Pressan - 14.03.1991, Qupperneq 8

8
FIMMTUDAGUR PRESSAN 14. MARS 1991
Ný lög um heiladauða
DAUBASTUND
HDNDRADAS1A
SJjKUNGS
FLYTTH
Lögin breyta þó litlu þar sem læknar hafa hingað
til hætt virkri læknismeðferð ef sjúklingur hefur
verið heiladauður eða batalíkur engar
Á hverjum degi eru teknar ákvarðanir um líf og dauða
sjúklinga á heilbrigðisstofnunum. Þessar ákvarðanir
byggja á því sem er mögulegt til að viðhalda lífi. Ákvörð-
un um líf og dauða hefur lent á heilbrigðisstéttinni sem
ekki hefur stuðst við beinan lagagrundvöll við ákvarðan-
ir sínar fyrr en nú. Þrátt fyrir að dauði sé nú skilgreindur
við heiladauða hefur það litla sýnilega breytingu á störf
heilbrigðisstéttanna því þær hafa um langt skeið orðið
að taka ákvarðanir út frá því. Það má þó vera að form-
legri dauðastund 100. hvers sjúklings verði flýtt til að
mæta þörf fyrir líffæri til líffæraflutninga.
Samkvæmt skilgreiningu Arnar Bjarnasonar yfirlækn-
is, í grein í Læknablaðinu árið 1989, þá flokkast þetta að-
gerðaleysi læknanna undir óbeint líknardráp, það er þeg-
ar „meðferð er hætt og sjúklingurinn deyr af völdum
sjúkdómsins".
ÁÐUR LlFANDl NÚ LÁTNIR
Áður en alþingi samþykkti þessi
lög 20. febrúar voru engin lög um
það hvenær maður væri látinn. Úr-
skurðurinn var í höndum læknis og
ákvörðunin var hans. „Menn nátt-
úrlega studdust við þá aldagömlu
hefð að ef hjartsláttur var hættur og
maðurinn hættur að anda auk fleiri
dauðamerkja eins og stirðnunar var
maðurinn látinn," sagði Póll Ás-
mundsson yfirlæknir á Landspítal-
anum, en hann var einn þeirra sem
sátu í nefndinni sem samdi hin nýju
lög. Hann segir að í 99% tilvika
verði áfram hægt að styðjast við
þessi gömlu merki um dauða sem
oftast leyni sér ekki.
Það er í þessu eina prósenti sem
breytingin felst. Þá getur þurft að
ákveða með sérstakri skoðun hvort
„Ég hef sjálfur slökkt á tækjum."
um algert heiladrep er að ræða, ef
svo er þá er sjúklingurinn látinn
samkvæmt hinum nýju lögum. Sam-
kvæmt eldri skilgreiningum var
þessi manneskja lifandi og því lífi
var viðhaldið með aðstoð véla. Nú
er hún hins vegar talin látin og verj-
andi að taka vélarnar frá henni.
En hvernig hefur veriö með þessa
sjúklinga hingaö til?
„Það er óhætt að fullyrða það að
ef þeir sjúklingar, sem eru í þessu
ástandi, liggja áfram í öndunarvé!
þá hættir hjartað að slá óafturkall-
anlega eftir stuttan tírna," sagði Páll.
Sagði hann að það skipti engu þó að
öndunarvélin væri ekki tekin úr
sambandi — hjartsláttur sjúklings-
ins hættir af sjálfu sér áður en langt
um líður. Það er því í raun tímasetn-
ing dauðans sem breytist vegna