Pressan - 14.03.1991, Blaðsíða 4

FIMMTUDAGUR PRESSAN 14. MARS 1991
Þaö er rétt aö koma hér
að smá viðvörun ti!
landsmanna því búast
má við að hér á landi
birtist furðulegir túristar
í sumar. Eins og áður
hefur komið fram hefur
verið sýnt mikið efni frá
íslandi í MTV músík-
sjónvarpsstöðinni en
það er lífskúnstnerinn
DÓRA EINARS sem ber
ábyryu á þv!: Síðan
myndirnar voru sýndar i
sjónvarpinu hefur ekki
linnt innhringingum
fólks sem er að spyrjast
fyrir um þetta ísland. Því
má búast við að hér birt-
ist pönkarar og dískó-
menn í staö þýsku kenn-
aranna.
Sem kunnugt er þá hefur
starfsemi Arnarhóis og
Óperukjallarans verið
hætt um sinn en nú geta
menn horft til bjartari
tíma því 1. apríl verður
staðurinn opnaður á ný.
Þó að nýir eigendur hafi
komiö til skjalanna
veröa þeirSKÚLI HANSEN
og KARL GUÐBJARTSSON
áfram nálægt rekstrin-
um. Einn þeirra sem nú
ætla að aðstoða við
reksturinn er BALDUR
ÓSKARSSON viðskipta-
fræðingur sem hefur
haft rekstur veislueld-
húss ríkisins í Borgar-
túni 6 á sinni könnu.
*
Arftakar Sæma og
Didduí
Sæmi rokk og Didda hafa
eignast arftaka og þar með
er rokkdansinum bjargað
á Islandi. „Það er nóg »ð
gera. Við höfum verið að
þessu síðan 1987 og ekki
misst úr helgi,“ sagði Jó-
hannes Bachmann sem
rokkar á móti Hróðnýju M.
Huldarsdóttur. Þau hafa
ferðast um allt land upp á
síðkastið með hugljúfa
dagskrá sem heitir ,,Rokk-
trúðar og trylltar meyjar".
Þau Jóhannes og Hróðný
eru atvinnumenn því þeg-
ar þau eru ekki að dansa
fyrir trylltan iýð eru þau
að kenna rokk. — Og áhug-
inn fer vaxaiiui,
segir Jóhannei
en þau
skötuhjú
hafa meðal
annars tekið
að sér að
dansa í
brúðkaupum.
— Ekki þó
brúðarvalsinn
og það skal tek-
ið fram að þau
Jóhannes og Hróðný
eru ekki par.
Jóhannes segir að ætlun-
in sé að setja upp heljar-
innar sumarsýningu og
ferðast með hana um land-
ið. Þar á sko að rokka en
með í för verða hljómsveit
og söngvarar. Fyrir þá
sem koma til með að sjá'
þessa skemmtidagskrá er
rétt að geta þess að þau
Jóhannes og Hróðný
rokka uppíþriggja
metra hæð en hærra
þora þau ekki að fara
hér á landi. Sumir
rokkarar erlendis
rokka hins vegar upp
í fimm og hálfs
meters hæð þannig
að hér er um
hálfgerða loftfimleika
að ræða.
o®
*
*
STAp p
FÝAlRjc
5 T R
um nokkurt
skeið hefur verið starf-
rækt klappstýrulið sem
tarfar fyr ir ruðningsdeild
Breiðabliks. Er lið þetta
skipað ungum tátum sem
eru að læra til stúd-
entsprófs í Menntaskóla
Kópavogs. Æfa þær nú
nótt sem nýtan dag til
að geta gera allt
„klappað og klárt“ fyrir sum-
arið.
í stuttu samtali við nokkrar
hnáturnar sögðust þær vera
að safna sér fyrir svokölluð-
um klapppúðum, með sölu á
ýmsu góðgæti svo sem sæl-
gætisormum.
Sögðust þær ekki vera með
neitt „porno-show“ og því
ætti enginn að hneykslast á
þessu framferði þeirra. Einn-
ig vildu þær eindregið koma
því á framfæri að þær væru
„eitur“hressar og að þær
væru EKKI að reyna við
strákana í ruðningsdeildinni,
sem væru með endemum
ófríðir.
Barði
Vafasamar stúlkur
isfirðingur
og ævintýri hans
í Reykjavík
Við Reimar sátum heima
og vorum að ræða hvor okk-
ar væri gáfaðri. — Eg er svo
fluggáfaður, sagði ég, að
þegar skólinn byrjar þarf ég
auka tösku til að halda á öll-
um gáfunum yfir götuna.
— Ég er svo Ijóngreindur,
sagði Reimar, að ég gæti tek-
ið alla bekkina í gaggó á
mænunni.
—Við hvað áttu?
— Ég get sagt þér það. Ég
var einu sinni sendur í sveit
fyrir að komast í ölvunar-
ástand af blettavatni. Þeir
byrjuðu að reyna að kalla
mig Reimar blettavatn í Bol-
ungarvík. Það tókst ekki hjá
þeim. í sveitinni var ég lát-
inn reka beljur. Mér þótti
það leiðinlegt verk. Ég var
stundum að óska þess að ég
gæti tekið heilann á mér úr
sambandi meðan á rekstrin-
um stóð og rekið þær ein-
vörðungu á mænunni. Þef-
aðu aldrei af blettavatni
frændi. Slíkt kann ekki góðri
lukku að stýra.
Við Reimar höfðum þreytt
gáfnapróf til niðurröðunar í
bekki í vikunni þar áður og
eftir hádegi átti að gera úr-
slitin kunn.
— Ef ég lendi í D-bekk,
sagði ég, þá frem ég hara-
kírí.
— Engin hætta á því, sagði
Reimar, ég mundi segja við
lentum báðir í C. Ég reyndi
að klúðra öllu á prófinu til að
lenda ekki í A. Ef það fréttist
til Bolungarvíkur að Reimar
Ellu, ég er kenndur við
mömmu, væri orðinn A-
bekkingur þá er úti um mig.
Ég sver þér það frændi, ég
hengi mig ef slíkt gerist.
Hvert er þitt versta fag?
— Landafræði. Ef þú
uppástendur að Kuala
Lumpur sé hafnarborgin í
Örfirisey þá hef ég ekkert
við það að athuga. En þitt?
— Réttritun, sagði Reimar.
Helvítis ypsi-lonin og allar
flóknu setningarnar sem
sjálfur Ari fróði hefði engan
botn fengið í, t.d.: íngjaldur
sýndi engan miskunn en lét
Þráinn bera náinn fyrir ás-
inn.
Ég gekk út að glugga á
Frakkastíg 4 og leit út í Lind-
argötuskólaport. Þar var
mjög túberuð stelpa og hall-
æristöffi á támjóum skóm.
Einnig töluvert lið úr Bjarn-
arborginni á lopapeysum og
gúmmískóm. Við Reimar
gengum yfir götuna. Veður
var gott og gott var að vera
greindur þennan gáfna-
prófsdag.
— Þú mátt bóka, sagði
Reimar, að einn sem lendir í
A-bekk verður borgarstjóri.
Að minnsta kosti fjórir sem
lenda í B verða lögfræðingar
eða flugmenn. Það er alveg
klárt. Tveir til þrír úr C-
bekknum eru nógu vel gefn-
ir til að verða skipstjórar eða
skikkanlegir matsveinar. En
allir sem lenda í D eru svo
vitlausir að þeim er ekki við-
bjargandi. Þeir eru ekki tæk-
ir í bæjarvinnuna því það er
ekki hægt að kenna þeim að
halda rétt á kústi. Þeir reyna
að sópa með honum öfug-
um. Alveg eins með stelp-
urnar. Þær sem lenda í A
verða sendiherrafrúr. Þær
sem lenda í B og C giftast
bara. En allar sem lenda í D
verða kanamellur. Heldurðu
að ég viti ekki hvað ég er að
segja? Bíddu bara og sjáðu.
— Uss, einhver hastaði á
Reimar. Hann tók upp pakka
af Winston og sló nett fram
rettu til að sýna hann væri
sjálfstæður. Yfirkennárinn
var kominn út á tröppur til
að gala fólk inn í bekki.
Hann var fljótur niður röð-
ina. Ragnheiður Valgeirs-
dóttir var góluð inn í A. Þar
næst var veinað á Reimar
Eiríksson. Ég var að hug-
leiða hversu furðulegt væri
að frændi minn ætti sér al-
nafna þegar ég sá hann sem
í draumi hverfa frá mér og
trítla inn um dyrnar.
Slíkt sjokk var þetta að ég
var enn ekki búinn að ná
fullri heilsu þegar lesið var
inn í B-bekkinn. Ég var á
góðum batavegi á meðan C-
bekkur var kallaður til stofu.
Eins og allir vita heiti ég Jón-
as. Þegar komið var fram yf-
ir stafinn J í C-bekk kom
reiðarslagið. Svo var byrjað
að lesa inn í D.
Ég var lentur í tossabekk.
Ég var lentur í D. Af öllum
þeim ösnum sem þar sátu
inni var ég versta fíflið. Ég
hafði talið mig sjálfkjörinn
meðal aðalsins í A. Ég vissi
það eitt að ég var of heimsk-
ur til að halda rétt á kústi og
fyrir mér lá að fremja hara-
kírí. Það var þó bót í máli að
Reimar yrði nauðbeygður
að hengja sig.
Eftir nokkra stund fór mér
að líða skár. Það gerðu stelp-
urnar. Ég hafði aldrei séð á
einum stað jafn margar
stúlkur með svo vafasama
framtíð.
Olafur Gunnarsson
RáBist á ragsm
Hinir hræðilegu ham-
borgararassar Ameríku-
manna eru komnir til Dan-
merkur. Líklegt er talið að
þeir komi hingað — En ekki
er of seint í rassinn gripið,
það er hægt að berjast við
meinið. Auðvitað er hægt
að fara í loftleikfimi en ekki
nenna allir því. Hér eru
nokkur góð ráð til að ráðast
á rassinn: Labbaðu hraðar
og þrýstu saman rasskinn-
unum þegar þú gengur.
Einnig er gott ráð að þrýsta
saman rasskinnunum þeg-
ar þú situr eða stendur —
þetta má jafnvel gera í
strætó. Gott er að gera
þetta fimmtíu sinnum í
einu. Þá er gott að fram-
kvæma sparkæfingar sem
felst í því að standa við
handklæðahengið og
sparka öðrum fætinum aft-
urábak.