Vísir - 13.12.1980, Blaðsíða 22

bjáninn — guö blessi þig, Harry,
hvarsem þú ert. Ég varö aö losna
af þvi annars hefði eitthvað kom-
iðfyrir. Ja, Keith dö. bað var eins
og við værum i keppni um það
hver dæi fyrstur. bvi miður var
það Keith.
Playboy: Af hverju stafaði
þessi sjálfseyðing?
John: Af minni hálfu var það
skilnaðurinn. beir höfðu sinar
ástæður. Svo við reyndum að
drekkja okkur saman. Reyndum
að drekkja okkur einsog Errol
Flynn, karlmannlega. Karlmann-
lega! Ég fer hjá mér þegar ég
tala um þetta timabil nUna, en
kannski var þetta góð lexia. Ég
samdi Nobody Loves You When
You’re Down and Out á þessu
timabili. bað sýnir hvernig mér
leið. Einhverra hluta vegna hefur
mig alltaf langað til að Frank
Sinatra syngi þetta lag. Hann
myndi gera það vel. Ertu að
hlusta, Frank? big hefur löngum
vantað lag sem er ekki algert
hUmbUkk. Hérna færðu það með
strengjasveit og öllu tilheyrandi.
En ekki biðja mig að hjálpa þér
við það.
Piayboy: Hvers vegna hentirðu
John Ut, Yoko?
Yoko: Af ýmsum ástæðum. Ég
er þaö sem kallað er „moving on
girl”, það er lag á nýju plötunni
okkar sem fjallar um það. Frem-
ur en að fást við vandamál i sam-
bUð kýs ég að halda áfram veg-
inn. bess vegna er ég ein af fáum
konum sem hafa lifað af, ef þU
skilur hvað ég á við.
John: Yoko litur á karlmenn
sem aðstoðarmenn... Mismun-
andi merkilega aðstoðarmenn en
aöstoðarmenn engu að siður. Og
þessi hérætlar að fara að miga.
(Hann lætur sig hverfa.)
Yoko: Ég held ég segi ekkert
um þetta. En þegar ég hitti John
leit hann á konur sem þjóna.
Hann varð að opna sjálfan sig og
horfast i augu við mig og ég varð
aö sjá hvaö hann var að ganga i
gegnum. Mér fannst réttast að
hætta þessu vegna þess að ég leið
miklar kvalir. Ég var konan sem
hafði eyðilagt Bftlana og gerði
þeim ómögulegt að vinna saman.
Min eigin listvarð Utundan,ég var
frU Lennon. Ég var ekki tekin
gild. Ég heyrði meira að segja að
einhverjir ætluðu að drepa mig,
ekki Bitlarnir sjálfir en einhverjir
i kringum þá.
Ég þurfti að hafa frelsi til að
gera það sem ég vildi. bað hafði-
ég ekki sem frU Lennon. Ég gat
ekki keppt viö hann á jafnréttis-
grundvelli. Aö lokum þoldi ég það
ekki lengur. Sjálfsagt heföi ég
lent I þessum sömu erfiöleikum
þó ég heföi ekki b.yrjað að vera
með, ja...
„Vió sömdum lagið ó
augnabliki fyrir Stones
og Keith og Mick sögðu:
„Fyrst þeir eiga svona
auövelt með að semja lög
ættum við að geta það
líka." Þannig byrjuðu
þeir."
John: (Kemur aftur.) John —
" John heitir hann.
Yoko: Með John. En John var
ekki bara John. Hann var lika
hljómsveitin og fólkið i kringum
hljómsveitina. begar ég segi
John, þá þýðir það ekki bara
John. —
John: bað þýðir John. J-O-H-N.
Komið af Johan, trUi ég.
Playboy: Svo þú lést hann
fara?
Yoko: Já.
Jolin: HUn sættir sig ekki við
imba einsog ekkert sé, jafnvel þó
hUn sé gift þeim.
Yoko: Sem betur fer var John
nógu gáfaður —
John:Seisei, náðuð þið þessu?
Yoko: Nógu gáfaður til að
breyta sjálfum sér og byrja upp á
nýtt. bjóðfélagið hafði lika sitt að
segja. bað var mjög þrUgandi.
Mig langaði til dæmis til að eign-
ast barn en það virtist sem aðeins
mjög ungar stUlkur mættu eign-
ast börn —
John: Yoko var 73ja ára þegar
hUn átti Sean!
Yoko: Mér fannst lika að aðeins
hinar auðugri stéttir hefðu efni á
að eignast börn. NU orðið aðeins
McCartney eða Lennon.
John:Allir hinir eru neytendur.
Yoko: Siðan er það Stóri bróðir
sem ákveöur... Mér er illa við að
nota þessi orð, Stóri bróðir...
John: Of seint. beir náðu þeim
á bandið. (Hlær.)
Yoko: Alla vega, þjóðfélagiö —■
John: Stóra systir, biddu
þangað til hUn birtist!
Yoko: bjóðfélagiö vill fá að
ráða öllu. Börnin fara bráðum að
fæöast algerlega í tilraunaglös-
um—
John: betta er nú stolið frá Al-
dous Huxley!
Yoko: En þetta þarf ekki að
vera svona. Við þurfum ekki að
afneita kynfærum okkar —
John: Sumir bestu vina minna
eru kynfæri!
Yoko: Á nýju plötunni —
John: Já! Förum að tala um
nýju plötuna!
Yoko: Á nýju plötunni berjumst
við gegn þessum skoðunum. Boð-
skapurinn er gamaldags — fjöl-
skyldan, tilfinningasambönd,
börn.
Playbov: John, á hvað hlustar
þU nú oröið?
John: Ég hlusta á alla tónlist
eftir þvi' hvaða tíma sólarhrings-
ins er. Ég er ekkert fyrir sérstaka
tónlistarstefnu eða — menn i
sjálfu sér. Ég segi ekki að ég hafi
gaman af Pretenders en ég hafði
gaman af laginu sem sló i gegn.
Svo hef ég gaman af B-52 af þvi
heyrði þá spila lag eftir Yoko al-
deilis frábærlega.
Yoko: Viö vorum i punkinu hér
j gamla daga.
John: Lennon og Ono, hinir
fyrstu punkarar!
Yoko: bað er rétt hjá þér.
Playboy: John, hvað finnst þér
um punkið og ,,newvave-”tónlist-
ina?
John: Ég elska punkið. bað er
tært. A hinn bóginn er ég ekkert
yfirmig hrifinn af fólki sem eyði-
leggur sjálft sig...
Playboy: bú ert þá ekki sam-
/<Þetta var allt farið úr
böndunum. Við reyktum
marjúana í morgunveró
og það náði enginn sam-
bandi við okkur því við
vorum sífellt í vimu og
flissandi allan timann."
mála Neil Young sem söngaðþað
væribetra að brenna upp en mást
Ut?
John:Della! bvættingur! bað
er skárra aö mást Ut en brenna
upp. Mér finnst dýrkun á dauðum
James Dean eða Sid Vicious eða
John Wayne Ut i hött. Að bUa til
hetju Ur Sid Vicious, Jim Morri-
son — það er hallærislegt. Ég
dáist aö hetjum sem komast af,
Gloriu Swanson, Grétu Garbo.
bað er sagt að John Wayne hafi
sigrað krabbameinið. Bull,
krabbameinið sigraöi hann. Ég
vil ekki að Sean dýrki John
Wayne eða Sid Vicious. Hvað
kenna þeir manni? Ekkert. Til
hvers dó Sid Vicious? Til þess að
við gætum rokkaö? Ég meina,
helvitis þvættingur. Ef Neil
Young dáist svona mikið að svona
hugsunarhætti af hverju brennir
hann þá ekki sjálfan sig upp?
Hann hefur máðst Ut mörgum
sinnum og komið aftur. Nei, takk.
Ég kýs að lifa og vera heil-
brigður.
Playboy: Hin óhjákvæmilega
spurning John. Hlustaröu á þi'nar
eigin plötur?
John: Allra sist á minar eigin
plötur. Ekki mér tilánægju. Ég er
hundóánægður með Bitlaplöturn-
ar að ýmsu leyti. begar ég heyri
Bitlalögin er ég alltaf önnum kaf-
inn við að rifja upp stemmning-
una þegar þau voru tekin upp til
að geta hlustað almennilega:
hver spilaði hvað, hver barðist
við hvern, hvar ég sat úti horni...
Playboy: Hvernig bregstu við
mistUlkununum á lögunum þin-
um?
John: Hvað áttu við?
Playboy: Handhægasta dæmið
er náttúrlega „Paul er dauður”
dellan. 1 I Am the Walrus syngur
þU á einumstað: ,,I buriedPaul”.
John: Kjaftæði. Ég syng
„Cranberry sauce”.
Playboy: t sama lagi kemur
fyrir „Smoke pot, smoke pot,
everybody smoke pot”.
John : bað er lika kjaftæði. Ég
lét heilan kór syngja „Every-
body’s got one, everybody’s got
one. Kannski er ekki nema eðli-
legt að þegar maður hefur
blandaðan 30 manna kór, 30 selló
og svo Bitlarokkið að það komi
hálfbrenglað Ut.
Playboy: Hvað er það sem
„everybody got?”
John: Hvað sem er. Eitt tippi,
//Paul sá um léttleikann í
samstarf i okkar en ég um
þunglyndið og svartsýn-
ina. i Smáblúes. Paul
byrjaði venjulega. Svo
tók ég við."
eina piku, eitt rassgat — bara
nefna það.
Playboy: Kom þaö illa við þig
þegar Charles Manson tUlkaði
texta þin sem skilaboö til hans?
John:Nei. bað kom mér ekkert
við. betta var álika og Sonur
Sáms sem fékk skilaboð frá hund-
inum sinum. Manson er öfga-
kenndasta dæmið um menn sem
voru alltaf að reyna að finna
dulda merkingu i textunum okk-
ar, „Paul er dauður” bullið eða
þá að upphafsstafirnir i Lucy in
the Sky with Diamonds þýddu
LSD.
Playboy: Hvar fékkstu hug-
myndina að Lucy?
John: Julian sonur minn kom
einn daginn með mynd til min.
HUn var af skólasystur hans sem
hét Lucy og á myndinni voru ein-
hvers konar stjörnur á himnin-
um. Hann kallaði myndina Lucy
in the Sky with Diamonds. Allt og
sumt. I textanum tek ég hitt og
þetta frá Lisu i Undralandi en
ekki Ur dóprUsi. „Girl with
kaleidoscope eyes” þýddi kven-
mann sem einn daginn kæmi og
bjargaði mér. bað var Yoko þó ég
hefði ekki hitt hana ennþá.
Playboy:NU skulum við athuga
bakgrunn nokkurra laga þinna.
John: Gerum það.
Playboy: Byrjum á In My Life.
Johr.: bað var fyrsta lagið sem
ég samdi og pældi jafnframt eitt-
hvað i lifi minu. (Syngur:)
„There are places I’ll rembem-
ber/ all my life though some have
changed...” Áður hafði ég bara
samið lög einsog Everly Brothers
eða Buddy Holly, engin hugsun i
þeim. betta átti upphaflega að
vera endursögn af strætóferöa-
lagi heiman frá mér og niður i bæ
en það reyndist vera svo leiðin-
legt að ég hætti við það og þá fór
textinn að koma: atriði Ur lifi
minu, vinir minir o.s.frv. Paul
hjálpaði mér með þetta.
Playboy: Yesterday.
John: bað vita nú allir: Paul á
þetta lag með húð og hári. Krakk-
inn hans Paul. Vel gert, fallegt og
ég er guðslifandi fenginn að ég
samdi það ekki.
Playboy: Hvað um With a Little
Help From My Friends?
John: bað er Paul, „with a
littlehelp from me”. Ég á „What
do you see when you turn out the
light/ I can’t tell you but I know
it’s mine”.
Playboy: I Am the Walrus.
John: Fyrsta linan var samin á
sýrutrippi eina helgina, næsta
lina á sýrutrippi helgina á eftir og
ég lagði siðustu hönd á það eftir
að ég hitti Yoko. bað er i' og með
ádeila á Hare Krishna. bað voru
allir með Hare Krishna æði, sér-
staklega Allen Ginsberg.
„Elementary penguin” er skot á
þessi fifl sem ganga um og gaula
Krishna, Krishna, eða setja allt
traust sitt á eitt átrUnaðargoö. I
þá daga skrifaði ég dulUðuga
texta, a la Dylan. betta lag var
alveg stórkostlegt en það eyði-
lagðist að miklu leyti i upptöku.
Playboy: Hver er rostungur-
inn?
John: Sko, ég samdi textann
undir áhrifum frá The Walrus and
theCarpenter eftir Lewis Carroll.
Mér fannst það dásamlegt kvæði
og ég hafði ekki hugmynd um að
hann væri að fjalla um
kapftalismann og þjóðfélagið i
þvi. begar mér var bent á það
áttaði ég mig á þvi að rostungur-
inn var vondi maðurinn í kvæðinu
og ég hefði átt að segja: Ég er
trésmiðurinn. En það hefði ekki
passað, eða hvað? (Syngur:) ,,I
am the Carpenter...”
Playboy: She came in though
the bathroom window.
John: betta samdi Paul meðan
við vorum í New York að stofna
Apple og hann hitti Lindu i fyrsta
skipti. Kannski var það hUn sem
kom innum klósettgluggann. bað
hlýtur að vera. Ég veit þaö ekki.
Einhver hlýtur að hafa komiö inn
um klósettgluggann.
Playboy: When I’m Sixty-Four.
John: Paul einsog þaö leggiir
sig. Mér myndi aldrei detta i hug
v, að semja svona lag. Um vissa
hluti hugsa ég aldrei og þar á
meðal þetta.
Playboy: A Day in the Life.
John: Bara einsog það virðist
vera. Ég var einhvern tima að
lesa blað og tók eftir tveimur
fréttum. önnur var um að
Guinness-erfingi hefðidrepið sig i
bilslysi, það var aðalfréttin i
blaðinu. Á næstu blaösiðu var
frétt um 4000 holur i Blackburn,
Lanchashire. Holur i götunum,
vel að merkja. beir ætluðu að
fylla þær allar. Hlutur Pauls i
þessum texta vardáiitill fallegur
frasi, „I’d love to turn you on”.
Hann hafði verið meö þetta i
hausnum i langan tima en vissi
ekki hvað hann átti að gera við
þetta svo við settum það bara inn
i lagið mitt.
Playboy: I Wanna Be Your
Man.
John: Paul og ég sömdum það
fyrirStones. Brian fór með okkur
niður i smáklUbb i Richmond þar
sem þeir voru að spila og við
spiluðum lagið fyrir þá i grófum
dráttum. Paul átti frumdrögin.
beirsögðust vera hrifnir af þessu
svo við fórum úti horn og lukum
. við lagið meðan þeir voru að
kjafta saman. Svo komum við
aftur og Mick og Keith sögðu:
„JesUs Guð! beir sömdu það á
nokkrum mínútum!” Við létum
þá fá lagið en Ringo söng það i
okkar Utgáfu. betta var á fyrstu
plötu Stones. Alla vega, Mick og
Keith sögðu: „Fyrst þeir eiga
svona auðvelt með aö semja lög
ættum við að reyna það lika”.
bannig byrjaöi það...
Playboy: Strawberry Fields
Forever.
John: Strawberry Fields er
raunverulegur staður. Eftir að ég
flutti frá Penny Lane fórum við
,/Þegar ég var barn var
ég svo næmur eða frum-
legur eða skáldlegur að
ég SÁ einmanaleikann.
Það skildi mig enginn en
ég fann samkennd hjá
Oscari Wilde, Dylan
Thomas og Van Gogh".