Morgunblaðið - 26.10.2002, Síða 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hafsteinn Hans-son fæddist í
Hafnarfirði 24. marz
1925. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 15. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Guð-
munda R. Guð-
mundsdóttir, ættuð
úr Borgarfirði og
Hans Jónsson, frá
Bjarnarey í Breiða-
firði. Systur Haf-
steins voru tvíbur-
arnir Guðrún, f.
1920, d. 2. nóvember
1993, og Áslaug, f. 1920, d. 1925,
og Jóna, f. 1922, d. 1925. Hálf-
systkini hans voru Kolbrún sam-
mæðra og Björgvin samfeðra.
Hafsteinn kvæntist 7. október
1945 Lilju Ingólfsdóttur frá Upp-
sölum í Eyjafjarðarsveit, f. 20.
október 1923, d. 18. júní 1996.
Foreldrar hennar voru Jóhanna
Sigurðardóttir frá Árdal í Anda-
kílshreppi og Ingólfur Pálsson
frá Uppsölum í Eyjafjarðarsveit.
Börn Hafsteins og Lilju eru: Sig-
urður I., f. 28.5.
1945, maki Brynja
Traustadóttir, Hans,
f. 5.8. 1946, maki
Fríða K. Guðjóns-
dóttir, Jóhanna J., f.
25.3. 1951, maki
Guðjón H. Finnboga-
son og Ingibjörg, f.
7.4. 1956, maki Há-
kon Pálsson. Haf-
steinn og Lilja eiga
16 barnabörn og 16
barnabarnabörn.
Hafsteinn stund-
aði nám við Iðnskól-
ann í Reykjavík og
lauk sveinsprófi í málaraiðn og
vann við hana í nokkur ár. Lengst
af var hann strætisvagnabílstjóri
hjá SVR. Árið 1971 fluttu Haf-
steinn og Lilja til Lübeck í Þýska-
landi þar sem hann starfaði við
Ríkisleikhúsið. Haustið 1972
fluttu þau síðan til Lúxemborgar
þar sem hann starfaði hjá Cargo-
lux. Þau fluttu heim 1982 og tók
hann þá aftur til starfa hjá SVR.
Útför Hafsteins var gerð í
kyrrþey, að ósk hins látna.
Tengdafaðir minn Hafsteinn
Hansson lést á Hrafnistu í Hafnar-
firði 15. október sl. eftir stutta en
hatrama baráttu við krabbamein.
Hafsteinn var fæddur í Hafnar-
firði en stoppaði þar stutt við, hann
var ungur sendur í fóstur vestur í
Haukadal og var þar fram yfir ferm-
ingu við erfiðar aðstæður. Þegar
hann kom aftur til Reykjavíkur höfðu
foreldrar hans skilið og hann átti
ekki fastan samastað, bjó um tíma
hjá föður sínum en fór síðan til móður
sinnar og bjó um tíma á Laugavegi
og síðan Tjarnargötu.
Hann átti góða félaga á þessum ár-
um en í kringum 1944 hélt hann norð-
ur í Eyjafjörð, var kaupamaður að
Ytri-Tjörnum, í sömu sveit bjó ung
blómarós, Lilja Ingólfsdóttir á Upp-
sölum, og hann fór að gera hosur sín-
ar grænar fyrir henni og hún féll fyr-
ir honum. Þau giftu sig 7. október
1945. Þegar þau hófu búskap í
Reykjavík var mjög erfitt að fá hús-
næði, þau náðu í leiguhúsnæði en
gátu fest kaup á íbúð þegar bygg-
ingar hófust í Hólmgarði. Fengu þar
tveggja herbergja íbúð, voru þá kom-
in með þrjú börn og hann kominn í
nám í málaraiðn og lauk sveinsprófi í
þeirri iðn. Lífsbaráttan var hörð á
þessum árum, erfitt með verkefni og
þótti þá gott þegar hægt var að kom-
ast í togarapláss og gerði hann það
og var á Þorkeli Mána um tíma, fékk
síðan starf hjá SVR, það var 1956 og
þá eru börnin orðin fjögur, tveir
drengir og tvær stúlkur.
Kór starfsmanna SVR var stofn-
aður 9. maí 1958 og var hann einn af
stofnendum og starfaði í honum í
mörg ár og Lilla lét sitt ekki eftir
liggja, áttu þau sína bestu vini þarna í
kórnum.
Þau bjuggu í Lübeck í Þýskalandi
1971–1972, fluttu þá til Lúxemborgar
þar sem hann starfaði hjá Cargolux í
næstum tíu ár sem hleðslustjóri. Á
þessum árum kynntist ég þeim hjón-
um, því dóttir þeirra hafði gert sínar
hosur grænar fyrir mér og ég féll fyr-
ir henni. Ég hafði gaman af að vera
með þeim í útlöndum, Hafsteinn var
heimsmaður og það var einstakt að
ferðast með þeim en við gerðum mik-
ið af því. Hann var fróður um lönd og
borgir og ekki skemmdi sérstök frá-
sagnargáfa hans fyrir.
Þegar þau fluttu heim gerðumst
við veiðifélagar, þau komu norður til
okkar og fórum við þá í veiði, eins eft-
ir að við fluttum suður þá tókum við
upp þráðinn og síðan fórum við sam-
an á sjóstangaveiðimót. Við vorum
líka golffélagar um tíma, hann hafði
kynnst þeirri íþrótt áður en þau
fluttu út og var einn af stofnendum
Keilis í Hafnarfirði og starfaði vel
þar fyrstu árin. Við spiluðum meðan
hann hafði þrótt til og þegar því lauk
þá töluðum við um íþróttina og hann
hafði líka gaman af að spila golf í tölv-
unni.
Ég vil þakka fyrir samverustund-
irnar. Það var gaman að koma á
Hrísateiginn og gleyma stað og
stund við að hlusta á sögur úr starfi
kórsins eða kratastarfinu í gamla
daga eða lífsbaráttu gömlu áranna og
ekki skaðaði það þegar Lilla skaut
svona smáleiðréttingu inn á milli af
sinni sérstöku snilld. Það er gott að
getað yljað sér við hlýjar minningar
þeirra beggja.
Ég vil að endingu láta í ljós hrifn-
ingu mína á hvað starfsfólkið á
Hrafnistu í Hafnarfirði var natið við
hann þessar síðustu vikur.
Guðjón H. Finnbogason.
Elsku afi minn. Ég kveð þig nú að
sinni en veit að við munum hittast
aftur seinna. Ég veit að þú ert búinn
að hitta ömmu aftur og að núna eruð
þið að rifja upp gömlu góðu tímana
ykkar saman.
Það er sárt að kveðja þig en ég
hugga mig við það að núna ert þú þar
sem þú vilt vera, semsagt hjá henni
ömmu. Ef ég þekki ömmu rétt þá
hefur hún sko tekið vel á móti sínum
manni þegar þú komst til hennar.
Það var gott að sjá hvað það var
mikil ró og friður yfir þér þarna um
morguninn þegar þú varst nýfarinn,
því þú varst búinn að vera svo ofboðs-
lega veikur og kvalinn nóttina áður.
Ég þakka Guði fyrir að hafa fengið að
sitja hjá þér og halda í höndina á þér
þegar þú varst sem veikastur og ég
held að þú hafir alveg vitað af mér
þarna hjá þér, allavegana kreistirðu
puttana á mér annað slagið. Síðustu
orð mín til þín voru þau að ég bað
Guð um að blessa þig og ég bað þig
einnig að kyssa ömmu frá mér þegar
þú myndir hitta hana og ég veit að þú
hefur gert það fyrir mig.
Jæja, elsku afi minn, það er gott að
þú ert hættur að kveljast og ég trúi
því að þú sért kominn á betri stað. Ég
sakna þín og elska þig, afi minn.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(Valdimar Briem.)
Þín dótturdóttir
Rósa María.
Elsku afi minn, þá eruð þið amma
sameinuð á ný og eflaust mikill fögn-
uður hjá ykkur. Nú lifir maður bara á
minningunum um það þegar við kom-
um til ykkar á Hrísateiginn í kaffi og
jólaköku, en því miður voru samveru-
stundirnar ekki eins margar síðustu
árin þar sem ég flutti til Ameríku, en
hugur minn var ávallt hjá þér, og
hugga ég mig við það nú að hafa
fundið þetta fallega baráttukort og
sent þér með bréfi áður en þú veiktist
svona mikið. En ég reyndi allt sem ég
gat að komast til þín. En það eru víst
ástæður fyrir öllu í þessu lífi.
Núna renna upp minningar af
ómetanlegum, yndislegum tímum og
efstar í huga mér er þegar ég var úti
hjá þér og ömmu í Lúx og teymdi þig
með mér inn í stofu svo amma sæi
ekki og passaði vel uppá það að þú
tækir nú bjór með þér, en við áttum
það sameiginlegt á þeim tíma að finn-
ast hann ofsalega svalandi, og ég að-
eins fimm ára gömul, og þegar við
keyptum Lilju dúkkuna mína og fór-
um ávallt með hana með okkur út að
versla og í alla bíltúra og alltaf var nú
gaman að sýna afa sínum allt þetta
fallega Barbie-dót, því ég var nú
aldrei að suða, svona gæti ég talið
endalaust, en þessar stundir mun ég
ávallt geyma í minni mínu. Eins og
textinn sem þú ortir við lag sem
minnti mig á samband mitt og ömmu
og ég fékk á brúðkaupsdegi mínum.
Það er ávallt upp á vegg á mínu heim-
ili og mun ég varðveita og njóta þess
eins og minninganna um þig, afi
minn. Það er sárt að hugsa til þess að
fá ekki faðmlag frá afa oftar, því það
var alltaf svo hlýtt og húmorinn var
alltaf til staðar.
En þar sem ég heyrði að ósk þín
hefði verið sú að vera ekki með nein-
ar langlokur um þig, ætla ég að virða
það og enda hér að sinni og við tökum
svo bara upp þráðinn þegar við hitt-
umst á ný. Ég elska þig, afi minn, og
þú kyssir nú ömmu frá mér.
Þín
Lilja Hafdís Guðjónsdóttir.
Ennþá kveður einn af gömlu kyn-
slóðinni. Hafsteinn Hansson var
fæddur í Hafnarfirði og lést þar, á
Dvalarheimili aldraðra. Þar fékk
hann góða umönnun og var sáttur við
sitt umhverfi og lífið. Hann og kona
hans, Lilja, eignuðust fjögur mann-
vænleg börn. Þau Lilja giftust ung og
hófu búskap í bragga í Laugarnesi.
Þau eignuðust síðar með miklum
dugnaði góða íbúð í sama hverfi. Haf-
steinn lærði málaraiðn og öðlaðist
réttindi, en hann stundaði þá iðn ekki
lengi. Hugur hans og óvenjulegir list-
rænir hæfileikar stefndu í ýmislegt
annað, t.a.m. að yrkja, syngja og
leika og hafði hann mikla kímnigáfu.
En hann gerðist fyrst og fremst
strætisvagnastjóri framan af. Síðan
fékk Hafsteinn starf í Þjóðleikhúsinu
sem leikmunavörður. Hann fór með
þýskum leikstjóra, ásamt Róbert
Arnfinnssyni, til Kiel sem leikmuna-
vörður. En honum bauðst svo betra
starf sem hleðslustjóri hjá Cargolux í
Lúxemborg og var fjölskyldan þar í
nokkur ár. Á ferðalögum hjá Cargo-
lux smitast hann af malaríu og varð
það til þess, að fjölskyldan flutti aftur
til Íslands. Draumurinn rættist, þau
gátu keypt sér íbúð í Laugarnes-
hverfi. En þá reyndi enn á Lilju, því
um tíma var Hafsteinn ekki vinnu-
fær. Þá varð hún fyrirvinnan. En
síðar fór hann aftur að keyra stræt-
isvagn. Hafsteinn var í kór strætis-
vagnabílstjóra áður en hann fór til
Þýskalands og nú fór hann aftur að
syngja með þeim af krafti. Í kórum
eignaðist hann sína bestu vini og ent-
ist sú vinátta ævilangt. Einnig tengd-
ust konur þessara kórfélaga sterkum
vináttuböndum og öfluðu fjár fyrir
kórinn. Eftir lát konu Hafsteins
gerðist hann félagi í Snúði og Snældu
og sýndi þar einstaka leikhæfileika.
Var hann formaður félagsins um
tíma.
Í ljóðinu Móðir mín, eftir Hafstein,
segir m.a.:
Móðir mín kær, ef ég megnaði það,
að meitla í stuðla og skrifa á blað.
Hugstæðar myndir úr minninga sjóð,
þá mundi ég skrifa og helga þér ljóð.
Áttir þú glaðværa, ánægða lund,
áhyggju leysi um líðandi stund?
Trúirðu á æskunnar sólgylltu strönd,
sástu í hyllingum framtíðar lönd?
Ég finn nú hve þetta er fátæklegt ljóð,
ei fegrar né bætir þinn minninga sjóð.
Það sem þér hlotnaðist öll þessi ár,
er kannski fegurst þitt silfraða hár.
Svo nú að endingu þakka ég þér,
þúsundir mynda í hugskoti mér.
Þakklátur er ég að höfum við hist,
við hittumst svo aftur í annarri vist.
Það er ávinningur að kynnast
góðu, heiðarlegu og traustu fólki og
fá að deila geði með því. Blessuð sé
minning Hafsteins.
Helga Guðbrandsdóttir.
Elsku afi. Nú þegar ég sest hér
niður og rifja upp minningarnar um
þig sé ég að þær eru því miður ekki
margar en mjög góðar.
Þegar ég fór í heimsókn til þín á
Hrafnistu fyrir fáeinum dögum, þá
var húmorinn alveg á réttum stað
þrátt fyrir hversu slappur þú varst.
Sama hvað gekk á var húmorinn allt-
af til staðar hjá þér, ef það var mikið
stress í loftinu þá róaðist maður al-
veg niður þegar þú byrjaðir að segja
frá. Þegar ég kom til þín nokkru
seinna hafði þér hrakað enn meir og
fannst mér erfitt að horfa á þig kvelj-
ast svona mikið, ég sat hjá þér stutta
stund en bauð þér síðan góða nótt.
Þegar ég kom daginn eftir varstu
farinn en ég sá á þér hvað þér leið vel,
þú varst með bros á vör og greinilega
búinn að hitta ömmu. Það var sárt að
sjá þér hraka svona fljótt en ég veit
núna að þér líður vel því þú og amma
eruð saman á ný, það hughreystir
mig. Skilaðu kveðju til Lilju ömmu
frá mér.
Ó, Jesús, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verður þá sælan vís
með sjálfum þér í paradís.
(Hallgr. Pétursson.)
Guð geymi þig.
Sunna Dögg.
Kæri afi. Þá ertu kominn til ömmu,
hún er nú örugglega ánægð með það.
Mér þykir óskaplega vænt um að
hafa verið hjá þér síðustu klukkutím-
ana. Við vorum ekki náin og litla
stelpan mín hún Helga Jóna þekkti
þig nú ekki mikið, en hún spurði um
þig og bað mig að skila kveðju til þín
morguninn sem þú fórst, svo spurði
hún þegar ég sótti hana á leikskól-
ann: Mamma, hvað sagði langafi? Þá
sagði ég henni að þú værir hjá guði,
þá spurði hún mig hvort hún mætti
hitta þig þegar þú kæmir aftur. Þá
varð mér ljóst að það yrði ekki aftur
snúið. Við fengum ekki tíma til að
kynnast betur. En það kennir mér að
hugsa vel um þá sem eftir eru.
Elsku afi, ég er stolt af því sem þú
hefur tekið þér fyrir hendur í gegn-
um árin.
Nú héðan á burt í friði’ eg fer,
ó, faðir, að vilja þínum,
í hug er mér rótt og hjartað er
af harminum læknað sínum.
Sem hést þú mér, Drottinn, hægan blund
ég hlít nú í dauða mínum.
(Helgi Hálfd.)
Þín dótturdóttir,
Sigurbjörg G. Guðjóns-
dóttir (Sibba áttunda).
Kæri vinur og söngfélagi.
Víst er sorgin þung í brjósti okkar
söngfélaga í Strætókórnum þegar
við nú kveðjum þig í hinsta sinn.
Frá því að kórinn var stofnaður 5.
maí 1958 varst þú alltaf virkur í kór-
starfinu að undanteknum árunum
sem þú bjóst erlendis. Þú veittir okk-
ur ófáar gleðistundir í leik og starfi í
bundnu og óbundnu máli.
Það stendur einhvers staðar skrif-
að, að fljótt fenni í gengin spor, en
það er vissa okkar söngfélaga að svo
vel hafir þú markað þín spor í sögu
kórsins að þau muni aldrei hverfa. Að
lokum finnst okkur best fara á því að
þakka samfylgdina í öll þessi ár með
þínum eigin orðum.
Er lifnar allt í ljóssins glans
sem lofar verkin hans
þá finn ég nálægð frelsarans
og fögnuð kærleikans.
(Hafsteinn Hansson.)
Blessuð sé minning þín.
Söngfélagar.
HAFSTEINN
HANSSON
Mig langar að rita
nokkur minningarorð
um bróður minn. Hann
andaðist 10. október
eftir langvarandi löm-
un og þrautir.
Ég ætla að minnast bróður míns í
fáum orðum, en aðallega sem litla
systir sem hann annaðist sem faðir í
þrjú sumur þar sem við vorum sam-
vistum hjá Ara bróður okkar og hans
góðu konu, Guðnýju Bjarnadóttur
frá Gerðistekk á Suðurbæjum. Hann
hafði mig oftast með sér þar sem
verið var að vinna í landi, hann kom
mér í háttinn og breiddi vel sængina
og bað Guð og englana að vaka yfir
mér. En ég minnist hans líka sem
mikils gleðigjafa, hann var góður
leikari, sama hvort voru kerlingar
eða karlar sem hann lék. Hann var
mikill söngmaður og músíkalskur.
Ég gleymi seint kvöldvökunum sem
þeir héldu á Seli í Sandvík hann og
Sveinn heitinn Guðmundsson, sem
varð seinni maður Guðveigar frænku
frá Naustahvammi, þeir voru óborg-
anlegir, hermdu eftir körlum og
GUÐNI
ÞORLEIFSSON
✝ Guðni Þorleifs-son fæddist í
Naustahvammi í
Norðfirði 4. okt.
1914. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað
10. október síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Norðfjarð-
arkirkju 19. október.
kerlingum um allar
sveitir og bæi.
Dóttir mín hændist
mjög að honum því
hann var mikil barna-
gæla.
Ég ásamt börnum
mínum og þeirra fjöl-
skyldum sendi hug-
heilar samúðarkveðjur
við fráfall góðs drengs.
Sigurveig
Þorleifsdóttir.
Þá er afi okkar far-
inn. Það var alltaf gam-
an að fara til afa og ömmu. Þegar
þau bjuggu í Naustahvammi tók afi
oft upp harmónikkuna og spilaði á
hana. Hann var alltaf glaður og mikil
félagsvera, þar má meðal annars
nefna að hann var einn af stofnend-
um hestamannafélagsins Blæs og
var formaður þess um tíma. Ekki lét
hann á sig fá þó svo að hann væri á
hækjum og í hjólastól á seinni árum.
Ávallt var hann tilbúinn að sækja
okkur í heyskap ef við báðum hann
um það, þrátt fyrir fötlun sína.
Eftir að hann fluttist út í Breiða-
blik fór hann að smyrna sér til
dægrastyttingar og var það vel gert.
Elsku afi, nú ertu kominn til
ömmu og við vitum að þar líður þér
vel.
Takk fyrir allt.
Sigurborg Jónína,
Guðríður Anna og
Þórarinn Guðni Sveinsbörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn ein-
stakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.