Tíminn Sunnudagsblað - 30.09.1962, Blaðsíða 22

ALLTAF SKIPT A GRÆNT" -
n
Framhald af 702. síðu.
— Eru ekki hörð lögmál, sem giltla
í samkeppni fyrirtækja?
— Jú, mjög. Þetta er ekki lítill
póker. Happdrætti.
— Er hægt að verða ríkur án þess
að svindla? — Þetta er auðvitað sam
vizkuspurning.
— Ég veit það ekki. Ég er ekki
rikur. ' 1
— En þú ætlar þér það hins vegar.
— Ég hef þá trú, að það sé engin
lífshamingja fólgin í því að verða
i-ikúr. Ég held, að hamingja verði til
við að starfa. Það er rétt hjá Davíð
þegar hann segir: „í erfiði dagsins er
gæfan sótt.“
— En er það ekki gróðavonin, sem
rær undir?
— Þag er gróðavonin, sem þrýstir
manni af stað, og alltaf verður maður
ai hafa efnahliðina á tilfinningunni,
en það er hins vegar persónulegt,
hvernig hún er rekin. En iðulega,
meðan á vinnunni stendur, leggur
maður hana ekki til peninga. Það er
gert á öðrum tímum.
— Sem sagt: Vinnan göfgar mann-
inn.
— Örugglega. Það er allri óham
ingju boðið heim með iðjuleysinu.
— Göfgar hún líka, þegar me
vinna fram undir miðnætti alla daga,
eins og þú og þínir menn gera?
— Það er ekki æskilegt að vinna
svo lengi. En þegar maður vinnur
13—17 tíma á sólarhring, er það
nauðsyn, sem þrýstir manni áfram.
Átta tímar er nóg, — en maður þarf
að geta gert eitthvað við hina sextán,
sem ekki er mannskemmandi.
— Er viðskiptaheimurinn ekkert
mannskemmandi?
— Ég þekki fjölda manna, sem
hvorki myndu lána eða selja sál
sína. Það er miklu fremur fyrir-
komulagsatriði en ófrávíkjanlegt
skilyrf." ~ m'*nn geri það.
Dýrtt sé iunglinu —
Framhald af 702. sí3u.
„Andskotinn, hvað er nú að?“
„E-ekkert“.
„O, stattu upp í hamingju bænum.
Ég sagði, að þið smá.krakkarnir mynd
uð eyðileggja allt“.
„En mig langar ekkert til að standa
upp. Mér finnst þetta gaman“.
„Af hverju ertu þá að orga?“
Litla stúlkan leit undrandi upp
úr kassanum. Laufið fauk af hálsin-
um á henni, hún reyndi að stilla ekk-
ann:
„Ég veit það ekki“.
J. K. þýddi.
— Getur maður lagt sál sína í
svona vinnu, eins og þú stundar?
— Áreiðanlega. Við erum að
skapa, og við alla sköpun verður
maður að leggja sál sina fram. Og
ég get sagt þér það, að ég hlakka
ekkert minna til þess, að hitavejt-
unni verði hleypt á í Stórholtinu, en
ég hlakkaði til jólanna, þegar ég
var barn.
— Varst það ekki þú, sem ætlaðir
að steypa Mo’Sfellssveitarveginn?
— Jú, og við buðumst til að lána
80% af verðinu.
— Voru það ekki góð kjör?
— Þeir litu hýrum augum til
þeirra, ráðamennirnir. En önnur öfl
voru líka að verki.
— Sennilega af tilviljun.
— Já.
Birgir
Myntfölsun í Dölum —
Framhald af 713. sjðu.
ar dómarann til að unna mér upp-
setningartíðar upp á það augnamið,
að ég mig fría kynni frá sök, sem ég
er sigtaður fyrir, einnig eftir sömu
fororðningar 9da kapítula, 32um artí-
kúla“.
Með þetta plagg sneri Jón Andrés-
son aftur að Sauðafelli, þar sem
Skúli setti rétt, svo sem fyrirhugað
hafði verið, og nefndi sér þingvitni
og meðdómendur. Voru það fjórir
bændur, vel virtir — Guðmundur
Jónsson í Neðri-Hundadal, Sveinn
Finnsson á Fellsenda og Björn Björns
son og Jón Magnússon á Sauðafelli.
Jón dró nú upp miða sinn ,umrit-
aði hann jafnvel að einhverju leyti
og dagsetti hann á Sauðafelli. Hugð-
ist hann síðan að leggja hann fram
sem réttarskjal. Þessi framtakssemi
fangans kom dómaranum nokkuð á
óvart, og virðist hafa orðið talsvert
orðaskak þarna í þinghúsinu. Verj-
andi Jóns, Benediikt á Staðarfelli,
vildi ekki frekar en áður bera fram
frestunarbeiðnina, og fékk sakborn-
ingurinn ekki öðru áorkað en því,
að þeir mágarnir lásu miðann í
hljóði. Lauk þessu þjarki svo, að
sýslumaðurinn rak blaðið í Jón og
kvað það marklaust vera. Hirti hann
ekki einu sinni að kveða upp rieinn

frávísunarúrskurð, og þótt Jón
Andrésson færi þess margsinnis á
leit, að skjals síns yrði getið í þing-
bókinni, hundsaði Skúli það alger-
lega. Þingvitni og meðdómendur
þögðu, enda áttu bændur mörgu og
misjöfnu að venjast af sýslumönn-
um sínum á þessum tímum, og þótti
sjaldnast hollt að andæfa þeim í hér-
aði. En þegar Jón bað þá vera minn-
uga þessara atvika, jánkuðu þeir
því.
Að þessu stímabraki loknu fór
fram sókn og vörn, svo sem lögboði^
var, og þótti Þórarni á Erpsstöðum
sýnt ,að sakborningurinn hefði fyrir-
gert lífi og eignum með smíði fals-
aðra peninga. Benedikt á Staðarfelli
fór þess aftur á móti á leit, að Jóni
yrði leyfður synjunareiður. En þeirri
kröfu vísaði sýslumaður frá með úr-
skurði.
Síðan hóf hann að lesa dómsálykt-
un sína, og varð si dómur hans, að
Jón skyldi missa iif mannvirðingu og
eignir og bæta skaða þann, sem
menn höfðu orðtð fyrir í skiptum við
hann.
ABRAHAM -
Framhald af 704. síðu.
dóri Halldórssyni og Ingólfi Ástmars-
syni, sem ætluðu allir upp í annan
bekk. í gistihúsið komu í heimsókn
til okkar Arngríms, Húsvíkingurinn
Sigtryggur Klemenzson og maður,
sem var eftirtektarverður fyrir það,
að hann kom úr tveimur áttum, var
Svarfdælingur og Önfirðingur í senn:
Örn Snorrason. Þetta þótti mér allt
merkilegir menn.
Lokið á Hólmavík 27. ágúst 1962.
Sveinn Bergsveinsson.
Lausn 29.
krossgátu

! ! s 1 i li 1 o
H Æ p i Ð a s
T J <5 D R fl R
— L ö M fl’ M fí
I fl L 0 P fl l!
V'' S X •C L I T r L L
F L fl' K fí Ð F fi S í Ð L fl
ll fl T fl fl U P S S <5 R s
1 U T S fl M V E K J fl
T fl P 'l' U M B Æ T ■u R ’ F
-p V s V te fl L L "-•V L fl' R
E K 1 0 K ■R I H E É L Ú
ÍÉ E T ] •N N T.r* K R fl S fl N N
fl' R 1 Ð I y K N fí R R fl fl
L R fl' R fi K K fl w V w
B 1 S fl G 6 Ð u K R Ö' M
N A' P 1 E P fí R .. K ?'\T ó R fl
G R fí P R i Wi fi L T U G
i-i E L L I S B Ú 1 U
N R ft' L fl R N 1 R
. B E R '■ JL v L F U I T
718
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ