Tíminn Sunnudagsblað - 18.02.1968, Síða 21

$eifedjkt Guöjónsson:
MinnirLgarvers
Baltíkuför
C9a,u",nrfa9naðarsöng
Uigj Slð,atu Baltikufara,
6,1 ljúfs'lr 6rfÍð °9 IÖn9,
ssra minningin, hún mun að eilífu vara.
svarrg?l VlS suður um haf,
stianw.*<innunSum al^a,
6ftir elléfÓranb°r9 af
ru vindstiga barning á djúpinu kalda.
5kerar|j.
s|<yh. s,<mnbotna hreim
Og ijJ9- ' ^an,<ta-Krús lýður
tað ^ B6r á bullandi "Se'm"»
umrnídén forsætisráðherra sjálfur,
Feh sem býði
Cg |j|. nu blíðasta byr
í Artöif111^0 b‘mms aS leiga.
daugv Var íi»‘eginn um dyr
0r>a byrlarinn himneskra veiga.
5tr'ðshoí-
6ih$ lan knúði nú knör
Og |j°9 Marnorka væri i gandi
fyrr nrit| ekki frækinni för
1 sandhólmum Nílar í Egyptalandi.
“irtijf
^rgvj °;S brosandi land,
" Ó8j - *. turnar og sító,
fimi
ÖlóSj á — wa *
09 9^nk5irste,nasand
,T» sem vegur um hundrað og
K
°S svall Ú’falda 09 sfinx
j>á Va fysar konur með blæjur,
Vi3reifire' V°’ 6ða V'n9S'
f & Prangarar hrópuðu: „Finustu gra
Ueirút
°9 Pál purPuri °9 Peli
klifu fnar 1 Líbanonshæðum,
«9 C»•« *f«r fell
ei9u Baalbeck vér kynntumst af sji
Ör|it;* af ræðt
í An ð sVrti í ál
bar Sfiar íar8kirkjuhvelfing,
ÞosfbiJ*1 bar,n prímsigndi Pál
Vig strax eftir sólstingsins skelfing.
fe|^;unnar flugtökin fim
úr 6 Ver kenndum og sorgar,
Við 9eví!n"a 9iallandi 9’ym'
Urnst af sjöunda himni til Jórsalabc
N ~ SUNNUDAGSBLAÐ
Gengum við kvalaveg Krists,
þá kraumaði íslendings hjarta,
en mangarafleðunnar fliss >
feiknstöfum hræsninnar slær yfir minningu
bjarta.
Jalta er blómlegri bær
en borgin hjá Engeyjarsundi,
glitrandi sólbaðasær,
hér sátu þeir Rósvelt og Stalín með Churchill
á fundi.
Hér voru ráðin þau ráð,
sem rothöggið nazistum greiddi,
þríeining drýgði þá dáð,
sem drápsjúka kvalarann Hitler til ginskotsins
neyddi.
Ógnþrungna Ódessuborg,
þin upphefð var Lenín og Stalín,
þín blóðsollnu tróðum vér torg,
þar sem tvö hundruð þúsundir saklausra féllu
í valinn.
Óhrjálegt sjókindasafn
og subbuleg útlagahreysi
vanheiga Varna, þitt nafn,
en vinföngin gómsætu krydda þitt menningar-
leysi.
Beljakar brugðu á leik
og bruðluðu lifstíðar arði,
eins og stórvésir, soldán og sjeik,
þeir svölluðu taumlaust í keisarans Miklagarði.
Hvimleitt er Hundtyrkjans fés
með hálfmánaglottið á vörum,
en guðlega sporlétt er Spes,
er hún spókar sig hnarreist í meira en gagn-
sæjum spjörum.
Mikil er mannsandans smæð,
enn magnast hann, efinn og kvíðinn,
fyrst ysinn á Aresarhæð
í Aþenu er horfinn, en guðleysið heltekur lýðinn.
Frá Píreus til Pompei er stefnt
með pakksadda næturklúbbsgesti,
í nánustb andrá skal nefnt:
Napólí, fegurð og auðlegð og skortur hinn mesti.
Flóðlýst úr rökkrinu rís
Róm, þessi hæðanna drottning,
þar átum við svellkaldan ís
fyrir anddyri hákirkna flestra í sturlaðri lotning.
Sjö daga sigling um dröfn
var samfelld, en þrotlítil víma,
í langþráðri heimalandshöfn
við húktum í farkví á sextánda klukkutíma.
141