín, og foreldrum Einars og
bróður.
Fyrir hönd vinahópsins,
Sjöfn Eiríksdóttir.
Fallegur sumardagur var að
kveldi kominn og í ljósaskiptunum
lýstu marglitir flugeldar upp himin-
inn. Ekki var annað hægt en að
verða snortinn af fegurðinni allt um
kring en þó var eitt sem skyggði á,
vinur okkar Einar Bjarni var mikið
veikur. Leiftur liðins tíma leituðu á
hugann þetta kvöld.
Við spörkuðum fyrst bolta saman
á gamla Víkingsvellinum við Breiða-
gerðisskólann þegar við vorum „roll-
ingar“ en upp frá því höfum við
fylgst að og einnig fylgst hver með
öðrum. Tókum við út saman þroska
unglingsáranna með öllu sem því
fylgir, jafnt í gleði sem vonbrigðum
líðandi stundar.
Bernskuheimili Einars Bjarna í
Teigagerðinu stóð okkur alltaf opið
og þar var gott að koma. Vel var búið
að öllu hjá þeim Bjarna og Ragn-
heiði sem hlúðu vel að strákunum
sínum. Stóri bróðir Einars Bjarna,
hann Eyjólfur, var alltaf til staðar
þegar á þurfti að halda, enda leit
Einar mjög upp til hans.
Hann var stór vinahópurinn á
þessum árum og var haldið vel sam-
an, hvort heldur það var við spila-
mennsku, ballferðir eða ferðalög,
enda var orkan mikil og sólarhring-
urinn langur. Það leið varla sú helgi
að við kæmum ekki saman. Með ár-
unum hefur samverustundunum
fækkað en hugurinn að baki er sá
hinn sami enda vináttan byggð á
traustum grunni.
Svo tók alvaran við með námsdvöl
Einars Bjarna í Noregi sem við héld-
um á tímabili að yrði til frambúðar.
EINAR BJARNI
BJARNASON
✝ Einar BjarniBjarnason fædd-
ist í Reykjavík 1.
október 1958. Hann
lést á Landspítala við
Hringbraut hinn 23.
ágúst síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fella- og Hóla-
kirkju 3. september.
Svo vel fóru frændur
vorir með hann. Þegar
heim var komið var
íbúðin í Einholtinu lag-
færð og máluð og flutt
inn. En mikil var undr-
un okkar þegar við
fengum að vita að okk-
ar væri ekki vænst
fyrsta kvöldið, en svo
kom skýringin. Lilja
var komin inn í líf hans
og sjaldan höfum við
séð hann stoltari en
þegar hann kynnti
hana fyrir okkur, stóru
ástina í lífi sínu. Ekki
var þó stoltið og ánægjan minni þeg-
ar Bjarni Geir og síðar Arnar Már
komu í heiminn. Þau bjuggu þeim
fallegt heimili en mest er um vert þá
miklu umhyggju og kærleik sem
ráðið hefur ríkjum á heimilinu. Föð-
urhlutverkið var Einari í blóð borið
og drengirnir bera þess merki.
Ýmsar ferðir eru okkur ógleym-
anlegar eins og sú sem við fórum eitt
sumarið skömmu eftir að Einar
Bjarni kom frá Noregi. Leiðin lá upp
með Gljúfurá, bjarta sumarnótt, þar
sem við leystum lífsgátuna, að því er
við héldum, meðan við veiddum sil-
ung og teyguðum veigar fram undir
morgun. Það voru svefnlitlir ungir
menn sem komu í bæinn en höfðu
notið samveru og útivistar. Einnig
er okkur ofarlega í minni þegar við
fórum, eins og þá var ungra manna
siður, á Spánarstrendur og skemmt-
um okkur vel saman í nærri mánuð.
Þó að mikið væri unnið á þessum
árum naut Einar Bjarni mikillar vel-
gengni í einkalífi með hana Lilju sína
sér við hlið. Sama má einnig segja
um starf hans hjá Reykjavíkurborg
enda var honum falin mikil ábyrgð,
sem hann stóð undir með sóma. Þeir
voru oft langir vinnudagarnir en allt-
af var fjölskyldan í fyrirrúmi.
Það var gott að leita til Einars
Bjarna og alltaf vorum við og aðrir
aufúsugestir, sama hvernig stóð á.
Einar bjó yfir þeim eðlislæga hæfi-
leika að gera gesti sína og þeirra
fjölskyldur að aðalpersónum í um-
ræðunum hverju sinni og frá þeim
fóru gestirnir ánægðir og sælir.
Okkur finnst ekki langt síðan mik-
il veisla var haldin á nýja heimilinu
þeirra í Klapparbergi og fjölskyldan
og vinirnir glöddust með þeim eina
dagstund og fram á nótt. Það var
eins og lífið og tilveran væri í þeim
skorðum að allt væri fullkomnað,
hamingjusöm fjölskylda sem hafði
vaxið og dafnað saman og komið sér
fyrir á draumastaðnum.
Við ræddum um að nú væri kom-
inn tími til að endurvekja vinahópinn
og margt stóð til. Ýmislegt af því
hefur verið framkvæmt sem við er-
um þakklátir fyrir í dag.
Veikindi Einars reyndust alvar-
legri en nokkur renndi grun í í
fyrstu. Hugsunin var skýr þótt lík-
aminn væri þreyttur þegar við sáum
hann síðast. Þegar okkur barst frétt-
in um andlát hans áttum við bágt
með að trúa því að þetta væri satt en
við verðum að trúa að allt hafi til-
gang, sama hversu beiskur sá bikar
er.
Þegar við kveðjum kæran vin,
langt fyrir aldur fram, biðjum við al-
góðan Guð að varðveita og styrkja
hana Lilju, synina, Bjarna Geir og
Arnar Má, foreldrana þau Bjarna og
Ragnheiði, Eyjólf bróður hans, Ingu
og alla ættingja og vini í þeirra miklu
sorg.
Einhvers staðar stendur að tím-
inn lækni öll sár. Megi minningin um
Einar Bjarna lifa með okkur öllum
sem þótti vænt um hann.
Hvíl þú í friði, kæri vinur.
Jakob og Theodór.
Við Einar Bjarni höfum verið
samferða hjá borgarverkfræðingi í
rúman áratug. Framan af áttum við
einkum samstarf um leiksvæði þar
sem verksvið okkar mættust. Einar
hafði yfirgripsmikla þekkingu á ör-
yggismálum á leiksvæðum vegna
setu sinnar í staðlanefnd um öryggi
leiktækja og miðlaði því af örlæti.
Það kom fljótlega í ljós í samstarfi
okkar að við Einar náðum vel saman.
Við Einar Bjarni störfuðum einn-
ig saman í svo kallaðri lóðanefnd
sem m.a. var ætlað að samhæfa lóða-
framkvæmdir hjá borgarverkfræð-
ingi og starfaði hann áfram í lóða-
nefnd þrátt fyrir það að hann tæki
við forstöðu Hreinsunardeildar.
Samgangur milli okkar jókst tölu-
vert þegar Umhverfis- og heilbrigð-
isstofa var á teikniborðinu. Báðir
vorum við í þeirri stöðu að í senn
bera kvíðboga fyrir væntanlegum
skipulagsbreytingum og sjá þar
möguleg tækifæri bæði fyrir okkur
og þær deildir sem við störfuðum
hjá. Mótun Umhverfis- og heilbrigð-
isstofu hefur staðið allt þetta ár og
stendur raunar enn þrátt fyrir form-
lega stofnun um síðustu áramót. Við
Einar áttum fjölmörg samtöl þar
sem við ræddum skipulagsbreyting-
arnar og fengum styrk hvor frá öðr-
um. Fyrir mig var það mjög mikils
virði að geta deilt áhyggjum og hug-
myndum og þegið ráð hjá Einari og
það verða mikil viðbrigði að eiga
þess ekki kost lengur.
Við áttum samleið á fleiri sviðum
en það atvikaðist svo á mínu heimili
að ákveðið var að taka hund. Heim-
urinn er lítill og hundurinn kom frá
heimili nátengdu Einari og ekki nóg
með það þá var Einar kominn „í
hundana“ líka skömmu síðar. Við
skiptumst því iðulega á fréttum af
hegðun hundanna.
Hundarnir voru einnig m.a. um-
ræðuefni okkar þegar ég átti síðast
samtal við Einar. Hann tjáði mér
með blandi af stolti og prakkaratón
að Tex hefði orðið ástfanginn í sveit-
inni og kærastan væri eigi einsömul
þrátt fyrir ungan aldur beggja.
Einar Bjarni var góður samstarfs-
maður og félagi og hans er sárt
saknað. Að leiðarlokum vil ég þakka
kærlega fyrir samstarfið fyrir mína
hönd og fjölskyldu minnar og sam-
starfsmanna á Garðyrkjudeild.
Lilju, Bjarna Geir, Arnari Má og
fjölskyldu sendi ég innilegar samúð-
arkveðjur.
Þórólfur Jónsson.
Einar Bjarni var Breiðhyltingur
og Leiknismaður sem lét sér annt
um nánasta umhverfi sitt og lá ekki á
skoðunum sínum. Einar Bjarni var
jafnframt framkvæmdamaður og
það var mikill fengur fyrir reynslu-
litla stjórnarmenn Leiknis að fá til
liðs við sig réttsýnan og yfirvegaðan
mann sem sá lausnirnar og vissi að
það tæki tíma að rétta við illa statt
íþróttafélag. Oft var deilt um leiðir
að hlutunum, Einar var alltaf tilbú-
inn að hlusta á önnur sjónarmið og
hafði þann hæfileika að jafna skoð-
anir manna, grípa það besta frá öll-
um hliðum. Hæfileiki sem er ómet-
anlegur í félagsstarfi. Það er ekki
síst Einari að þakka að íþróttafélag-
ið Leiknir siglir nú inn í blómlegt
tímabil.
Um leið og við þökkum fyrir þann
tíma sem Einar gaf Leikni, biðjum
við Guð um að styrkja Lilju, Bjarna
Geir og Arnar Má á þessum erfiðu
tímum. Hér er genginn drengur góð-
ur.
F.h. stjórnar Leiknis,
Arnar Einarsson,
Björk Þorgeirsdóttir,
Ellen Klara Eyjólfsdóttir,
Guðmundur Ólafur Birgisson,
Ingólfur Daníelsson,
Ragnheiður Thorsteinsson.
Hvaða orð eru það sem hrökkva út
úr manni þegar einhver deyr, og það
í blóma lífsins? Æ, æ, aumingja fjöl-
skyldan, að verða fyrir þessum
missi. En gæti þetta ekki líka átt við
þá sem þurfa að fara frá öllu sem
þeim er kærast, en áttu samt þær
vonir og þrár að svo yrði um ókomin
ár? Missa af því að sjá börnin sín
vaxa úr grasi og sjá drauma þeirra
og væntingar rætast. Einar Bjarni
átti von á að fá að njóta þessa alls.
En skjótt skipast veður í lofti, þegar
dauðinn kemur öllum að óvörum,
tíminn stöðvast um stund og minn-
ingarnar skjóta upp kollinum hver af
annarri, kalla fram bros í gegnum
tárin þegar liðnar stundir eru rifj-
aðar upp, hvort heldur það eru sorg-
ar- eða gleðistundir.
Nú verður ekki lengur sest niður
og rædd trúnaðarmál um gleði, sorg-
ir, væntingar og framtíðina. Skarð
er fyrir skildi að missa Einar Bjarna
úr hópnum. Eftir 18 ára samstarf er
margs að minnast. Verða það minn-
ingar sem ekki er hægt að gleyma,
heldur geyma, og gleðjast yfir og
verma sig við um ókomna tíð. Það
sem einkenndi Einar Bjarna mjög
var hvað honum lá lágt rómur og
lengi vel hélt ég að hann gæti ekki
hækkað hann. En samt tókst mér
það einu sinni, og varð það til þess að
allir hrukku við sem heyrðu. Eitt-
hvað var ég búin að reyna á þolrifin í
honum eins og oft áður, svo hann
kallaði hátt og skýrt: „Heyrðu kerl-
ing?“ Síðan var hlegið dátt. En mér
fannst þetta hljóma sem fegurstu
gullhamrar, bara það, að hann skyldi
hækka róminn við mig.
Með tímanum munum við sem eft-
ir lifum ekki lifa í sorginni heldur lif-
um með henni og höldum á loft góð-
um minningum eins og hægt er að
gera með minn kæra vinnufélaga og
vin Einar Bjarna, þennan dag-
farsprúða mann og með eindæmum
samviskusaman í allri þeirri vinnu
sem hann tók að sér og var trúað
fyrir. Vildi leysa öll vandamál sem
upp komu á friðsaman og farsælan
hátt og þannig að allir væru sáttir
við allt og alla. Einar Bjarni hafði
góðan húmor, en var jafnframt mikil
tilfinningavera, meir en margan
grunaði, en fór samt vel með það.
Gleðin og stoltið sem skein frá hon-
um þegar hann eignaðist drengina
sína, sem nú á viðkvæmum aldri
verða að sjá á eftir föður sínum.
Hann sem af lífi og sál tók þátt í öllu
því sem gæti orðið þeim til góðs
veganestis í lífinu, hvort heldur var í
skóla eða í tómstundum, eru minn-
ingar sem þeir geta rifjað upp með
tregablandinni gleði um ókomin ár
ásamt móður sinni, sem nú gegnir
tvöföldu hlutverki, sem ég efast ekki
um að henni farnist vel að sinna, þótt
erfitt verði.
En öll él birtir upp um síðir og
óska ég Lilju og drengjunum að svo
megi verða, um leið og ég sendi þeim
og öðrum ættingjum Einars Bjarna
innilegar samúðarkveðjur. Góðs
drengs verður ávallt minnst.
Sigríður Alexanders.




   

 
  







   
  !
          



  



     "  #
$%&&
"#  $ %# 
%  %# &$%  %  % '
' (
 
  

   !

 
()*
+',

-
%$$$ .  
!/&0

 1
  ) "   *    
"  #

+


 , 

2 '3 2 
,('( $4&
1%& $( $4 
!5 ( $4&   1 "'+  & 
,1 ( $4  , $$ + 3&

 ( $4  672 '672 &
%  %# &$%  %  %# '
-

     

 

+
)
8


    #
     .




 /$ 
+ 1)2%   ,, &%&
, ,&'

 
   

   

 
9
8
9
8

-
%$$$ .  
,#2$ 20:
  ) " 

*    "  #

+


 , 

) , 
,+'9  & *1 )1  
;  ('9    ( $4"# &
9  9    )2.22  . &
9 2 9  & + 1
<.2 
!$49  &
   
$)2 9  &  1 $  
  %  %# &$%  %  %# '