Tíminn Sunnudagsblað - 18.09.1966, Blaðsíða 3

Á vetrum liggja höggormar á norðurslóSum ( dvala
í grióthrúgum og skurmsli. HjartaH slær einungis
örfá slög á mínútu. Lítil orka eyðist, og þess vegna
þolir höggormurinn hungrið. Mikið saltmagn í þlóð-
inu varnar því, að það frjósi.
Snákar og höggormar á Norðurlöndum rakna vlð í marz eða
apríl Vegfarandanum getur orðið hverft við, er hann sér
snögglega ormabendu kvika í sinunni. Þá eru þeir að rumska
eftir vetrarsvefninn. Stundum leggjast höggormar og snákar
í dvala í einni bendu, en hver heldur sína leið, þegar hann
vaknar.
Meðal höggorma vaknar karldýrið Með merklngum hefur verið sannað, að Hvert karldýr helgar sér landsvæði.
fyrr. Það skríður upp á slétta klöpp stundum er alllangt á milli þess stað Komi annað karldýr inn á það svæði,
og dormar þar í sólskininu. þannig ar, þar sem höggormar liggja f dvala tekst þegar bardagi, svo freml sem
eykur það líkamshitann. og sumarlandsins. nokkurt kvendýr er í nánd.

Höggormarnir reisa báðir höfuðið og
hlykkja sig vígalega, áður en þeir
renna saman. í hita bardagans
vefja þelr sig hvor um annan og
reyna að þrýsta andstæðingnum nið
ur.
Úrslit bardangans eru mikilvæg. Sig
urvegarinn hreppir kvendýrið, sem
um var barizt, og drottnar í sumar
högunum. Aðrir höggormar draga
sig í hlé í návist hins sterkasta.
I fyllingu tímans elur kvendýrið af-
kvæmi. Ungarnir fæðast i líknarbelg,
sem þeir skriða síðan úr. Þeir geta
lifað án fæðu í hundrað og fimmtíu
daga.
Lesmál: Arne Broman Teikningar: Charlie Bood.
T I M I N N — SVNNUDAGSBLAÐ
795