Morgunblaðið - 01.10.2002, Síða 39

Morgunblaðið - 01.10.2002, Síða 39
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. OKTÓBER 2002 39 ✝ Tómas Ísfeldfæddist í Reykja- vík 22. september 1943. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut 20. sept- ember síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigríður Tómasdótt- ir frá Vatnsdal í Vestmannaeyjum og Jimmy Robert Dav- is. Þau eru bæði lát- in. Systkini Tómas- ar eru Salvatore, Theresa og Jo Ann, öll búsett í Bandaríkjunum. Tómas lætur eftir sig einn son, Stefán Ísfeld, sem hann eignaðist með Jóhönnu Margréti Þorgeirsdóttur. Stefán er bú- settur í Reykjavík, kvæntur Kristínu Sveinsdóttur. Þau eiga tvo syni, Bjarka og Arnar. Tómas ólst upp hjá móðurafa sínum Tómasi Jónssyni í Reykjavík. Hann lærði til þjóns og starfaði við það fram til þrítugsald- urs. Eftir það starf- aði hann við fisk- vinnslu í Reykjavík og réð sig síðan til sjós. Árið 1977 flutti hann til Vest- mannaeyja þar sem hann bjó er hann lést. Í Vestmannaeyjum starfaði hann sem matsveinn á bátum Ís- félagsins, síðustu árin á Heimay VE. Útför Tómasar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst ahöfnin klukkan 13.30. Hann Tommi kokkur er dáinn. Það er undarlegt að standa í þessum sporum og segja þessi orð án þess að geta nokkuð gert við þeirri stað- reynd að fastur liður í lífi okkar er genginn á vit eilífðarinnar burt frá hversdagsþrasinu. Og einhvern veg- inn þegar litið er til baka birtast myndir og minningar um allar þær stundir sem ég fékk að eiga með Tomma. Hann Tommi var sjómaður og góður kokkur af lífi og sál, drengur góður, skemmtilegur og traustur vinur en umfram allt var hann per- sónuleiki sem setti mark á umhverfi sitt. Tommi fór ávallt hávaðalaust um hlöð en í veröld vina sinna skildi hann eftir það sem mestu máli skipti, góðar minningar. Ég kynntist Tomma árið 1983 þegar hann varð kokkur á m/b Suð- urey VE sem var skip Hraðfrysti- stöðvar Vestmannaeyja og síðar Ís- félags Vestmannaeyja. Strax í upphafi tókst með okkur vinskapur sem hefur varað allar götur síðan. Þær eru ófáar máltíðirnar sem ég hef fengið hjá Tomma en í matar- gerð var hann snillingur og eins og Sigurður Georgsson skipstjóri á m/b Suðurey sagði þegar ég spurði hann eitt sinn hvernig kokkur Tommi væri: ,,Hann er ómögulegur, býr til alltof góðan mat, mér gengur ekkert að leggja af.“ Tommi var kokkur á m/b Suðurey frá 1983 og síðan allan tímann sem báturinn var í eigu Hraðfrystistöðv- arinnar og Ísfélagsins. Þá fór hann yfir á m/b Heimaey og var þar til hann fékk ræs á önnur mið. Mér er það í fersku minni þegar Tommi var á Suðurey og þeir urðu aflahæsta skip Eyjaflotans fjórar vertíðir. Hann hafði þann sið að baka rjómatertu við hver 100 tonn og allt- af mætti ég ásamt Sigurði heitnum Einarssyni forstjóra og Garðari Ás- björnssyni útgerðarstjóra um borð og fengum við tertu eins og við gát- um í okkur látið og á vertíðinni 1985 borðuðum við 17 sinnum tertu hjá Tomma. Okkur fannst þessar stund- ir í borðsalnum á Suðurey eins og að lenda í óvæntu sumarfríi eða loka- þætti í góðu leikriti þar sem amstur líðandi stundar hverfur eins og dögg fyrir sólu. Eitt sinn þegar þeir félagar voru á síldveiðum og fiskuðu vel eins og venjulega, var fundið að því að þeir kæmu alltaf með meira að landi en þeir máttu. Ég spurði Tomma af hverju þetta gerðist og þá sagði hann: ,,Það er svo skrýtið að þegar við erum að veiða þorsk þá veit karl- inn nákvæmlega hvað lestin tekur en þegar við erum að veiða síld, veit hann ekkert í sinn haus.“ Ég man þegar við Garðar Ás- björnsson ásamt fleirum fórum aust- ur á Eskifjörð vegna þess að það hafði kviknað í bátnum og var hug- myndin að reyna að gera við skemmdirnar til bráðabirgða til þess að hægt væri að koma bátnum af stað aftur. Þegar við komum um borð sat áhöfnin í borðsalnum frekar niðurlút, báturinn rafmagnslaus en í loftinu hékk ljós sem varpaði daufri skímu á umhverfið. Þegar Tommi sá mig í dyrunum, lagði hann frá sér pípuna, tók í öxlina á mér, leiddi mig að kaffikönnunni og sagði: ,,Það vantar power á hana þessa,“ og auð- vitað varð ekki hjá því komist að klára rafmagnið að kaffikönnunni áður en farið var að skoða skemmd- irnar, því að Tommi vissi að leiðin til þess að menn tækju gleði sína var í gegnum magann. Nú er kaffikannan hans Tomma endanlega kólnuð og það verður skrýtið að koma um borð og finna ekki ilminn af pípunni hans Tomma og fá ekki rjúkandi kaffi með tilheyr- andi sögustund. En hann Tommi er dáinn og siglir á ókunnum miðum en minningin um góðan dreng lifir, góð- ar stundir í tonnatali þar sem aldrei fannst hnjóðsyrði. Það eru menn eins og Tommi sem skilja slíkt eftir! Þórarinn Sigurðsson. Í dag verður borinn til grafar Tómas Ísfeld eða Tommi kokkur eins og hann var kallaður hér í Eyj- um. Tommi kom til Eyja 1977 til að róa á Gunnari Jónssyni VE hjá þeim Gæsa og Sigga Gogga og var með þeim til 1979 er þeir seldu bát sinn. Tommi fylgdi Sigga yfir á Stíganda VE þar sem hann var til 1980 en réð sig þá á Árna í Görðum VE hjá Guð- finni Þorgeirssyni og reri með hon- um til 1983 er hann flutti sig aftur til Sigga Gogga sem þá var á Suðurey VE og var þar til 1991. Er Siggi var ráðinn skipstjóri á Heimaey VE fylgdi Tommi með og þegar ég tók við skipinu árið 2001 kom aldrei ann- að til greina en að hann yrði áfram og hann var með okkur þar til hann veiktist skyndilega um borð og átti ekki afturkvæmt. Alltaf var Tommi kokkur á þess- um skipum og skilaði því verki vel af hendi og flestir sem hjá honum voru í fæði glíma við aukakíló í dag. Tommi var mjög iðinn í eldhúsinu og tók virkan þátt í frágangi aflans og samt var alltaf nægan mat að finna á borð- um hjá honum. Tommi átti sér þau áhugamál að smíða módel af skipum og liggja þau nokkur eftir hann. Hann átti lítið hús uppi í Þjórsárdal þar sem hann undi sér vel á sumrin og stóð til hjá hon- um að stækka við sig þar með vorinu. Voru þær framkvæmdir komnar langt í huganum og hann var búinn að gefa okkur skipsfélögunum skýrslu um þau mál. Kalli í Hrauk ætlaði að koma á kranabílnum og rífa gamla húsið og kaup á nýju húsi voru í skoðun. Tommi hafði áhuga á ferðalögum en stundaði þau of lítið. Hann fór í Evrópuferð í fyrra sem hann var mjög ánægður með og ætlaði aftur á liðnu sumri en úr því varð því miður ekki. Þá var Hollandsferð sem hann fór með Stefáni syni sínum og fjöl- skyldu mjög mikils virði fyrir hann og fengum við sem þekktum hann oft að heyra um hana. Tommi hafði talsverðan áhuga á íþróttum og voru ÍBV, KR og Arsen- al hans lið. Ekki leiddist honum þeg- ar Arsenal vann Liverpool eða Man- chester UTD og ég held að þeir verði meistarar fyrir hann í vor. En nú er komið að endalokum í þessari veröld og nýr vegur tekur við hjá þér sem verður þér jafn fær og sá fyrri. Um leið og við sem kynntumst þér kveðjum þig með söknuði vottum við aðstandendum þínum samúð okkar. F.h. skipsfélaga Sigurjón Ingvarsson skipstjóri. Í örfáum orðum viljum við minn- ast Tómasar Ísfeld, matsveins á Heimaey VE, sem svo skyndilega fór frá okkur eftir stutt veikindi. Tómas starfaði sem sjómaður hér í Eyjum frá árinu 1977 og frá 1983 var hann matsveinn á tveimur skip- um Ísfélags Vestmannaeyja hf, Suð- urey VE og Heimaey VE. Hann var sérlega vel látinn í starfi, duglegur og ósérhlífinn, auk þess að vera lista- kokkur. Það er margs að minnast í sam- skiptum við Tómas og m.a. eru rjómaterturnar sem hann bauð upp á í Suðurey VE þegar aflinn fór yfir hver hundrað tonnin eftirminnileg- ar. Tómas bjó sér heimili að Skóla- vegi 25 og eftir því var tekið þegar hann stóð í endurbyggingunni hversu vel þar tókst til og allt var snyrtilegt í kringum hann. Tómas var hægur maður og hreinskiptinn og gaman var að spjalla við hann um hin ýmsu mál. Tómasar verður sárt saknað úr vöskum hópi sjómanna sem Ísfélagið hefur innan sinna vébanda en mest- ur verður söknuður skipsfélaga hans á Heimaey VE. Ísfélagið Vestmannaeyja hf. kveð- ur góðan starfsfélaga og vin og send- ir ástvinum hans innilegar samúðar- kveðjur. Ísfélag Vestmannaeyja hf. TÓMAS ÍSFELD ✝ Þórður Elíssonútgerðarmaður fæddist á Vatnabúð- um í Eyrarsveit á Snæfellsnesi 25. febr. 1906. Hann lést í Víðihlíð í Grindavík 23. september síðast- liðinn. Lengst af bjó hann á Þórustíg 9 í Ytri-Njarðvík. For- eldrar hans voru Elís Gíslason, bóndi í Vatnabúðum, d. 1943, og Vilborg Jónsdóttir húsfreyja frá Helgafelli í Helgafellssveit, d. 1968. Systkini Þórðar voru þau Guðjón, Gísli, Guðrún, Lilja, Snorri, Helga og Kristberg. Aðeins Helga er nú á lífi ásamt fósturbróður, Haraldi Egilssyni. Þórður kvæntist Margréti Jóns- dóttur ljósmóður 26. apríl 1930, en hún lést 21. apríl 2001. Börn Þórðar og Margrétar eru Kristín Dagbjört, gift Ósk- ari Guðmundssyni; Vilborg Katrín; Jón Sigmundur, kvænt- ur Guðríði Stefaníu Vilmundsdóttur; Steinþór Breiðfjörð, kvæntur Lilju Guð- steinsdóttur; Mar- grét Þórunn, gift Gunnari Oddi Sig- urðssyni. Stjúpsonur Þórðar er Hilmar Öl- ver Sigurðsson. Þórður byrjaði 11 ára að stunda sjóinn á opnum árabátum, og síðar á togurum. Þá tók hann til við trillubátaútgerð, fyrst frá Hellissandi og síðar frá Ytri- Njarðvík. Síðustu starfsárin vann Þórður í Skipasmíðastöð Njarð- víkur þar sem hann hætti störfum 78 ára að aldri. Útför Þórðar fer fram frá Ytri- Njarðvíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Enn og aftur er góður vinur á braut genginn og þessu sinni tengdafaðir minn, Þórður Elísson frá Vatnabúðum við Grundarfjörð. Honum vil ég þakka samfylgdina síðustu 36 árin. Það var mér mikil gæfa að eignast tengdaforeldra sem áttu rætur að rekja til Snæ- fellsness og Breiðafjarðar en þar sleit ég sjálfur barnsskónum og buxnarössum. Konu minni og hennar fjölskyldu kynntist ég ekki fyrir vestan, heldur á Suðurnesj- um, þar sem Þórður stundaði sjó- sókn og rak útgerð og á seinni ár- um var hann mikill snillingur við kalföttun eikarskipa í Skipasmíða- stöð Njarðvíkur. Þórður hafði frábæra frásagn- arhæfileika og naut þess að fræða mig um fólk og atburði að vestan, frá vettvangi þar sem ég þekkti vel til. Kímnigáfa og dillandi hlátur hans hljómar mér enn í eyrum. En öll dagsverk taka enda og Þórður var svo sannarlega búinn að skila sínu og gott betur. Allir sem til þekkja eiga góðar minningar um þann góða dreng. Þökk fyrir samfylgdina, kæri tengdapabbi, og góða ferð til hand- anfjallsins eina. Gunnar Oddur Sigurðsson. Afi minn átti langt og farsælt líf að baki þegar hann kvaddi þennan heim mánudaginn 23. september þá 96 ára að aldri. Ég var svo lán- samur að hafa komið til hans deg- inum áður og fengið tækifæri til að kveðja hann. Afi minn hefur verið hluti af tilveru minni svo lengi sem ég man eftir mér. Hann og amma voru ávallt á sínum stað og heimili þeirra stóð okkur barnabörnunum opið. Þegar ég lít til baka minnist ég samverustunda með þeim og þeirrar miklu hlýju sem þau áttu í minn garð. Sú gagnkvæma virðing og væntumþykja sem kom fram í fari þeirra hvors til annars hafði mótandi áhrif á mig og á síðari ár- um skildi ég betur hversu dýrmætt það er. Afi bjó yfir mikilli lífs- reynslu sem hann var tilbúinn til að deila. Hann hafði frá mörgu að segja og frásagnir hans af liðnum atburðum voru oftar en ekki eins og ævintýri líkastar. Ég minnist þess að hafa hlustað hugfanginn á afa og tekið eftir hverju einasta orði. Hann var einstaklega minn- ugur og mundi atvik, nöfn og dag- setningar vel. Ég gat svo sann- arlega lært margt um lífið af afa mínum. Hann var traustur maður og leið mér vel í návist hans. Afi var jafnan hress í bragði, drífandi og duglegur í öllu því sem hann tók sér fyrir hendur. Afi og amma voru mjög stolt af okkur afkom- endum sínum og var umhugað um að okkur gengi sem best í lífinu. Ég vissi að þau voru trúuð og að þau höfðu mig í bænum sínum. Það þótti mér vænt um. Síðastliðin ár dvöldu þau afi og amma á dvalarheimilinu í Víðihlíð í Grindavík en amma lést fyrir rúmu ári. Það er því stutt á milli þess sem þau kveðja. Nú þegar komið er að leiðarlok- um vil ég þakka afa fyrir allar þær góðu stundir sem við áttum saman og það sem þær gáfu mér. Ég er stoltur af því að bera nafn hans. Guð blessi minningu afa míns, Þórðar Elíssonar. Kynslóðir koma, kynslóðir fara, allar sömu ævigöng. Gleymist þó aldrei eílífa lagið við pílagrímsins gleðisöng. (M. Joch.) Þórður Óskarsson. Elsku besti afi minn. Nú er komin sorgarstund, mig verkjar í hjartað. Ég veit að þú ert komin til ömmu, en ég get ekki annað en fundið fyrir sorg og söknuði. Ég minnist þín sem eins ljúfasta manns sem ég hef kynnst. Mér þótti svo vænt um þig, það voru mikil forréttindi að fá að vera nálægt þér og ömmu. Þegar ég hugsa til þín kemur strax í huga mér hláturinn þinn. Þú varst alltaf svo glaður og já- kvæður maður. Ég geymi minn- inguna um þig í hjarta mínu. Ég kveð þig með miklum sökn- uði. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margt að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Guð blessi þig, elsku afi minn. Sigurdís. ÞÓRÐUR ELÍSSON Sími 562 0200 Erfisdrykkjur Erfidrykkjur Heimalöguð kaffihlaðborð Grand Hótel Reykjavík Sími 514 8000 Blómastofa Friðfinns, Suðurlandsbraut 10, sími 553 1099, fax 568 4499. Opið til kl. 19 öll kvöld Kransar • Krossar • Kistuskreytingar Minningarkort Krabbameinsfélagsins 540 1990 krabb.is/minning

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.