Pressan - 05.11.1992, Blaðsíða 22

22
FIMMTUDAGUR PRESSAN 5. NÓVEMBER 1992
ARÐQNA
KYNLÍF HEFUR ALDREIVERIÐ BETRISÖLUVARA EN EINMITT NÚ
Við höfum kynlíf fyrir
augunum daglega og fátt
kemur fólki orðið í opna
skjöldu. Bókin „Sex", nýjasta
afkvæmi Madonnu, þykir að
vísu djörf en hún sýnir ekk-
ert það sem ekki hefur sést
áður; samkynhneigð, sjálfs-
fróun, sadómasókisma og
aðrar dásemdir ástalífsins.
Bandaríkin hafa hingað til
farið fremst í hneykslan
sinni og Evrópa legið í hlát-
urskasti yfir vandlætingar-
stunum þeirra. Eitthvað
virðist þó andinn vera að
breytast þar vestra og flest
má selja þar út á kynlífið.
Fólk er með það á heilanum.
Kynlíf er að skríða út úr
felustöðunum; úr dónablöð-
um og klámbúllum. Kynlíf er
núna inni á borði hjá al-
menningi, ítímaritum, kvik-
myndum og auglýsingum,
og fæstir kippa sér upp við
það, nema ef vera skyldi fá-
einar kvenréttindakonur og
einstaka hreinlífsspekúlant-
ar. „Við viljum velta okkur
upp úr órum annarra, viljum
sjá brjóst kvenna og sköp,
og láta okkur dreyma,"
hljóðar boðskapur eins
helsta talsmanns frjálsra
ásta, Madonnu Ciccone,
sem hefur gefið sig út fyrir
að vera boðberi forboðinna
draumóra kynlífsins og er
þekkt fyrir að brjóta þagnar-
múra umræðunnar. Með ný-
útkominni bók sinni „Sex"
virðist henni hins vegar mis-
takast það ætlunarverk sitt
að upplýsa „Jón og Gunnu í
stofu", því lýðrium er þegar
allt það Ijóst sem hún hefur
fram að færa, og engu er við
aö bæta. Hún er hins vegar
kalt og samviskulaust að
selja það sfðasta sem hún á;
nekt sína, en veit jafnframt,
eins og margir aðrir, að fátt
selst betur.
Vegna þess hversu vel
hefur gengiö að markaös-
setja kynlif er þeim er þurfa
útrás orðið vært heima fyrir
og ekki lengur gert að hysja
upp um sig buxurnar í kyn-
lífsbúllum stórborganna. Nú
má gægjast inn, njósna og
uppiifa leyndustu kynóra
fólks bara með því
jglWv að
opna blað eða kveikja á
sjónvarpinu. Það má gamna
sér yfir auglýsingum og op-
inberunum fræga fólksins,
sem stöðugt verða meira
„kinkí" og jaðrar við óeðli að
mati sumra. Madonna lagð-
ist, að eigin sögn, í ferðalög
með Ijósmyndaranum sín-
um, gekk á evuklæðum inn
á hina og þessa almennings-
staði og sat fyrir. „Fólk var
stöðugt að hringja á lög-
regluna og við vorum á eilíf-
um hlaupum. Það var svo
gaman!" sagði söngkonan (
viðtali. Sumir æpa: „Klám,
klám!" — aðrir segja þetta
einu leiðina til öruggrar full-
nægju í eyðnihrjáðum
heimi.
Glanstímaritin eru Ifka,
svo ekki verður um villst,
með kynlíf á heilanum, en
sagt er að fjölmiðlar endur-
spegli hugarfar almennings.
Þriðja hver grein fjallar um
ástaleiki og önnur hver
mynd sýnfr nakiö hold. Play-
boy fellur núorðið nánast
inn í fjöldann þrátt fyrir að
íslenska þjóðin hafi nærri
fallið (yfirlíö yfir „listrænu"
myndunum af Bertu Maríu
Waagfjörð. (endalausri fjöl-
miðlaflóru er það talið lífsaf-
komunni stöðugt mikilvæg-
ara að koma á
óvart, hneyksla - vekja fólk
úr dái. „Sex" virðist töfraorð
fyrir söluaukningu og eng-
inn vafi leikur á að víða er
ritstjórnarstefna að láta það
koma minnst einu sinni fyrir
á forsíðu. Engin sala jafn-
gildir jú dauða.
(haldssamir miðlar hafa
jafnvel þurft að brjóta odd
af oflæti sínu og slást í hóp
„áhugasamra um kynlíf" til
að halda sér á floti og vera
ferskir. Warner Books, sem
gefa út bók Madonnu, eru til
að mynda ákaflega virðu-
legt fyrirtæki og það vakti
geysilega athygli þegar
blaðið The New Yorker birti
djarfarauglýsingarfrá Kaiv-
in Klein þar sem kyntákn af
karlkyninu flækir sér saman
við berbrjósta unglings-
stúlku. Tískuheimurinn fylg-
ir nefnilega hvers kyns
menningarstraumum fast
eftir og allt er gert tii að
ganga skrefi lengra en
arlegri hvata alls almenn-
ings líkt og konustelpur á
borð við Vanessu Paradis.
Heimsfrægar stjörnur á borð
við Geenu Davis láta það
ekki þvælast fyrir sér að sitja
fyrir í fjaðurham einum
klæða.
(eina tíð var sakleysi við-
haft í máli og myndum en
nú þegar sjónvarpið í
Bandaríkjunum veigrar sér
ekki við að sýna læri, rassa
og brjóst virðast flest vígi
fallin. Kvikmyndastjörnur
höfðu ætíð miklar mætur á
ófleklyjðu mannorði sínu og
fengu á stundum stað-
gengla sér til aðstoðar ef
sýnt þótti að gengið yrði of
langt í siðspillingunni. Nú
víla helstu stórmenni leik-
listarinnar það ekki lengur
fyrir sér að valsa um kvik-
nakin fyrir framan vélarnar
og löngu er hætt að klippa
út ósæmilegar senur. Það
má helst enga mynd fram-
leiða lengur án kynlífs.
Árið 1946 var í fyrsta sinn
sýnt hneykslanlegt athæfi í
myndinni „The Postman Al-
ways Rings Twice", en þar
þóttust menn sjá tungu
bregða fyrir í kossi elskenda.
„Ein viðbjóðslegasta mynd
sem sést hefur á hvita tjald-
inu til þessa,"
sagði gagn-
rýnin. Mikið
vatn hefur
runnið til
sjávar síðan
og (endur-
gerð
myndar-
mun hreinna
gengiðtil
verks. Franska
myndin „Betty
Blue" varð fræg
fyrir upphafs-
senuna, þar
sem aðalleikar-
arnir eru í villt-
um ástaleik
uppi á eldhús-
borði, og þótti
jafnvel tíma-
mótaverk.
Engu var leynt.
Kvikmyndirá
borð við „9 1/2
Weeks", „Wild
Orchid" og
„Angel Heart"
eru eftirminni-
legarfyrir
sömu sök, en í
þeim fer Mic-
key Rourkefull-
frjálslega með
nekt sína ásamt
einstaklega
lostafullum
kvenpersónum.
Siðasta framtak
kvikmynda-
heimsins, sem
einhverja at-
hygli vakti og
hreyfði við
mönnum, er
„Basic Instinct".
Þar fer gamli töffarinn Mi-
chael Douglas um á þjó-
hnöppunum einum saman í
samfloti við hina stórglæsi-
legu Sharon Stone.
Skemmst er frá því að segja
að þau ganga alla leið. í
nánustu framtíð fáum við
svo að sjá Madonnu „leika"
brjálað kynlífskvendi á móti
Willem Dafoe í myndinni
„Body of Evidence" þar sem
sjálfsagt verður eitt og ann-
að gert áhorfendum til
skemmtunarog Sharon
Stone er líkleg til að vera (
leðurdressinu næst.
Á þessu sviði hafa íslensk-
ir kvikmyndaframleiðendur
ekki svikið bíógesti og óskir
neytenda, en benda má á
framtak Júlísar Kemp, Vegg-
fóður, í því sambandi. Þar er
kynlífíð í fyrirrúmi og mynd-
in hreinlega seld út á líkama
kviknakins aukaleikara.
'
mssm

!------------
innar
árið
1981
keppnmauturmn. Því eru
auglýsingar sem sýna fyrir
sætur í samfarastellingum
úti á víðavangi núorðið
taldar það eðlilegasta (
heimi og myndum af
ungum konum, nökt- É
um í leðurstígvélum |
meðbangsaundir
hendinni, eref til
vill ætlað að
höfðatilann- v,
Það óttast margír þetta
æði sem runnið er á fólk og
vita ekki hvar það að lokum
endar. Nú þegar allt er gert
fyrir opnum tjöldum standa
börnin berskjölduð, sem á
tímum Playboy og Pent-
house var ekki áhyggjuefni.
Bók Madonnu á ef til vill að
höfða til lægri, eða æðri,
hvata fólks en staðreyndin
er sú að stærsti aðdáenda-
hópur hennar er af yngri
kynslóðinni. Sjálfri finnst
henni hún vera hugsjóna-
manneskja sem berst fyrir
bættu mannlífi. En hvernig
hugsar hún sér að gera bet-
ur? Hvað getur hún gert til
að vekja enn meiri eftirtekt?
„Það þarf ekki að spyrja mig
hvað ég ætli að gera næst
þegar ég er nýbúin að
standa mig svona vel," segir
Madonna. „Með þessum
spurningum er verið að gefa
í skyn að ég sé að gera þetta
til að fullnægja sýniþörfinni.
Þvílík móðgun!"
Eru menn einhverju nær?