Morgunblaðið - 01.02.2004, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. FEBRÚAR 2004 21
Launasjóður fræðiritahöfunda
Auglýsing um starfslaun
Rannís
Rannsóknamiðstöð Íslands
Laugavegi 13, 101 Reykjavík
www.rannis.is
Launasjóður fræðiritahöfunda auglýsir eftir umsóknum um starfslaun úr
sjóðnum sem veitt verða frá 1. júní 2004. Rétt til að sækja úr Launasjóði
fræðiritahöfunda hafa höfundar alþýðlegra fræðirita, handbóka,
orðabóka og viðamikils upplýsingaefnis á íslensku. Meginhlutverk
Launasjóðs fræðiritahöfunda er að auðvelda samningu bóka, og verka í
stafrænu formi, til eflingar íslenskri menningu. Starfslaun eru veitt til
hálfs árs, eins árs, til tveggja ára eða þriggja. Þeir sem hljóta starfslaun
úr sjóðnum skulu ekki gegna föstu starfi meðan á starfslaunatímanum
stendur. Starfslaun miðast við núgildandi kjarasamning Félags
háskólakennara.
Umsóknarfrestur er til 20. febrúar nk.
Nánari upplýsingar og umsóknareyðublöð fást á RANNÍS á Laugavegi
13, sími 515 5800, eða á heimasíðu Rannís www.rannis.is.
Umsóknir sendist til:
Launasjóður fræðiritahöfunda,
Rannís,
Laugavegi 13,
101 Reykjavík.
þar, finnst varla einkennilegt að ég
skuli segja þetta.“
Guðjón segir eina dæmisögu í
spurnarformi:
„Hvað gerir maður ef barnið
manns veikist? Já, fer til læknis, en
ekki til pípulagningamanns eða raf-
virkja.“ Guðjón var sem sagt
óánægður með að þeir landar hans
sem voru við stjórnvölinn hjá Stoke
og ekki höfðu áður fengist við
knattspyrnu hefðu stundum talið
sig hafa meira vit á íþróttinni en
hann.
„Nú vinn ég með Englendingum
sem þekkja enska markaðinn út og
inn og þekkja vel stjórnendur ann-
arra klúbba, sem er lykilatriði í
„bransanum“. Það styrkir mína
stöðu, orðspor mitt spyrst til ann-
arra sem velta fyrir sér hvers
vegna okkur gengur svona vel.
Nýju eigendurnir reyna ekki að
eigna sér það. Þeir styðja mig í
starfi.“
Guðjón segir leikmannahópinn
sem fyrir var hjá félaginu ekki hafa
verið góðan. „Ég lét einhverja fara
og reyndi að fá aðra í staðinn. Þeir
urðu að trúa á mig því satt að segja
var ekkert útlit fyrir það í byrjun
að mikið vit yrði í rekstrinum. Þess
vegna var mjög mikilvægt þegar ég
fékk Peter Handyside, sem var fyr-
irliðinn minn hjá Stoke þegar við
komumst upp í 1. deild, til Barnsley
í sumar. Honum bauðst samningur
hjá gamla félaginu sínu, Grimsby,
hjá Bradford og fleirum, en hann
veðjaði á að koma hingað og það
var mikilvægt fyrir mig; sagði öðr-
um leikmönnum talsvert að hann
vildi vera með mér áfram.“
Nú verð ég látinn fara …
Þú segir að litið hafi út fyrir að
ekki yrði mikið vit í rekstrinum.
Varstu ef til vill sjálfur orðinn úr-
kula vonar um að fá aftur starf og
stökkst því á það fyrsta sem
bauðst?
„Nei. Tranmere bauð mér starf í
september 2002 þegar ég var í Nor-
egi, í skammtímaverkefni hjá Start,
en mér leist bara ekki nógu vel á
aðstæður hjá Tranmere. Þá héldu
líka allir að ég yrði kominn í vinnu
um jól, en það rættist ekki. Í
Barnsley var hins vegar margt sem
mér fannst spennandi. Liðið var
nær fallið í fyrra og mér fannst ég
gæti örugglega farið upp á við með
það. Þá er aðstaðan hér mjög góð.“
Nokkrir æfingavellir eru við hlið
leikvangsins, Oakwell. Daginn sem
Morgunblaðið kom í heimsókn
rigndi og því æfði liðið á gervigras-
velli innanhúss. „Ég hef aldrei haft
jafn góða æfingaaðstöðu og hér,“
segir Guðjón.
Hann segist vissulega hafa verið
orðinn nokkuð áhyggjufullur vegna
atvinnuleysisins. „Ég sótti um
nokkur störf, m.a. hjá Sheffield
Wednesday, en þeir sögðust ekki
ætla að ráða útlending heldur vilja
heimamann; vildu ráða Sheffield
lad, og gegn því eru engin rök.“
Guðjón starfaði aðeins fyrir
Aston Villa í fyrra og í framhaldi
þess gaf Doug Ellis, stjórnarfor-
maður félagsins, knattspyrnustjór-
anum Graham Taylor leyfi til þess
að ráða Íslendinginn sem þjálfara í
fullt starf ef hann vildi. „En Taylor
vildi ekki ganga frá því máli; ég tel
ástæðu þess ótta og taugaveiklun í
þjálfaraliðinu þar.“
Þá segist Guðjón hafa sótt um
þjálfarastarf hjá öðru liði í úrvals-
deildinni, sem hann vill ekki nafn-
greina, en „stjórinn þar sagðist
ekki sjá mig fyrir sér sem þjálfara
heldur knattspyrnustjóra. Bætti
því reyndar við að hann óttaðist að
ég yrði búinn að ná af honum starf-
inu fljótlega! Ég virti auðvitað
þetta sjónarmið hans, en lagði jafn-
framt áherslu á að ef ég væri að
vinna með honum þyrfti hann ekki
að óttast að ég ynni gegn honum.“
Hann kveðst oft hafa verið
spurður að því hve lengi hann ætl-
aði að hanga atvinnulaus „og ég var
búinn að ákveða að bíða ekki leng-
ur en þar til í lok júní í fyrra. Á
þessum tíma var ég í sambandi við
danska og sænska klúbba og meira
að segja höfðu íslensk félög sam-
band við mig en ég taldi ekki rétt
að gefa þeim færi á mér á þeim
tíma.
Svo hafðist þetta með þraut-
seigju. Þetta félag kom fyrst upp í
tengslum við Íslending sem fór fyr-
ir erlendum hópi fjárfesta og ég fór
að skoða málið. Fékk Kenny Moyes
til að aðstoða mig og finna flöt og
það endaði með fundi í Barnsley og
nokkrum dögum síðar var ég kom-
inn í vinnu. Hlutirnir gerðust svo
hratt að ég var varla kominn í tak-
kaskóna þegar ég byrjaði að
þjálfa.“
Hann segist meta starfið enn
betur en áður eftir að hafa verið at-
vinnulaus. „Haustið var tauga-
trekkjandi tími og þegar nýir eig-
endur tóku við í september vissi ég
lítið meira en aðrir. En þeir lýstu
strax afgerandi stuðningi við mig,
eins og ég sagði áðan.“
Svo segir hann stutta sögu:
„Mér er minnisstætt að strax eft-
ir slæmt tap, 0:4, fyrir QPR í Lond-
on 30. september, segir David
Walker mér að þeir Ridsdale vilji
tala við mig. Segir mér að fara
fyrst í sturtu og svo skulum við
setjast niður saman. Ég lagði til að
við færum í annað varamannaskýl-
ið, þar væri mesti friðurinn. Hugs-
aði svo með mér að nú væri þessu
lokið; þeir ætluðu að láta mig fara!
og líður vel