Tíminn Sunnudagsblað - 08.04.1962, Blaðsíða 2

Hetja fyrir tíu árum
Hst nú fyrirgefningar
146
T I M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
38 ára gamall var Fuchida þjóShefia
handahófi. Kaflinn, sem ég lenti á,
var frásögnin í Lúkasar guðspjalli a£
hundraðshöfðingjanum. Mér fannst ég
vera að lesa um sjálfan mig. Hundr-
aðshöfðinginn sagði við Jesúm, að
hann væri hermaður, það var ég einn-
ig, og það var l£kt á komið með okk-
ur, að við höfðum bæði yfirmenn og
undirmenn.
Þessi lestur hafði slík áhrif á mig,
að ég hélt þegar í stað til New York
til þess að láta innritast í félag, sem
útbýtir Nýja testamentinu. Og síð-'
degis dag nokkurn stóð ég á skrif-
stofu í litlum bæ, sem er rétt uían við
New York og braut allar brýr að
baki mér með einni undirskrift. Eg
held, að á þeirri stundu, þegar ég tók
töskuna með- hinni heilögu ritningu
undir höndina og hóf ferðalag mitt
um heiminn til þess að útbýta Nýja
testamentinu, hafi ég tekið djörfustu
ákvörðun í iífi mínu.“
Þannig er frásögn Fuchida um sjálf-
an sig. — Tuttugu árum áður hafði
hann verið liðsforingi í sprengjusveit
og vottað keisara sínum trú allt til
dauðans. Hann stjórnaði sveit
sprengjuflugvéla, og einn góðan veð-
urdag í september 1941 fékk hann
skipun um að mæta til fundar við yf-
irmann japanska loftflotans. Þessi
skipun var stutt og gagnorð: „Japan
þarfnast yðar. Þér eigið að stjórna
flughernum, sem á að eyðileggja
Pearl Harbor. Notið tímann vel. Æfið
flugmenn þá, sem þér þarfnizt og ver-
ið reiðubúnir, þegar kallið kemur.“
Um leið og Fuchida baist þessi
skipun, fékk vinur hans, Suzuki, sín-
Framhald á 165. siðu.
Á götunni stendur lítill maður
með þunga skjalatösku undir
hendinni. Hann ber umbúðamikil
gleraugu og hjákátlega, gamla
derhúfu, og útlitið léynir því
ekki, að hann er Japani. Ósjálf-
rátt verður vegfarendum á að
brosa, þegar þeir ganga fram hjá
honum, og hann endurgeldur
bros þeirra, reynir að vinna trún-
að þeirra og taka þá tali. Það
bregst ekki, að í lok samræðunn-
ar dregur hann lítinn pésa úr
tösku sinni lotningarfullur á svip
og stingur honum að vegfarand-
anum um leið og hann kveður.
í Þessi pési inniheldur Jóhannesar-
i guðspjall, — en hver er þessi
litli maður?
Nafn hans er Mitsou Fuchida, og
hann var kapteinn í flugher hans há-
tignar, keisarans í Japan, og foringi
flugflotans, sem gjöreyðilagði amer-
íska Kyrrahafsflotann í Pearl Harbor
í skyndilegri og óvæntri loftárás.
Eftir þessa velheppnuðu árás varð
hann þjóðhetja og var hafinn upp til
skýjanna.------„En atómsprengjan,
sem varpað var á Hiroshima, gerði
mér Ijóst, hve hræðileg sú styrjöld
var, sem ég hafði átt þátt í,“ — segir
hann nú — „og ég bið um fyrirgefn-
ingu vegna misgjörða minna. Hönd
guðs sncrti við mér fáum klukku-
tímum eftir að sprengjunni var varp
að: Ég var skipaður foringi sérfræð-
inga, sem fóru til Hiroshima til þess
að kynna sér ástand borgarinnar eftir
sprenginguna og upplýsa, hvers eðlis
hún var. Vikum saman gengum við
um rústir borgarinnar, og urðum
vitni að hinum hryllilegu afleiðingum
sprengjunnar. Og á hverju kvöldi
héldum við heim til þess að skrifa
skýrslur okkar um það, sem bar fyrir
augu okkar. Samstarfsmenn mínir lét-
ust einn af öðrum vegna áhrifa hinn-
ar hræðilegu geislunar, sem þeir urðu
fyrir. Að lokum voru þeir allir dánir
— aðeins ég einn lifði.
Dag nokkurn barst mér í hendurn-
ar lítil bók, og ég sló upp í henni af
Áður varpaSi hann sprengjum á fólk — nú réttir hann því Nýja testamentið.