Tíminn Sunnudagsblað - 08.04.1962, Blaðsíða 14

Ný félagsrit, gefin út
— Þarf ekki mikið nostur og þolinr
mæði við viðgerðirnar?
— Jú, það þarf mikla þolinmæði og
verður að fara varlega með bækurnar.
Sum blöðin eru svo fúin og rifin, að
þau þola ekki að verða fyrir neinu
hnjaski. — Sjáðu til dæmis þessa.
Þetta er Þorláksbiblía. Hún er mjög
gömul og það verður mikil vinna við
að gera við hana.
Hún tekur biblíuna varlega fram,
flettir blöðum hennar mjúklega.
Fremstp og öftustu blöðin eru í slitr-
um og manni virðist það ganga krafta-
verki næst, au unnt sé að gera við
þau.
— Þær eru alltaf verstar fremst og
aftast, en beztar í miðjunni. Það hafa
verið notuð sendibréf í saurblöðin.
Það er algengt, og stundum getur
maður rekizt á merkileg bréf þannig.
— Hvernig ferðu að skeyta við
pappírinp, svo að það sjáist ekki?
Hún fer undan í flæmingi, og við
finnum, að við erum enn að hnýsast
í hernaðarleyndarmál. — Á borðinu
liggur titilblað úr Landnámu, sem
var prentuð í Skálholti á því herrans
ári 1688 (Hversu margir skyldu þeir
vera, sem hafa lesið trú sína af blöð'-
um hennar, áður en hún varð safn-
gripur og augnayndi eitt?). Bæði efri
hornin á titilblaðinu og annað það
neðra voru rifin af, þegar þær systur
tóku við henni, en nú er titilblaðið
heilt og verða vart missmíð greind á
því, nema með því að þreifa á síð-
unni. Unnur hefur bæði orðið að
teikna við mynstrið og „skálda“ inn
f textann, Og þó að síðan sé límd
saman, er hún svo sterk, að hún þolir
vel að verða fyrir smáhnjaski.
— Það er góður pappír í þessari
bók, segir Unnur. — Pappírinn var
mjög góð'ur á þessum tímum — auð-
vitað allur handunninn — en þegar
kemur að Vísnabókinni, verður hann
lélegri. Vísnabókin er oft illa fúin,
en það bjargar, að stundum.fáum við
send tvö eintök, sem bæði eru hálf-
gerðir ræflar, og getum þá gert úr
á árunum 1841—1873.
þeim eina bók með því að nota það
bezta úr báðum.
— Er ekki oft erfitt að fá slitrin til
þess að hanga saman?
— Jú, stundum þarf ég að' setja
næfurþunnt gagnsætt silki sitt hvoru
megin á blaðið, til þess að það tolli
saman. — Einu sinni gerði ég við ein-
tak af Matjurtabókinni eftir Eggert
Ölafsson, sem hafði verið klipið út úr,
svo að það vantaði í allar síðurnar.
Það var mjög mikið verk að gera við
þá bók og kostaði mikið. En þó að
það sé dýrt að gera við sumar þessar
gömlu bækur, getur það samt borgað
sig, því að þær eru svo verðmætar,
margar hverjar.
— Hvað tekur langan tima að gera
við svona blað eins og titilblað Land-
námu?
— Það er ómögulegt að segja til um
það. Það þarf að fara mörgum sinn-
um í sama blaðið, leyfa því að þorna
á milli og margskafa það upp og
teikna á það. Og þegar búið er að
því, verður að gefa því gamlan blæ,
svo að það sjáist ekki litarmunur á
því, sem hefur verið fellt inn í, og
blaðinu sjálfu.
— En hvað gerirðu, ef vantar alveg
inn í?
Framhald á 165. sí8u.
Myndin sýnir titilblað Landnámu, sem prcntuð var í Skálholti 1688, eftir að Unnur
hefur farið höndum um það. — Þegar hún tók við þvi, var það í slitrum á spássí-
unum og rifið út úr hornunum. (Ljósmyndir: R.E.).
158
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ