Morgunblaðið - 23.03.2003, Side 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. MARS 2003 45
Alúðarþakkir til þeirra mörgu sem sýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
bróður okkar og frænda,
EYJÓLFS ÓSKARS ÞORSTEINSSONAR
frá Garðakoti.
Einnig sérstakar þakkir til alls starfsfólks
Hjallatúns fyrir frábæra umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðjón Þorsteinsson,
Gróa Þorsteinsdóttir,
Jóna Þorsteinsdóttir
og frændfólk.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS G. MAGNÚSSONAR
prentara,
Keilugranda 2,
Reykjavík.
Ingibjörg Vigdís Stefánsdóttir,
Matthildur Kristinsdóttir, Bjarni Ágústsson,
Magnús Júlíus Kristinsson, Sigurlína G. Sigurðardóttir,
afabörn og langafabörn.
Alúðarþakkir til þeirra mörgu, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
RAGNARS GUÐMUNDSSONAR,
Dalbraut 21,
áður Bogahlíð 10.
Sigríður Gunnarsdóttir,
Þórunn Nanna Ragnarsdóttir, Jóhann Hólmgrímsson,
Ingunn Ragnarsdóttir, Már Óskarsson,
Gunnar Ragnarsson, Ásthildur Ágústsdóttir,
Heiðar Ragnarsson, Sigrún Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR HANSDÓTTIR,
Seljahlíð,
andaðist mánudaginn 17. mars.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju mánudaginn
24. mars kl. 13.30.
Hanna María Siggeirsdóttir, Erlendur Jónsson,
Vilhjálmur Geir Siggeirsson, Kristín Guðmundsdóttir,
Jóna Siggeirsdóttir, Þórólfur Þórlindsson,
Siggeir Siggeirsson, Auður Þórhallsdóttir
og barnabörn.
Lokað
Embætti Tollstjórans í Reykjavík verður lokað þriðjudaginn
25. mars næstkomandi frá kl. 14.00 vegna jarðarfarar
HÓLMFRÍÐAR ÞORVALDSDÓTTUR.
Tollstjórinn í Reykjavík.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu samúð og
hlýhug við andlát og útför fóstra míns,
BALDVINS ÓLAFSSONAR
húsasmiðs.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á deild
Baldvins í Skógarbæ fyrir hlýja og góða um-
önnun.
María Guðmundsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vinarhug við andlát og
útför okkar ástkæru eiginkonu, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGURLAUGAR ÖNNU
HALLMANNSDÓTTUR,
Suðurgötu 15-17,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkradeildar Heilbrigðisstofnunar Suður-
nesja fyrir góða umönnun.
Sigurður Gíslason,
Hallmann Sigurður Sigurðarson, Aðalheiður Helga Júlíusdóttir,
Margrét Ragnheiður Sigurðardóttir, Þorsteinn Valgeir Konráðsson,
Ráðhildur Ágústa Sigurðardóttir, Einar Magnús Sigurbjörnsson,
Gísli Sigurðsson, Árný Dalrós Njálsdóttir,
Sigurlaug Sigurðardóttir, Snæbjörn Kristjánsson,
Sigurður Sigurðarson, Halldóra Kristín Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Hulda G. Harð-ardóttir fæddist
í Reykjavík 15. febr-
úar 1937. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 7. mars
síðastliðinn. Hulda
var dóttir hjónanna
Friðbjargar Hann-
esdóttur og Harðar
Sigurjónssonar sem
bæði eru látin. Syst-
ir Huldu er Erla,
gift Þórði Walter,
og eiga þau fjögur
börn, Hörð, Arnar,
Svövu Björgu og
Önnu Rós.
Eftirlifandi eiginmaður Huldu
er Meyvant Meyvantsson, f. 16.
maí 1930. Hann er sonur El-
ísabetar Jónsdóttur og Mey-
vants Sigurðssonar á Eiði. Son-
ur Huldu og Meyvants er
Sigurður Frímann, f. 1. des.
1969. Stjúpbörn
Huldu eru: a) Anna,
f. 18. mars 1952,
hennar maður er
Butch Kervin. Börn
Önnu eru Halldór og
Aðalheiður, b) Guð-
mundur, synir hans
eru Guðmundur, Ívar
og Davíð, c) Stella,
sonur hennar er Sig-
urður.
Hulda ólst upp í
Reykjavík og lauk
þar skólagöngu. Hún
vann lengst af við
gæslu barna, þar af
mörg ár á gæsluvelli Seltjarn-
arnesbæjar, en síðustu ár í Mýr-
arhúsaskóla, og hjá Ríkisútvarp-
inu starfaði hún við ræstingar í
rúman aldarfjórðung.
Útför Huldu var gerð frá Nes-
kirkju 17. mars, í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Þegar ég kveð þig elskulega móð-
ur mína rifjast upp margar góðar
minningar. Fyrstu minningarnar
eru úr Skipasundinu, þar sem alltaf
var glatt á hjalla og við bundumst
sterkum böndum enda vorum við
oft tvö saman þar sem pabbi stund-
aði sjóinn. Minningarnar frá þess-
um tíma munu ylja mér um hjarta-
rætur um ókomin ár enda ekki
hægt að hugsa sér jafn gefandi
móður eins og þú varst. Ég man
líka vel að þegar á reyndi gat ég
ætíð leitað huggunar hjá þér, enda
varstu skilningsrík, hjartgóð og
ótrúlega þolinmóð.
Ég man einnig þegar ég kom í
Ásbyrgi í fyrsta sinn. Þú hafðir sagt
mér svo margar sögur hversu vel
þér leið þar og hvað þér þætti vænt
um svæðið í kringum Ásbyrgi. Þeg-
ar ég loks upplifði að koma þangað
skildi ég hvers vegna, enda um
náttúruperlu að ræða, líkt og ég
upplifði þig sjálfa.
Nesið og sérstaklega Nesvegur
verða alltaf tengdir þér í huga mér.
Stundir eins og fermingardagurinn
og sú hátíð sem fylgdi í kjölfarið á
Nesveginum standa uppúr. Ég man
vel hversu stolt þú varst þegar við
komum heim úr kirkjunni, ég
fermdur og þú svo stolt við að
reyna að gera mig að manni. Síðan
þegar ég hélt að ég væri orðinn
maður og fékk bílpróf og ætlaði að
vaða út í lífið gafstu mér heilræði
sem ég minnist á hverjum degi
„farðu alltaf varlega, hugsaðu um
hvað þú ert að gera og Guð veri
með þér“.
Án þín hefði starf mitt sem liðs-
stjóri hjá Gróttu-KR orðið skamm-
vinnt. Trú þín á mér og aðstoð var
ómetanleg og gaf mér meira en
gleði, því að þú styrktir sjálfstraust
mitt og sjálfsímynd. Síðustu orð þín
lýsa huga þínum vel gagnvart mér:
„Er litli hvolpurinn minn kominn í
heimsókn?“
Mig vantar orð til að þakka þér,
í þögninni geymi ég bestu ljóðin,
gullinu betra gafstu mér,
göfuga ást í tryggða sjóðinn
og það sem huganum helgast er,
hjartanu verður dýrasti gróðinn.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku mamma, Guð gefi þér frið.
Takk fyrir að hafa verið mamma
mín.
Sigurður Frímann.
Elsku hjartans Hulda mín, það er
erfitt að trúa því að þú sért farin
frá okkur en það er sagt að þeir
sem Guð elskar deyi ungir. Það eina
sem huggar er að við vitum að nú
ert þú búin að fá hvíld og heil-
brigðan líkama hjá Guði. En sökn-
uðurinn er og verður mikill, elsku
Hulda mín, hjá okkur öllum sem
þótti vænt um þig en sérstaklega
hjá pabba og sólargeislanum þínum
honum Sigga. Þeim á líka eftir að
bregða við að hafa þig ekki til að
hugsa um þá, betri konu og móður
hefðu þeir ekki geta átt.
Ég hefði aldrei kynnst konu sem
var eins þolinmóð og ósérhlífin eins
og þú varst, elsku Hulda mín, nema
þá kannski mamma mín enda kom
ykkur alltaf vel saman. Þegar ég
hugsa til baka þá man ég heldur
ekki eftir neinum sem kynntist þér
sem ekki þótti vænt um þig, þú lést
aldrei mikið fyrir þér fara og vildir
aldrei neitt umstang í kringum þig
svo það var þér líkt að vilja hafa
jarðaförina í kyrrþey, bara nánustu
vinir og fjölskylda. Ég man aldrei
eftir að þú hafir viljað halda upp á
afmælið þitt og þegar ég sendi þér
afmæliskort frá Ameríku faldir þú
þau svo þau myndu ekki minna
pabba og Sigga á að þú ættir bráð-
um afmæli, en ef þeir áttu afmæli
var alltaf bakað og stórveisla. Það
lýsir þér nú samt besta, Hulda mín,
eins og þú varst nú orðin veik að þú
áttir alltaf erfitt að kalla eða láta
mig ná í hjúkrunarkonu fyrir þig.
Þú vildir ekki ónáða þær, því að
þær hefðu svo mikið að gera að
sinna „veiku fólki“ eins og þú sagð-
ir.
Ég vil nota tækifærið og þakka
starfsfólkinu á 11E á Landspítalan-
um við Hringbraut fyrir hvað þær
voru allar góðar og yndislegar við
þig, Hulda mín, og við okkur öll
sem þóttum vænt um þig. Ég held
að Guð hafi valið þær hverja og eina
í þetta starf. Það er ábyggilega al-
veg sérstakt þar sem svona margt
fólk vinnur að allar þessar stúlkur
séu alveg einstakar. Það var eins og
þú værir eini sjúklingurinn þeirra
og við einu aðstandendurnir sem
þær þyrftu að hafa afskipti af, ég
gleymi þeim aldrei. Ég tala nú ekki
um lækninn þinn hann Sigurð Böðv-
arsson, þú hefðir ekki getað fengið
betri lækni! Enda töluðum við oft
um það, yndislegri og betri lækni
hefðirðu ekki getað fengið, held ég
Hulda mín, en þú áttir það besta
skilið.
Það er svo margs að minnast eins
og til dæmis þegar þið pabbi og
Siggi komuð til mín til Ameríku ár-
ið 2000. Það var svo gott og gaman
að fá ykkur þessar tvær vikur sem
þið voruð og það voru síðustu for-
vöð að koma til okkar þangað, því
hver hefði trúað að ég ætti eftir að
fá manninn minn til að flytja heim
til Íslands nokkrum mánuðum
seinna. Vegir Guðs eru órannsakan-
legir og ég held að hann hafi átt
hönd í þessu öllu því að ég er svo
þakklát að hafa verið flutt heim og
getað átt dýrmætar stundir með
þér áður en þú kvaddir okkur.
Einnig var gaman að sjá hvað þú
varst ánægð þegar þú, pabbi og
Siggi bróðir skruppuð til Noregs
síðast liðið sumar til að vera við-
stödd þegar systursonur þinn gifti
sig og ég veit hvað það var Erlu
mikils virði að þið skylduð koma.
En mest var kátínan þegar þið
komuð heim og Moli tók á móti
ykkur, elsku litli hundurinn saknar
svo mömmu sinnar núna.
Það er erfitt að kveðja, en við
þurfum víst öll að gera það fyrr eða
síðar. Svo ég bið góðan Guð að
passa þig vel fyrir okkur og ég bið
hann að gefa pabba, Sigga okkar og
Erlu styrk á þessum erfiða tíma.
Hvíl í friði, elsku Hulda mín, þín
Anna.
Það er með miklum söknuði sem
við ritum síðustu kveðju um hana
Huldu. Hjartalag hennar var ein-
stakt og hlýtt. Við munum ekki eftir
fyrstu kynnum af Huldu enda vor-
um við smástrákar þegar hún byrj-
aði að gæta okkar. Hulda var dag-
mamma okkar um nokkurt skeið og
í framhaldi af því kynntumst við
þeim Huldu, Kamma og Sigga syni
þeirra. Hófst þá hinn besti vinskap-
ur, sem hefur haldist alla tíð síðan.
Hulda var með eindæmum barn-
góð og hafði mikið lag á börnum.
Alltaf leið okkur vel í návist hennar
enda var heimili hennar okkur alltaf
opið, og ætíð var tekið á móti okkur
með opnum örmum og gleði. Ósjald-
an gátum við skemmt okkur yfir
þeim sögum sem Hulda og Kammi
sögðu okkur á sinn skemmtilega
hátt um það sem á daga okkar hafði
drifið. Minningar úr Skipasundinu
og af Nesveginum eiga eftir að lifa
um ókomna tíð enda var ætíð glatt
á hjalla og léttleikinn allsráðandi.
Við erum þakklátir fyrir þann
tíma sem við áttum með Huldu og
varðveitum minningu hennar í
hjarta okkar. Við sendum Kamma
og Sigga Mey innilegar samúðar-
kveðjur og Guð styrki ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Jón Björn og Gunnar.
HULDA G.
HARÐARDÓTTIR