Tíminn Sunnudagsblað - 08.04.1962, Blaðsíða 19

á Hvalnesi, síðar í Garðakoti og í Bæ.
Eignuðust mörg börn; sum dóu ung.
Frá Bæ hurfu þau 1839 austur í
Kambshjáleigu í Berufirði; næsta ár
voru þau á Fossárdal. Jón er sagður
haagferðugur, ráðvandur, vel að sér
Una kona hans geðstillt og dagfars-
góð.
Árið 1841 flytjast þau að Geithellum
í Álftafirði. Þangað hafa þau átt til
góðra að hverfa. Þar bjuggu hjónin
Jón Einarsson og Sigríður Guðbrands
dóttir rausnarbúi. Sigríður hús-
freyja var föðursystir U'nu frá Hólmi.
— Jón snikkari mun alltaf hafa
verið fremur snauður; sennilega ekki
sýnt um fjáröflun. Sú saga líka kunn
ari en frá þurfi að segja, að lagtækir
greiðamenn fengu sjaldan laun fyrir
hvert handtak, er unnið var hjá
grönnunum, hvort sem skeifa var
slegin í smiðjukofanum eða tréverk
bætt á bæjarbnrst.
Sumarið 1843 gekk skæð landfar-
sótt í Álftafirði. Þeir fyrstu, sem
urðu henni að bráð voru séra Jón
Bergsson á Hofi og Hjörleifur Jóns-
son, kallaður læknir. Áður en lauk,
dró pest þessi tuttugu manns til
dauða í hreppnum.
Jón snikkari Grímsson var einn
þeirra, sem dóu úr faraldrinum.
Það var 12. dag maramánaðar 1844.
★
Anna María Guðmundsdóttir var
hjá stjúpa sínum á Hvainesi og í
Garðakoti. Ráðvönd stúlka, sem óx
úr grasi.
Síðan er hún í Hraunkoti hjá þeim
hjónum Sigurði Sveinssyni og Helgu
Hjörleifsdóttur, sem áður átti séra
Þorkel Árnason á Stafafelli.
Vorið 1838 hvarf hún úr Lóni, fór
austur í Reyðarfjörð; er eitthvað á
vegum ættingja sinna þar i fjörðun-
um.
Hún fer frá Eskifirði upp á Hérað
vorið 1842, vinnukona að Egilsstöð-
um á Völlum. Líða svo ár. Hinn 9.
dag ágústmánaðar 1845 elur hún
sveinbarn. í skírninni hlaut það nafn-
iö Jón.
Sjálfsagt hefur drengurinn borið
nafn stjúpa móður sinnar, Jóns
snikkara Grímssonar. Henni hefur
verið hlýtt til hans, enda mun hann
hafa reynzt henni góður stjúpi.
— Barnsfaðir Önnu Maríu var vinnu
maður á Egilsstöðum, Sigfús að
nafni. Hann var sonur Sveins bónda
á Skálanesi Skúlasonar. Sveinn var
tvíkvæntur, átti fjölda barna.
Móðir Sigfúsar hét Sæbjörg, hún
var séinni kona föður hans, ættuð
af Berufjarðarströnd, dóttir Jóns
bónda á Skála Ófeigssonar í Urðar-
teigi Jónssonar.
Um Sæbjörgu var ort;
„Sæka fer um sveitir klók,
svíkur sér út mat og flík;
klækjagjörn við kjaftamók
kríkinn þenur lands um vík.“
Þjóðsagnir segja, að hún hafi
reiðzt níðkviðlingnum og leitað til
fjölkynngismanna um hefndir. Hófst
þá ferill Skála-Brands, hin aðsóps-
mikla kjarnadraugs þeirra Strönd-
unga. —
Vinnuhjúin á Egilsstöðum gengu
eigi í hjónaband. Sagan frá Syðra-
Fjalli endurtekur sig í viðeiga-ndi
aukaþáttum og ýmsum blæbrigðum.
Sigfús Sveinsson kvæntist löngu
seinna; kona hans var Ólöf Sveins-
dóttir frá Viðfirði. Þau bjuggu í Nesi
í Norðfirði.
Anna Maria Guðmundsdóttir var
í vist á ýmsum bæjum á Héraði og
fylgdi drengurinn henni. Vorið 1857
fluttist hún niður í Steorrastaðar-
sókn.
Þar var hún tU æviloka á heimili
barnsföð-ur sdns og konu hans
Anna María sálaðist 21. dag júlí-
mánaðar 1870; „ógift vinnukona í
Nesi“.
★
Jón, sonur Sigfúsar Sveinssonar og
Önnu Maríu Guðmundsdóttur, var á
12. ári, þegar hann kom ásamt móður
sinni til Norðfjarðar
Þar varð síðan saga hans öll
Árið 1873 gengur hann að eiga
barnsmóður • sína, Guðrúnu, dóttur
Þorleifs bónda í Nesi, Árnasonar. og
konu hans, Sesselju Sveinsdóttur frá
Viðfirði. Ungu hjónin voru vinnuhjú
á Ormsstöðum.
Þau bjuggu lengst í Nausta-
hvamani.
Jón Sigfússon varð maður skamm-
lífur, andaðist 22. dag maímánaðar
1881, rúmlega hálffertugur.
Þei.m hjónum hafði orðið fimm
barna auðið; það sjötta fæddist rétt-
um sex vikum eftir dauða föður síns.
Börn þeirra Jóns og Guðrúnar í
Naustahvammi:
Júlíana Sigríður, f. 7. marz 1871
í Nesi.
Eyjólfur Isfeld smíSaði gömlu brúna á Jökulsá á Dal, og á hennl stóS nafn hans og ártallö 181?.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
163