Tíminn Sunnudagsblað - 09.06.1963, Blaðsíða 3
Á suð-vestur hluta skagans
„Nugassuaq“ á Grænlandi um
tíu kílómetrum vestan við verzl-
unarstaðmn, „Sarqaq“ var lítið
þorp á sólríkum stað, sem hét
„Tartunaa“ Ég skrifa skýlaust
var, því að þorpið, en nafn þess
þýðir „hið nýralagaða", er nú 1
eyði. FólKið fluttist þaðan smám
saman og er nú búsett á nálæg
um stöðum. svo sem „Sarqaq'
„Rodebav“ og „Qutdligssat" i
von um betri afkomu þar. En enn
þá standa nokkur hús og húð
keipabúlkar eftir og bera þeim
Bjargið, sem Severin
tímum vitni, þegar veiðiskilyrði
voru það góð, að í sjónum við
byggðina var svo mikið af sel, að
fólk gat haft tryggingu fyrir
nokkurn veginn öruggri afkomu.
þótt ekki væri um velsæld að
ræða.
Byggðin hefur verið í eyði síðan
1955, ef ekki er reiknað með selveiði
tímabilinu, þegar veiðimenn frá „Sar
qaq“ stunda veiðar á þessum slóðum
og leita þá skjóls í kofunum, sem
enn standa uppi í byggðinni, fyrir
slæmum veðrum og næturkulda.
,,Tartunaq“ er á mjög fögrum stað
freyðandi ár streyma niður frjósöm
daladrög, sem njóta góðs af mikl'u sól
skini allt frá fyrstu dögum vorsins
Þarna verpir blesöndin, og við strönri
i.na gefur að líta hina fegurstu sjón:
ísjaka af öllum stærðum, gerðum og
lit. Þeir verða til við hina miklu jökls
fyrir botni „Torsukataq“-fj'arðarins og
eru á eilífu ferðalagi með straumum
fjarðarins út á hið opna haf. Mót
suðri sjást fuglabjörg, þar sem fýlar.
lómar og skarfar verpa, og í suðvestr
er hið einkennilega bjarg Disko-eyj
arinnar_ ,,Isunguaq“.
í lok september, þegar haustið
kleif
hefur haldið innreið sina, verður því
miður oft nokku'ð snöggur endir á
allri þessari dásemd. — Skyndilega
þekjast þúsund metra háir fjallatind-
ar „Nugssuaqs" þungum, gráum skýj-
um, sem velta hægt niður fjallahlíð-
arnar og verða æ þéttari eftir því,
sem neðar dregur, og leggjast að lok-
um ógnandi yfir byggðarlagið og um-
lykja allt ísþoku eða hrími Þetta er
oft viðvörun um komandi storm.
Hann lætur sjaldan lengi bíða eftir
sér og er fljótur að hræra uþp í haf-
fleti.num. Brimöldurnar æða þá að
landi og fleygja salffroðunnj yfir ís-
jakana í fjörunni. _ Þá reið á miklu
fyrir íbúa byggðarinnar, að draga
bátana sina hátt á land, til þess að
sjórinn tæki þá ekki. Jafnframt varð
að treysta festingar á húðkei.punum og
öðru því, sem geymt var þar, sem
íennur hundanna náðu ekki til, til
bess að stormurinn hrifi það ekki
neð sér. Það var líka skynsamlegt
að þétta rifur á kofunum, þótt þær
hefðu oft hle.vpt inn loftsvala um
sumarið. Líka var ráðlegt að bera
i.nn svo mikið af mó, að unnt væri
að halda þar sæmilegum hita meðan
stormurinn æddi fyrir utan
Beint austan við byggðarlagið rís
sérkennilegt basaltbjarg lóðrétt upp
úr sjónum. Það heitir „Ivnarssuit".
T 7 M 1 N N — SUNNUDAGSKLAB
507