Pressan - 15.11.1990, Blaðsíða 25

ap<i-s
25
LISTAPÓSTURINN
Guðrún Einarsdóttir
„Vona ad ein-
hver þroska-
merki sjáist“
„Ég reyni að vinna jafnt og
þétt, mála eitthvað á hverjum
degi. Og auðvitað vona ég að
einhver þroskamerki sjáist,"
sagði GUÐRÚN EINARSDÓTTIR
myndlistarkona í spjalli við
PRESSUNA, en athyglisverðri
sýningu á olíumyndum hennar
lýkur í Gallerí 11 við Skólavörðu-
stíg í kvöld, fimmtudagskvöld.
Guðrún er ung listakona, fædd
1957. Hún hélt fyrstu einkasýn-
ingu sína í Hafnargalleríi árið
1988, en þetta er önnur einka-
sýning hennar á þessu ári, auk
þess sem hún tók þátt í samsýn-
ingu í FÍM-salnum fyrr á árinu.
„MaOur hefur ,^kýrst" undanfarin ár."
SA SEM LYGUR
BEST FER HÆST
Bubbabólan er ekki að springa, þótt margir hafi spóð
þuí allar götur frá þvíBubbi Morthens sló fyrst ígegn með
plötu sinni ísbjarnarblús. „Það er fyrir löngu búið að af-
sanna þessa kenningusegir Bubbi sjálfur, brattur að
vanda, í viðtali við PRESSUNA.
Finnar hafa eytt
goðsögninni um
hljómsveitarstjóra
— segir Guðmundur Óli Gunnarsson, sem er í
læri hjá Jorma Panula, en kemur heim í vetur til
að stjórna bæði Sinfóníuhljómsveit íslands og ís-
lensku hljómsveitinni.
,,Finnar eru hardir afsér og þeir
vinna markvisst ad því ad örva þá
sem sem sýna hæfileika. Þaö eru
tónlistarháskólar víöa um landiö
og þeim sem skara fram úr er safn-
aö saman í Síbelíusar-akademí-
unni í Helsinki," segir ungur
hljómsveitarstjóri, Guðmundur
Óli Gunnarsson, sem stjórnar
bœöi Sinfóníuhljómsveit Islands
og Islensku hljómsveitinni á tón-
leikum í vetur. Guömundur er nú
viö nám í Finnlandi, hjá hinum
virta finnska hljómsveitarstjóra
Jorma Panula, sem hefur leiöbeint
flestum þeim finnsku hljómsveit-
arstjórum sem nú gera þaö gott á
hinum Noröurlöndunum og víöar.
„Jorma Panula hefur unnið mik-
ið starf. Hann hefur komið upp að-
stöðu við Síbelíusar-akademíuna,
fengið þá peninga sem þarf til að
byggja upp aðstöðu til að þjálfa
nemendur við hljómsveitar-
stjórn," segir Guðmundur. „Þá eru
margar starfandi hljómsveitir í
Finnlandi og Finnar hafa gert sér
grein fyrir að þeir þurfa á eigin
fólki að halda til að stjórna þeim.
Til að það sé hægt þurfa þeir að
veita mönnum reynslu, hjálpa
þeim áleiðis. Það má segja að sú
goðsögn sem hefur lifað um
hljómsveitarstjóra sé að mestu far-
in af hér. Finnum hefur tekist að
ná þessu niður á jörðina, enda
hafa þeir nokkuð gott jarðsam-
band.“
Guðmundur stjórnar á jólatón-
leikum sinfóníunnar, þann 13. des-
ember, verkefnum frá barrokktím-
anum og barrokkverkum 20. ald-
ar tónskálda. íslensku hljómsveit-
inni stjórnar Guðmundur á tón-
leikum þann 13. janúar, er hljóm-
sveitin flytur tvö frönsk verk frá
fyrri hluta þessarar aldar.
„Ef ég fæ eitthvað að gera kem
ég auðvitað heirn," segir Guð-
mundur og bætir kíminn við, að
líklega þurfi að stofna fleiri hljóm-
sveitir. „Hér eru ekki til bæir eins
og Hafnarfjörður og Kópavogur,
nema þeir eigi a.m.k. kammer-
hljómsveit. Það þykir sjálfsagt,
enda búa Finnar við miklu eldri
hefð en við í þessum málum."
— Þaö vantar ekki tónlistarskól-
ana á íslandi, þaö viröist vanta
eitthvaö annaö?
Gott jarðsamband, segir Guðmund-
ur Óli Gunnarsson um afstöðu
Finna til tónlistarmenntunar.
„Nei, það er rétt, þeir hafa
sprottið upp og auðvitað þurfum
við ekki að láta eins og stórþjóðir,
t.d. óþarfi að ætlast til þess að smá-
bæir setji upp einhverjar Berlínar-
fílharmóníur. En það mætti að
ósekju stofna fleiri sveitir sem
störfuðu á svipuðum grunni og t.d.
Kammersveit Akureyrar."
— Vantar kannski metnaöinn?
„Nei. Miklu frekar hefðina. Það
er ekki fyrr en nýverið að til urðu
stjórnendur á íslandi, — að hægt
var að nota fleirtölu í því sam-
bandi. Sinfóníuhljómsveit íslands
er líka barnung, aðeins 40 ára.“
— Hvernig er þaö annars meö
Islendinga ogFinna, erekki margt
líkt meö þessum þjóöum?
„Jú, vissulega, þó ég treysti mér
ekki til að flytja ræðuna sem Vig-
dís forseti flutti hér um daginn. En
innan Norðurlanda er staðan svip-
uð. Við erum fyrir utan þennan
skandinavíska þríhyrning,
danska, norska og sænska. Við er-
um líklega aðeins meiri villimenn
en hinir; Finnarnir úti í skógi og
við í moldarkofunum."
Aðdáendur Bubba fá úr nógu að
moða fyrir jólin, nýja plötu og bók
sem segir frá bernsku og skrautleg-
um ferli hans, en bókina skrifaði
Bubbi ásamt Silju Aöalsteinsdóttur
bókmenntafræðingi. Platan, Sögur
frá landi, virðist ætla að falla í góðan
jarðveg, eins og fyrri plötur hans.
Útgefandinn staðsetur nýju plötuna
einhvers staðar á milli ísbjarnar-
blúss, sem er í rokkaðri kantinum,
og Konu, sem er sú rólegasta frá
kappanum. „Á þessari plötu má
finna áhrif frá órafmagnaða rokk-
inu, sem tíðkaðist á sjötta og sjö-
unda áratugnum, a la The Band,
Bob Dylan og Neil Young. Vissulega
er hægt að finna samsvörun við
Konu, en þó er þessi plata meira
„akústík" en Konu-platan,“ segir
Bubbi.
Bent hefur verið á að textarnir
þínir verði sífellt betri. Ertu farinn
að vanda þig meira?
„Ég skrifa fleiri klukkutíma á dag.
Það eru þrjú ár síðan ég tók ákvörð-
un um að læra bragfræðina og stúd-
era ljóðlist, svona til að geta brotið
reglurnar. — Jú, ég hef lagt meiri
rækt við textana, enda tel ég þá
jafnmikilvæga og tónlistina. Menn
eru að eyða þremur til sex vikum í
stúdíói við upptökur, en eyða
kannski tíu mínútum í textana. Ég
er að reyna að haf a jafnvægi í þessu.
Reyndar hef ég verið að vinna
meira sem ljóðskáld upp á síðkastið,
er að vinna að bók. Mér finnst líka
skemmtilegra að hlusta á tónlist
sem hefur góða „lýrík", samanber
Cohen, Dylan og fleiri."
Ertu kannski farinn að líta á þig
sem ljóðskáld frekar en tónlistar-
mann?
„Nei, ekkert frekar, en þetta árið
hef ég verið að vinna meira sem
ljóðskáld en poppari."
Bubbi heldur þó sömu tryggð við
aðdáendur sína og hefur nú lokið
ferð um landið, þar sem hann lék á
38 tónleikum á 36 dögum. Hann
hefur haldið tónleika í skólum á höf-
uðborgarsvæðinu og í kvöld,
fimmtudagskvöld, heldur hann tón-
leika í Púlsinum í Reykjavík, sem
verða teknir upp fyrir sjónvarp, svo
eitthvað sé nefnt.
Samstarf ykkar Silju við að koma
bernskubrotum þínum á prent vek-
ur athygli. Var ekki skrítið að rifja
fortíðina upp?
„Það var helvíti gaman. Maður
hefur „skýrst" undanfarin ár. í bók-
inni eru mjög nákvæmar bernsku-
lýsingar, en þegar unglingsárin taka
við er meira stiklað á stóru, sögur
i héðan og þaðan úr verbúðum, sög-
ur af fólki og úr poppheiminum.
Þetta er ekki hefðbundin æviminn-
ingabók, enda leiðist mér slíkt. Ég
kann betur við að hlaupa úr einu í
annað."
Þjóðfélagsádeila hefur kraumað
undir niðri í mörgum texta þinna og
sjálfur hefurðu viðrað skoðanir þín-
ar á málum í viðtölum og annars
staðar. Hvað brennur þér á hjarta
núna?
„Ég ákvað að yrkja ljóð frekar en
predika," segir Bubbi og brosir, en
bætir við: „Eg næ því ekki, að fjöldi
fólks skuli drepa sig árlega vegna
þess að efnahagsstefna stjórnvalda
undanfarna tugi ára, í landi sem
gæti verið til fyrirmyndar, hefur ver-
ið með eindæmum. Kjör margra
þjóðfélagsþegna jaðra við það
versta í Evrópu. Mér svíður þetta og
svíður ennþá meira, þegar ég hlusta
á þessa idjóta sem eru kosnir á þing.
Þeir lofa öllu fögru, enda virðist það
vera íþrótt að ljúga að fóiki. Sá sem
lýgur best fer hæst.“ Bubbi segist
hins vegar hafa uppgötvað ýmislegt
eftir að hann varð þrítugur: „Maður
breytir ekki miklu með því að öskra
sem hæst.“
Menn hafa stundum sagt, að
Bubbabólan hljóti að fara að
springa?
„Ég held að það sé fyrir iöngu bú-
ið að afsanna þá kenningu," segir
Bubbi og lætur sér hvergi bregða.
„Án þess að ég ætii að hreykja mér
neitt, þá held ég að tíu ár segi alveg
til um hvort maður Iifir eða ekki."
En hvers vegna ertu svona seigur?
„Kannski vegna þess að ég hef
reynt að vera sjálfum mér sam-
kvæmur í tónlistinni, hef ekki reynt
að fela hliðar mínar. Svo hef ég ver-
ið duglegur við að spila og sækja
fólkið heim. Venjulega er ég að
syngja um ísienskan raunveruleika
og það virðist höfða til fólks. Annars
á ég enga einfalda skýringu á þessu.
Hvers vegna er Kim Larsen svona
vinsæll í Danmörku? Hvers vegna
eru Sykurmolarnir ekki vinsæili á
íslandi? Þetta er auðvitað svolítið
snúið dæmi.“
Kristján Þorvaldsson