Pressan - 18.05.1989, Blaðsíða 4

F4rnmttídegiir-,1.8.í-maí i98&
litilrædi
af innivistarsvæði
Eg hef voöa mikiö veriö aö hugsa um
Fossvogsdalinn uppá síökastið. Verið alveg
undirlagöur.
Verst af öllu aö mér er fyrirmunað aö
mynda mér skoöun á því, hvort rétt sé að
byggja bílveg um Fossvogsdal eöa ekki.
Kannske er þetta mál ekki nægilega flók-
ið til aö hægt sé aö mynda sér skoðun á því.
Stundum, þegar ég er í vandræðum með
að mynda mér skoóanir, nota ég félags-
fræöilegu aðferðina, aö flækja máliö fyrst
og ná mér í launað djobb viö aö greióa úr
flækjunni aftur.
Þaö er þá fyrst til aö taka aö íslenska
þjóöin skiptist í tvennt: dreifbýlingaog þétt-
býlinga.
Tiltölulega stutt síðan allir landsmenn
voru dreifbýlingar og vafalaust skammt
undan aö þjóöin öll veröi þéttbýlingar.
Dreifbýlingar og þéttbýlingar eiga fátt
sameiginlegt, nema ef vera kynni uppruna
sinn.
Flagsmunireru ólíkirog þáaö sjálfsögöu
skoðanir allar líka.
Nú er þaö svo, aöallireigasérdraum. Þaö
á bæöi við um dreifbýlinga og þéttbýlinga.
Og hver er svo draumurinn?
Dreifbýlinga dreymir um aö fá aö búa í
þéttbýli og þéttbýlinga dreymir um aö fá að
búa í dreifbýli.
Á nokkrum áratugum hafa á Islandi oröið
þjóöflutningar, meö því aö sveitamenn hafa
í hópum flust „á mölina11, til að láta þann
draum rætast aö vera þéttbýlingar.
Við þetta hafa orðið til borg og bæir, en
þaö er þaö kallað þegar hús rísa mörg í þyrp-
ingu, stundum aóskilin af götum, strætum
og jafnvel torgum, og oftaren ekki eru í hús-
unum unaöslegir sveitamenn sem hafa lát-
iö drauminn um aö komast í þéttbýliö ræt-
ast og geta látið sig fara aö dreyma um aö
komast aftur uppí sveit.
Ég er borgarbarn í einhverjaættliði, en þó
er ég — sem betur fer — ágætlega hagvan-
ur í sveit.
Og nú kem ég aó því sem ef til vill verður
mergurinn þessa máls.
Ég elska útivistarsvæöi og veit ekkert
dásamlegra en aö geta um frjálst höfuö
strokið úti í guösgrænni náttúrunni.
Og svo unaðslega vill til aö ísland er eitt
allsherjar útivistarsvæði, vel aö merkja,
bara ef þéttbýliskjarnarnir eru frátaldir.
Borgir og bæir eru, eöli málsins sam-
kvæmt, mest „innivistarsvæði“,.,
Svo ég geri nú langt mál stutt, þá er ég
orðinn svo þreyttur á öllu útivistarsvæöa-
röflinu um allar trissur að ég fæ vélgju þeg-
ar ég heyri orðið „útivistarsvæöi" nefnt.
Guöveitaöégerekki að amastvið Hljóm-
skálagaröinum og Klambratúninu, Arnar-
hólj eöa skrúögaröinum í Laugardal.
Ég er meira aö segja hlynntur því að ekki
verði meira byggt í Fossvogsdalnum, en
herraguð.
Ég held aö þeir sem hafa kosið sér aö búa
í þéttbýli veröi aö sætta sig vió þaö að búa
ekki í dreifbýli.
Og, góöir hálsar, þegar búið er í þéttbýli,
þá þarf fólk aö komast leiöarsinnar, og til aö
fólk komist leiðar sinnar, þarf aö byggja göt-
urog brautir, því hamingja þjóöarinnarer nú
ekki síst fólgin í því aö komast af „útivistar-
svæðum“ landsins heim til sín, inní innivist-
arsvæöin, meö sérstakri hliðsjón af veður-
farinu hérlendis.
Annars hef ég fylgst með útivistarsvæö-
um borgarinnarog fæsatt aö segjaekki séö
aö þau séu úr hófi vinsæl.
Meira aö segja Klambratúnið, sem erorð-
ið einn fegursti bletturinn í Reykjavík. Þang-
aö viróist fólk lítið sækja, nema ef til vill
einn og einn kynlegur kvistur, sem á blíöum
sumardegi bíöur í skjóli runnanna eftir því
að fátækifæri til aðsýnaásérskömminaog
hrella meö því gamlar konur og börn sem
eru svo aldrei á túninu af því reykvíkingar
nota önnur útivistarsvæöi en þau sem eru í
miðbæ borgarinnar.
Aldrei hef ég enn séð barn að leik, hvaöþá
fullorðna, á svæöinu milli Miklubrautar og
Hringbrautar, þar sem folaldsmerin hans
Sigurjóns trónar meö planka á bakinu.
Og hefur þó ólítið verið þvargaö um það
„útivistarsvæði“.
Einu útivistarsvæöin í Reykjavík, sem
njóta vinsælda, eru Austurstrætið þegar
blessaöri sumarsólinni loksins þóknast aö
verma götuna, já og Hallærisplanið, ef þaö
er þá ekki komið úr tísku.
Og það minnir okkur enn einu sinni á þá
staðreynd aö aldrei hefur miðbær Reykja-
víkurveriðsubbulegri en um þessarmundir.
Fyrirmér, sem búið hef viö umferðargötur
í miðbænum, meö flugvöll í hlaðvarpanum,
frá því ég fæddist, eru rökræðurnar um
Fossvogsdalinn, mengunina sem skapast
af bílum ef þeir fara um Fossvogsdalinn,
hávaðann sem skapast af bílum sem fara
um Fossvogsdalinn, náttúruspjöllin af bíl-
vegi um Fossvogsdalinn og nauösyn þess
aö byggja jarögöng undir Fossvogsdalinn
svo aö hann haldi sér í upprunalegri mynd,
fyrir mér er þetta aö veröa svo mikið víðáttu-
kjaftæöi aö ég nenni ekki einusinni aö hafa
skoðun á því.
Ég hugsa aö varla sé til unaðslegra úti-
vistarsvæöi en Heiömörkin. Þangað fara
miklu færri en ætla mætti, samt er þangað
fimm mínútna akstur úr borginni.
Sannleikurinn er sá aö útivist sækja ís-
lendingar uppí sveit eöa inná öræfi og inni-
vist heimahjá sér og hluti af lífshamingju
hvers manns er aö komast heimtil sín.
Og flestirfara heimtil sín á bílum og til aö
bílar komist leiöar sinnar þarf bílvegi og
vonandi þarf ekki að leggja svoleiöis bílveg
um Fossvogsdalinn bara ef allir komast
samt heimtil sín o.s.frv.
Ég held að þaö sé kominn tími til aö friða
innivistarsvæðið í hausnum á þeim sem
hæst láta í svona málum.
• Framdrif.
Rafmagnsrúður og læsingar og
annar lúxusbúnaður
• Vökvastýri og sjálfskipting m/overdrive
• Hagstætt verð og greiðslukjör
• Allt að 7 sæti.
• Aflmikil 12 ventla vél.
MAZDA 626 STATION
m