Pressan - 14.03.1991, Blaðsíða 24

24
FIMMTUDAGUR PRCSSÁN 14. MARS 1991
„Hún fann hvernig hún
breyttist úr ástkonu hans i
móöur, sem verndaði hann fyrir
öllum leiðindum. Hún var til i
að ganga í öll verk, til þess að
koma í veg fyrir að hann færi /'
fýiu." Þennan frasa mátti lesa í
nýlegu kvennablaði, reyndar
margtugginn i ótrúlega þvæld-
um útgáfum sem allar bera að
sama brunni, að gera sem
minnst úr afrekum karlmanna á
heimilum:
Þeim finnst leiðinlegt að
strauja, ryksuga, elda, hengja
upp, brjóta saman þvott, versla
inn, skúra, þvo klósettið, þurrka
af, vaska upp, skipta um bleiju,
skipta á rúmunum og skeina
krökkunum. Þeir eru afspyrnu
latir heima fyrir, gera helst ekki
neitt öðruvísi en í fýlu. Strax í
bernsku var þeim kennt að
þeim væri ekki eðlislægt að
taka til hendi heima hjá sér.
„Mér finnst allt leiðinlegt
heima," sagði Ámundi Ámunda-
son umboðsmaður, en hann býr
einn um þessar mundir. „Mér
finnst leiðinlegt að þrífa, skipta á
rúmum, skipta um klósettrúllu.
Allt leiðinlegt." Ámundi sagði að
nýlega hefði hann ekki getað
fengið sér kaffi í þrjár vikur, þar
sem hann treysti sér ekki inn í eld-
húsið. „Ég varð hreinlega að loka
því."
Líklega vei lur Ámundi að telj-
ast til öfganna og einhverjar kerl-
ingar kunna að hugsa honum
þegjandi þörfina. En Amundi læt-
ur sig hafa það og kaupir sér bara
ræstingu við og við. Éða eins og
hann sagði og vitnaði í hina helgu
bók: „Betra er stutt gaman en
langvarandi leiðindi."
KRAFTAJÖTUNN í HAM
VIÐ HUSVERKIN
Kraftajötunninn Hjalti Ursus
Árnason er algjör andstæða
Ámunda. Hann lítur jákvæðum
augum á húsverkin og telur ekki
eftir sér þótt hann þurfi að
skipta á krakkanum, þrífa eða
jafnvel strauja. Hjalti bendir þó á,
að töluverð breyting hafi orðið
hvað þetta varðar á milli kyn-
slóða. Til dæmis minnist hann
þess ekki að karl faðir hafa skipt
um bleiju á sínum tíma. „Ég set
höfundur er fimm barna faðir í
Grafarvogi: „Ég tek þátt í sem
flestu og er ágætur i eldhús-
störfum. En það er ýmislegt sem
ég kann ekki, t.d. að þvo þvott."
Einar Már segir að ákveðin
verkaskipting hafi myndast á
hans heimili, sem þó hafi ekki
verið ákveðin eftir neinu sér-
stöku skipulagi. „Við höfum
fundið út hlutina í sameiningu."
Sem rithöfundur er vinnutími
Einars stopull, stundum þarf
hann að einbeita sér alfarið að
rítstörfum og þá sitja auðvitað
húsverkin á hakanum. Hann
reynir hins vegar að jafna það
upp, þegar færi gefst. „Þetta er
miklu minna mál en gert er úr
því. En þó eru til ákveðnir frum-
Hjalti „Úrsus" Árnason: „Set mig gjarnan í
ham þegar ég geng til þessara verka."
YNDISLEGT AÐ VERA HEIMA
SINNA
Ellert B. Schram ritstjóri
tekur undir þetta: „Maður
lærir smátt og smátt að
diskarnir vaska sig ekki upp
sjálfir, ryksugan fer ekki af
stað af sjálfu sér og skítugu
fötin ganga ekki hrein og fín
út úr skápunum," segir
Ellert, en í
laugardagspistlum sínum
i DV hefur hann
margsinnis fjallað um
stórt og smátt sem snýr
ið heimilunum og ekkert
skafið utan af þvi í
vangaveltum sínum í
þeim efnum.
„Maður er af
karlmennskukyn-
slóð, sem ólst upp
Amundi Ámundason komst ekki inn í
„Ég varö hreinlega aö loka því."
PRESSAN gerði heiðaríega til-
raun til að taka þátt í leiknum og
setti sig í samband við fjölda
karímanna úr hinum ýmsu stétt-
um þjóðfélagsins. Eins og gefur
að skilja voru svörin á alla lund,
enda karímenn misjafnir eins og
þeir eru margir. Lítum á nokkur
sýnishorn:
ALLT LEIÐINLEGT
eldhúsið til aö fá sér kaffi:
mig gjarnan í svolítinn
ham þegar ég geng til
þessara verka," segir hann.
„Þetta er ekkert sér-
staklega leiðinlegt og ég
held að ég geri það
alveg þokkalega.
Reyndar á ég svolítið
erfitt með að brjóta
saman."
Stundum er sagt
að karlar hafi
bókstaflega meira
skítþol en konur. Þetta lýsi sér í
því, að þeir taki mun seinna eftir
skítnum en konurnar. Það þurfi
meira til að ofbjóða þeim. Hjalti
afneitar ekki þessari kenningu,
en kannast þó ekki við að karlar
vilji beinlínis hafa skítugt í
kringum sig. „Þegar ég þríf geri
ég auðvitað mitt besta. Það erþó
aldreijafnvelgert og þegar
konan gerir það," segir Hjalti í
hógværð sinni.
þættir sem hafa lítið breyst. Ef
maður lítur t.d. bókmenntalega á
málið, þá er litið á karla sem
meiri óreiðumenn og að konurn-
ar haldi heimilunum saman. Ég
held að þetta eigi jafnt við í dag
sem áður fyrr. Menn breyta
þessu ekkb með nefndarálitum
eða lagabálkum."
HUGSAÐ MEÐ HLÝHUG
TIL HEIMAVINNANDI
OG GERA EKKI NEITT_________
Þórarínn Tyrfingsson, yfirlækn-
ir hjá SÁÁ, fer ekkert dult með
áhuga sinn á heimilisverkum:
„Mitt líf og yndi er að vera
heima hjá mér og gera ekki
neitt." Þórarinn er sem sagt ekk-
ert sólginn í heimilisstörfin, en
hreyfir þó hendi af og til.
„Strauja? Jú, ég lærði það á
sokkabandsárunum," segir hann,
en hvað skyldi vera leiðinlegast
að gera? „Það er tvímælalaust
að þrífa sameignina," segir Þór-
arínn, sem býr í fjölbýlishúsi í
Árbænum.
GÖMUL SANNINDIAÐ KONUR
HALDI HEIMILUM SAMAN
--------------------------- /
Einar Már Guðmundsson rít-
Einar er af þeirrí kynslóð
sem enn man eftir
heimavinnandi húsmæðrum.
Hann segir ekkert óeðlilegt
að menn hugsi til þeirra með
hlýhug og jafnvel eilitlum
söknuði. „Stundum er
verið að búa til andstæðar
herbúðir úr kynjunum, án þess
að það eigi við nokkur rök að
styðjast," segir Einar.
„Breytingarnar á hlutverkum
eru fyrst og fremst þjóðfé-
lagsbreytingar, sem auðvitað
hafa sinn gang."
VERKSTJÓRN MÆÐRA
HÚSMÆÐRA
ALDIR UPP VIÐ