Pressan - 05.11.1992, Side 33

FIMMTUDAGUR PRESSAN 5. NÓVEMBER 1992
33
Gleðistund snýst upp í andstæðu sína; hræðileg hamingja.
Stórar
stelpur eru
bara svona
Fréttaljósmyndir ársins
Það gera sér ef til vill ekki allir grein fýrir hversu mikil áhrif fréttaljósmyndir hafa á viðhorf fólks og skoðanir á
mönnum og málefnum. Um helgina hefst sýningin World Press Photo, en hún er orðin árlegur viðburður í Lista-
safni ASÍ. Þar getur að lita allar helstu fréttaljósmyndir sem teknar hafa verið á árinu.
Alls bárust í keppnina 17.887 myndir frá Ijósmyndurum 75 landa og úr þeim var valin fréttaljósmynd ársins
auk þess sem verðlaun voru veitt i fjölmörgum flokkum. Fréttaljósmynd ársins er að þessu sinni frá Bandaríkjun-
um og sýnir hermann syrgja fallinn vin sinn í Persaflóastríðinu. Aðrar verð-
launamyndir sýna einnig afleiðingar pólitískra átaka og er á meðal þeirra að
finna myndir frá fyrrum Júgóslavíu, úr flóttamannabúðum ÍTyrklandi, Persa-
flóa og Rússlandi. Þarna er einnig að finna fjölmargar myndir úr ýmsum
flokkum, s.s. frá íþróttaviðburðum, listrænar myndir, umhverfismyndir o.fl.
(jucfmuncCur
flrittar tií þijú
Þeirhjá Grillhúsi Guðmund-
ar hyggjast taka upp þá ný-
breytni frá og með næstu
helgi aðhafa opið til klukk-
an þrjú að nóttu. Aðstand-
endur segjast vera að mæta
þörfum fólks, en helst vildu
þeir hafa opið allan sólar-
hringinn. Ekki hefur fengist
leyfi fyrir þvi til þessa, en
vonir standa til að breyting
verði þar á i framtiðinni.
Á næturmatseðiinum verða
léttir réttir — hamborgarar,
samlokur, steikur — svoog
smáréttir ýmiss konar.
HRYLLILE6A
HRÆÐILEC
HAMINCJA
Það verður „Hræðileg ham-
ingja“ í Alþýðuleikhúsinu næstu
vikur, og kannski mánuði. Tvö
pör — vinir, gestgjafar og matar-
gestir — hittast eina kvöldstund
til að njóta samverustundar en í
stað vellíðunar kemur vanlíðan,
gleði breytist í sorg. Á sviðinu er
samankomið fólk sem kann ekki
að njóta Iífsins og hefur vart kjark,
né heldur getu, til að horfast í
augu við eigin vangetu. Alveg
hryllilega hræðileg hamingja.
Sýningin fer fram í Hafnarhús-
inu, sem hentar leikverkinu vel,
og áhorfendur taka nánast þátt í
veisluhaldinu, sér til ánægju og
leikurum til ögrunar. Afslappaðra
andrúmsloft, minni ýkjur.
Dýrin i Hálsaskógi frumsýnd í
Þjóðleikhúsinu um helgina.
Frjálslega vaxið fólk þarf ekki
lengur að skammast sín, eins og
það hefur löngum haft tilhneig-
ingu til. Þetta opna hugarfar er
orðið áberandi erlendis og má í
því sambandi nefna Anne Zamb-
erlan, sem þrátt fyrir þyngd sína
hefur slegið í gegn í franska tísku-
heiminum. Hún hefur verið ein
helsta drifijöðrin í að efla jákvæð-
ari ímynd einstaklinga með auka-
kíló og teflir ffarn lífsgleði mót sál-
arangist. Hinum megin Atlantsála
hefur leikkonan Roseanne Arnold
barist fyrir sömu málefnum og
orðið verulega ágengt.
Hérlendis hefur þessi hugsun
einnig náð fótfestu og því til stað-
festingar má nefna tískusýningu
Stórra stelpna í Reykjavík, sem
haldin var í Perlunni fyrir
skömmu og vakti óskipta athygli
þeirra sem á horfðu. Þar var sýnd-
ur tískufatnaður af ýmsu tagi og í
annað sinn einnig nærfatnaður í
yfirstærð. Þótti mörgum sýning-
arstúlkan sérstaklega laus við
feimni um vaxtarlag sitt og voru
allir á einu máli um góða ffammi-
stöðu hennar og annarra sem að
sýningunni stóðu.
En þrátt fyrir aukna jákvæðni
eru enn til konur sem líða fyrir
holdafar sitt og loka sig jafnvel
inni af þeim sökum. Fyrir þær
sem enn hafa ekki unnið bug á
feimninni býður verslunin Stórar
stelpur upp á einkatíma þar sem
konunni er leiðbeint við fataval,
en þar er einkum lögð áhersla á
fatnað sem fylgir 'helstu tísku-
straumum og reynir að fara
ótroðnar slóðir í litavali.
Börn ekki í leik fína fólksins
Frá og með hádegi í dag, fimmtudag, eru nákvæmlega
tólfhundruð klukkustundir — nánar tiltekið sjötíu og tvö
þúsund mínútur eða fjórar milljónir þrjúhundruð og tutt-
ugu þúsund sekúndur — þar þar til kirkjuklukkumar
hringja jólin inn. Og um það bil tólfhundruð og þrjár
klukkustundir þar til við getum opnað pakkana og enn
styttra í að jólamaturinn verði ff am borinn.
Hafnarstrætið ber þess orðið glöggt merki að jólin nálg-
ast því jólasveinninn er farinn að hreyfast í glugga
Rammagerðarinnar. Þessi sveinn — hvað svo sem hann
heitir — hefur verið í glugga Rammagerðarinnar fýrir
hver jól ffá því elstu menn muna. Hann hlakkar verulega
til jólanna, enda orðinn þreyttur á öllu þessu glápi þegar
Hða tekur á desember.
Um helgina verður frumsýnt
á fjölum Þjóðleikhússins eitt
vinsæiasta barnaleikrit isögu
islenskrar leiklistar, Dýrin i
Hálsaskógi eftir Thorbjörn Egn-
er. Frumsýning leikverks telst
alltaf mikill viðburður og þvi
ætið margt fyrirmenna saman-
komið tiiað vera viðstatt. En
skyldi barnasýning vera brennd
sama marki? Ekki virðist svo
vera og rikir allt önnur stemmn-
ing á barnafrumsýningu en full-
orðinssýningu; krakkarnir eru
iangt frá því að vera i leik fina
fólksins. Margir álykta einnig
sem svoaðá frumsýningu séu
einungis boðsgestir, en því fer
fjarri; allur aimenningur getur
nálgast miða efhonum svo sýn-
ist — að minnsta kosti meðan
húsrúm leyfir. Þess má geta i
lokin að þegar er uppselt á ein-
stakar sýningar og á aðrar eru
einungis örfá sæti laus.
VIB
MÆLUM
MEf>
Að fólk komi á óvart
sjálfu sér og öðrum
Að fólk hugsi hlýlega til Sal-
mans Rushdie
það er ekkert grín að láta skíta-
pakk bjóða 120 milljónir til höfuðs
Að næst verði Lifun flutt af
rokkbandi
sinfóníupopp er þreytandi til
lengdar
Haustlaukum
það em síðustu forvöð að setja þá
niður, en margborgar sig í vor
INNI
Presley á fimmtán ára aðdá-
endur, jafnvel yngri. Eftir fimm-
tán ár í gröfinni er rokkkóngurinn
sjálfur, Elvis, í uppáhaidi hjá ungu
fólki sem gæti sem hægast verið
afabörnin hans; fólki sem hefur
ekki hugmynd um hvernig heim-
urinn leit út um það bil þegar
Presley nældi sér í rokkkórónuna.
Það er til í að ffla karlinn þótt það
flissi svolítið yfir því hversu frá-
munalega hallærislegur hann var í
hvítu glimmerfötunum þegar
hann skemmti svínfeitur og mið-
aldra í Las Vegas.
UTI
Þ U KEMST EKKI í G E G N U M VIKUNA
... án þess
að lyfta þér
... án þess aðfá þér Freddy Kruger-hanska.
. . . íÍí\ Lcv'íc', cctvcLc\(\
\cý(t\c i cxlícUs c c\ (\c cí Li \' cýLcliix .
... án þess að eiga nóg af
Havana-vindlum.
efþú nœrðþér ekki upp úr depurðinni.
Maðurinn sem keyrir um á
stórum amerískum kagga sem
hann var ofsalega ánægður með
að hafa keypt mátulega notaðan,
reykir helst filterslausan kamel,
tendrar í sígarettunni með zippó-
kveikjara. Hefur lítið álit á fólki
sem er svo smátt í sniðum að það
sættir sig við að aka um á jap-
önskum eða evrópskum smábíl-
um. Skrúfar milli rása á útvarpinu
von um að heyra í Bruce
Springsteen, Rolling Stones eða
góðum blús. Finnst hann sjálfur
andlega venslaður Clint East-
wood, svona að
minnsta kosti að
vissu leyti, og
skilur ekki til-
ganginn með
því að tengjast
Evrópu-
bandalaginu
þegar miklu
stórkostlegri
heimsálfa bíð-
ur fýrir vestan
Atlantshafið.
... nema þú
drekkir
kampavlnið
þittúral-
mennilegu
glasi.
„Afhverju hefur engum dottið íhugað búa tilþjónustuíbúðir
fyrir konur eins og mig; snyrtilegar blokkir með krá og áfengis-
verslun, gufubaði, snyrti- og hárgreiðslustofu, efnalaugog
diskóteki í kjallaranum. Þarþyrfti líka að vera kona sem
steypirgervineglur, önnur sem spáir íspil og súþriðja sem ber
út nýjustu kjaftasögumar. Efbyggingarmeistararhefðu eitt-
hvað á milli eymanna vœm þeir sjálfsagtfyrir löngu búnir að
smíða svona huggulega blokk. Hún mœtti vera bleik."