Morgunblaðið - 05.05.2003, Blaðsíða 24

MINNINGAR
24 MÁNUDAGUR 5. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Innilegar þakkir sendi ég öllum þeim sem
sýndu mér hlýhug og samúð, sem og þeim
sem á einhvern hátt studdu mig og aðstoðuðu
í veikindum og við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns,
ANDRÉSAR ANDRÉSSONAR
frá Hamri,
Skagabraut 25,
Akranesi.
Kristgerður Þórðardóttir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
MAGNÚS JÓNSSON,
Snorrabraut 56,
Reykavík,
andaðist á hjartadeild Landspítalans við Hring-
braut föstudaginn 2. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Jón Magnússon, Þuríður Gísladóttir,
Rósa Magnúsdóttir, Brynjólfur Heimisson,
Kristbjörg Kristjánsdóttir, Agnar Guðlaugsson,
Magnús Björn Magnússon, Svala Hafsteinsdóttir,
Ingibjörg Herta Magnúsdóttir, Halldór Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
lingsárum missti ég föður minn og
varð þessi fjölskylda mér mikil stoð á
þeim árum, eins og hún hefur raunar
verið allt mitt líf. Einnig vann ég und-
ir hans stjórn á skrifstofu ÚA í mörg
ár. Hann var mjög góður stjórnandi
og virtum við hann og hans störf
mjög mikið. Ég vil þakka Gísla fyrir
hans þátt í mínu lífi.
Elsku Sólveig, Axel, Fríða, Halla,
Systa, Kata, Hildur, Gogga, Golli og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Margrét Þórðardóttir.
Í fornbókmenntum okkar kemur
fram sú hugmynd að hamingja sé
einskonar heilladís eða yfirnáttúrleg
vera sem fylgi hverjum einstaklingi á
lífsbraut hans.
Væri goðmagn þetta öflugt og sátt
við förunautinn farnaðist honum vel.
Á hinn bóginn gat hamingjan snúist
gegn honum og var þá ófarnaður vís.
Þeim sem kynntust Gísla Konráðs-
syni og ævi hans hlýtur að virðast
sem hamingja hans hafi verið honum
sérlega fylgispök og hliðholl. Mikil
hamingjudís Gísla og öllum sýnileg er
honum kynntust var eftirlifandi eig-
inkona hans, Sólveig Axelsdóttir.
Hún er glæsileg kona, hispurslaus og
frjálsleg í framkomu og ekki er síst
athyglisvert hversu lítt Elli kerling
hefur sett mark sitt á hana. Í viðtali
sem til er vitnað hér á eftir segir Gísli
hana eiga fáa sína líka. Hún hefði
mátt þola að hann væri langtímum
saman frá heimilinu vegna starfa
sinna. Uppeldi sjö barna þeirra hefði
því mest hvílt á hennar herðum. Per-
sónuleg kynni okkar hófust á níunda
áratug nýliðinnar aldar þegar við
vorum báðir félagar í karlakór sem
hversdagslega gekk undir nafninu
„Gamlir Geysismenn“. Tilurð hans
má einkum rekja til sameiningar
Karlakórsins Geysis og Karlakórs
Akureyrar á níunda áratugnum.
Ekki voru allir starfandi félagar í
fyrrnefnda kórnum, sáttir við þá
gjörð og í hóp þeirra bættust ýmsir
félagar sem hættir voru í Geysi fyrir
sameininguna. Í 1. bassa þessa söng-
hóps, sem starfaði stundum af nokkr-
um þrótti fram að nýliðnum aldamót-
um, lágu saman leiðir okkar Gísla.
Kynni okkar þar áttu þátt í því að ég
tók við hann forsíðuviðtal fyrir tíma-
ritið „Heima er bezt“ sem birtist í
marshefti þess 1997. Fyrirsögn þess
var: „Stýrði stórfyrirtæki en fæddist
í fjósbaðstofu.“ Hugmyndin var að
draga sérstaklega fram tvö atriði er
settu svip á ævi hans. Fjósbaðstofan
er vísan til uppvaxtarára hans í Að-
aldal á þriðja áratug nýliðinnar aldar
þar sem faðir hans, Konráð Vil-
hjálmsson, var einn í hópi hagyrðinga
og skálda er í gamni og alvöru var
sagt að fyndust þar á öðrum hverjum
bæ. Gísla var einnig létt um að tjá sig
í bundnu máli og frá hans hendi komu
margir söngtextar Geysis, frum-
samdir og þýddir.
Upphaf fyrirsagnarinnar vísar til
hinnar farsælu stjórnunar hans á Út-
gerðarfélagi Akureyringa. Seint á
sjötta áratugnum var hann valinn til
þess að segja mátti að reisa það fyr-
irtæki úr rústum. Sem alþjóð er
kunnugt fórst honum það svo vel úr
hendi að hann skilaði í hendur eft-
irmanns síns einu stærsta, best rekna
og öflugasta sjávarútvegsfyrirtæki
landsins.
Enn skal þess getið að áðurnefnd
kynni okkar Gísla og samstarf að
gerð viðtalsins leiddu til þess að hin
síðari ár hefi ég séð um skattamál
þeirra hjóna. Í því starfi fékk ég að
kynnast hinni óhvikulu vandvirkni
hans, nákvæmni og kröfu um að að
hvert atriði væri svo vel af hendi leyst
sem best mátti verða. Af þeirri
reynslu mátti nokkuð ráða í hvaða
vinnubrögð hann hafði tíðkað í for-
stjóratíð sinni hjá ÚA. Hér að framan
kom fram hve vel Sólveig Axelsdóttir
hefur borið aldur sinn og hið sama
mátti lengi vel segja um Gísla. Gest-
um mætti hann heima fyrir, hávax-
inn, grannur og teinréttur, viðræðu-
góður, hæglátur og hlýlegur í fasi.
Fyrir fáeinum árum missti hann
skyndilega sjón að mestu svo að ekki
varð bót á ráðin. Þá tók líkamleg
hrörnun að setja mark sitt á hann en
andlegir kraftar voru óbilaðir til síð-
ustu stundar svo að enn var tilhlökk-
unarefni að eiga stund saman með
þeim hjónum. Nú er þess ekki lengur
kostur en eftir lifir minninginn um
einstakan mann sem hvarvetna kom
fram til heilla og góðs fyrir samferða-
menn á lífsleiðinni.
Guðmundur Gunnarsson.
GÍSLI
KONRÁÐSSON
✝ Guðríður Sigur-björg (Lóa)
Hjaltested, fæddist á
Blönduósi 26. apríl
1909. Hún lést á dval-
arheimilinu Seljahlíð
23. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Christian
Berndsen verslunar-
maður, f. 23.11. 1876,
d. 9.2. 1968 og Guð-
ríður Þorvaldsdóttir
ljósmóðir, f. 20.9.
1875, d. 10.10. 1930.
Christian kvæntist
síðar Marie Elise Berndsen, f.
1.12. 1895, d. 1.7. 1985. Systkini
Lóu voru Þorvaldur, Fritz Gunn-
laugur, Hansína Ingibjörg, öll
látin nema uppeldisbróðir henn-
ar Kristján, sonur Þorvaldar.
Hinn 20.9. 1933 giftist Lóa Er-
lingi Eysteini Hjaltested banka-
ritara, f. 10.1. 1907, d. 15.4. 1987.
Þau eiga þrjá syni: 1) Gunnar, f.
25.4. 1935, maki Gyða Þorsteins-
dóttir, f. 5.5. 1935. Börn þeirra
eru: a) Halla, maki Guðjón Þór
Guðjónsson. b) Lóa Sigríður,
maki Sigurður Sigurgeirsson. c)
Erlingur, maki Birna Sigurðar-
dóttir og d) Helga, maki Elvar
Ingason. Barnabörn eru Íris,
Auður Ýr, Sigurgeir, Gyða
Björk, Halla Karí,
Atli, Gunnar Ingi,
Anna Lilja og Linda
Katrín. 2) Stefán
Bjarni, f. 11.2. 1940,
maki Margrét Páls-
dóttir f. 2.6. 1944.
Börn þeirra eru: a)
Ragnar, maki Guð-
rún Kristín Svavars-
dóttir. b) Kristján
Magnús, unnusta
Beverly Ellen Chase.
c) Arnar, unnusta
Margrét Grétars-
dóttir. d) Lísa Björg,
maki Ásmundur Gunnlaugsson.
e) Stefanía, unnusti Kristján
Daðason. Barnabörn eru Svavar
Cesar, Stefán Bjarni, Sverrir
Páll, Eyjólfur Steinar, Chase
Anton, Margrét Birta og María
Björg. 3) Kristján Björn f. 8.9.
1945. Sonur hans er Georg, maki
Dóróthea Huld. Barnabörn eru
Vaka Ingibjörg og Birkir.
Lóa var heimavinnandi og
lagði stund á hannyrðir, einkum
slaufugerð. Garður þeirra Er-
lings í Karfavogi 43 var hennar
helsta áhugamál. Síðustu æviár-
in bjó hún í Seljahlíð.
Útför Lóu verður gerð frá Ás-
kirkju mánudaginn 5. maí og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku amma mín.
Allt frá mínum fyrstu árum stóðst
þú mér svo nærri. Ég átti mín fyrstu
ár í Karfavoginum hjá þér og afa. Ófá
skiptin kom ég í eldhúsið til þín, fyrst
sem barn og síðan sem fullorðin kona.
Í þinni návist var ég ávallt svo örugg
og glöð. Vinhyggja þín fyrir okkur
börnunum var svo mikil og síðan lang-
ömmubörnunum. Við vorum svo góð-
ar vinkonur, hugsuðum svo líkt um
margt. Þú varst glæsileg kona, bæði í
framkomu og klæðaburði. Stundun-
um okkar á hárgreiðslustofunni og
víðar gleymi ég aldrei. Gjafmildi þín
og rausnarskapur og gleði við að taka
á móti gestum verður mér ætíð til fyr-
irmyndar. Aldurinn sótti að en þú
varst ung í anda, en jafnvel stærstu
og elstu tré bogna og svo varð um þig.
Elsku frábæra amma mín, hvíl í
friði uns við sjáumst aftur.
Þín
Halla.
Ef amma Lóa fylgist með núna er
ég viss um að hún segir með sínum
kostulega tóni – almáttugur Lísa
Björg, hvað ertu að skrifa um gam-
almenni eins og mig.
Amma var hreinskilin kona og orð-
hvöt, stundum óþægilega fyrir þá sem
þekktu hana ekki. Um móður mína, í
upphafi sambands foreldra minna, lét
hún eitt sinn þau orð falla – ekki skil
ég hvað Stefán sér við hana Margréti,
það er ekkert við hana nema neglurn-
ar! Mamma var grönn og nett með
glæsilegar neglur. Auðvitað hlógu all-
ir því amma meinti ekkert illt með
orðum sínum. Hún var óhrædd við að
tjá sig, eiginleiki sem ég dáðist oft að.
Hún var engum lík. Stundum brást
hún illa við uppátækjum mínum og
reyndi að telja mér hughvarf. Síðar
breytti hún yfirleitt afstöðu sinni og
sagði þá hálfhlæjandi – Lísa mín,
þetta er bara nokkuð sniðugt hjá þér.
Ef hún hafði gengið of langt bætti hún
við – hlustaðu ekki á gamla kerlingu
eins og mig, ég er soddan vargur.
Hún vildi gjarnan ráða en það átti
rætur sínar í væntumþykju.
Minningarnar streyma fram,
amma og rósirnar í Lísu-ranni, eins
og afi Erlingur nefndi gróðurhúsið,
með stækkunargler að vopni í leit að
boðflennum á gróðrinum. Slík mynd
birtist af henni í dagblaði fyrir löngu í
umfjöllun um garðinn þeirra, sem var
eitt af prýðum götunnar – bankandi á
rúður til að reka starra á brott – þeg-
ar hún spurði hvenær við færum að
sjá Aumingjana í Þjóðleikhúsinu þeg-
ar hún meinti Vesalingana – sitjandi,
sveiflandi öðrum fæti í hring – smá-
kökuboxin, hveitikökurnar, appels-
ínumarmelaðið – grátandi yfir lestri
bókarinnar Ég græt að morgni –
syngjandi Þú komst í hlaðið á hvítum
hesti – tuðandi í afa – knúsandi afa –
skartgripaskrínið – hárlokkurinn sem
hún geymdi alla tíð og festi í hár mitt
þannig að gestir sáu ekki muninn –
hún og afi drekkandi Melrose te í
morgunsárið – talandi um æsku sína
og þegar hún síðar fékk berklana,
sem hún lét ekki standa í vegi fyrir
barneignum – slaufurnar sem hún
hannaði – senjorítukortið sem hún og
afi sendu mér frá Spáni – jólin í
Karfavoginum og veislurnar sem
hefðu sæmt kóngafólki – ótal glettin
tilsvör – þegar hún tók nýjan kærasta
frænku minnar afsíðis og hótaði: Ef
þú verður ekki góður við hana þá ... –
frá því augnabliki urðu þau bestu vin-
ir og hann kvæntist frænkunni –
endalaus brot ljúfra og grátbroslegra
minninga.
Elsku amma Lóa. Guð kallaði þig
aftur heim, gleymdi þér ekki eins og
þú varst svo viss um að hann gerði.
Lífskraftinn hafðir þú smám saman
misst og því kvaddi ég þig í hjarta
mínu fyrir löngu. Ég sé þig fyrir mér
núna í faðmi afa, sem þú saknaðir
sárt, þið stígið dans umvafin fegurstu
rósum. Berðu honum kveðju mína.
Lísa Björg Hjaltested.
Elsku amma.
Ég horfi út um gluggann og sé
gróðurinn lifna við, spái í hvað skal
gera næstu daga, í þessum sama
garði sem þú og afi ræktuðuð svo
smekklega upp. Í minningunni er allt-
af sól, þú og afi að vinna úti í garði, og
afi að er að sýna okkur plönturnar
sínar í grasagarðinum sem hann var
svo stoltur af og þú ert að huga að rós-
unum þínum. Eftir að við fluttum í
Sæviðarsundið var alltaf notalegt að
koma í Karfavoginn, það var svo stutt
að fara og við systkinin áttum mjög
sterkar rætur hingað í húsið, því
mamma og pabbi bjuggu hér sín
fyrstu hjúskaparár og hér í húsinu ól-
umst við systkinin upp fyrstu árin
okkar. Þú varst alltaf mjög gestrisin
og áttir það til að vakna fyrir allar ald-
ir til þess að baka, svo þú ættir nóg af
bakkelsi til ef gestir kæmu í heim-
sókn, en það var alltaf mjög gest-
kvæmt á ykkar glæsilega heimili.
Elsku amma, nú kveður þú okkur
að vori, en þú komst líka í þennan
heim að vori og þess vegna fékkst þú
viðurnefnið Lóa. Ég vil að leiðarlok-
um þakka ykkur afa fyrir þessar góðu
stundir sem munu alltaf lifa í minn-
ingunni.
Þín
Lóa.
Nú kveð ég þig, elsku amma mín,
og geri það með miklum söknuði, en
ég veit að þér líður vel, þar sem þú ert
komin til hans afa. Minningar mínar
um þig munu ávallt fylgja mér og er
ég svo þakklát fyrir þær stundir sem
við áttum saman, þá helst þau skipti
sem ég heimsótti þig í Karfavoginn.
Sem kona hún lifði í trú og tryggð;
það tregandi sorg skal gjalda.
Við ævinnar lok ber ást og dyggð
sinn ávöxtinn þúsundfalda,
og ljós þeirra skín í hjartans hryggð
svo hátt yfir myrkrið kalda.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Guð blessi minningu þína, elsku
amma.
Íris.
GUÐRÍÐUR SIGUR-
BJÖRG (LÓA)
HJALTESTED
 Fleiri minningargreinar um Guð-
ríði Sigurbjörgu (Lóu) Hjaltested
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
PÉTUR Á. ÞORGEIRSSON,
Sæviðarsundi 46,
Reykjavík,
sem lést að kvöldi fimmtudagsins 24. apríl á
Landspítalanum við Hringbraut, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
8. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnst hans,
er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Sigríður Pétursdóttir, Jónas Már Ragnarsson,
Þorgerður Pétursdóttir, Öyvind Glömmi,
Guðlaug Pétursdóttir, Finnur Gíslason,
Gísli Pétursson,
Rúna Pétursdóttir, Egill Lárusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
bróðir,
HAUKUR CLAUSEN,
tannlæknir,
lést fimmtudaginn 1. maí.
Elín Hrefna Thorarensen,
Ragnheiður Elín Clausen, Þórunn Erna Clausen,
Örn Clausen
og aðrir aðstandendur.