Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1968, Síða 8

ÞaS er misjafnf, hvað guS gef-
ur oss mönnum af starfsorku í
vöggugjöf. Sumir spretta upp úr
rúminu eins og stálfjaSrir eld-
snemma á morgnana og bruna
síSan úr einu verkefni í annaS,
unz þeir aS kvöldi líta hróðugir
um öxl á öll þau leystu vanda-
mál, sem þekja vettvang dagsins
og skjóta engum lengur skelk í
bringu.
Aðrir, já, sumir aðrir verða
að gera margar atrennur, áður
en þeim tekst að hrista þungan
svefninn af augnalokum sínum.
Þeir fálma sig, líkt og blindir
menn, niður hailandi daginn,
hlykkjótta slóð, snerta á við-
fangsafnum, en hrökkva jafn-
óSum frá þeim aftur. Verkefnin
virðast stækka og verða því
óárennilegri sem nær dregur,
og þau fá að standa óáreitt og
ósigruð dag eftir dag.
Einn af þeim, sem rennir sér
gegnum daginn af slíkum krafti,
að vegartálmar lyppast niður, er
Sigursveinn D. Kristinsson, tón-
skáld, fæddur á Syðstu-Móum í
Fljótum hinn 24. apríl 1911.
Hann er brennandi í andanum
aS miðla ungum sem öldnum af
þeirri tónlistarþekkingu og tón-
listarást, sem hann sjálfur býr
yfir. í því skyni rekur hann
tónskóla, sem starfar eftir
gömlu alþýðuskólahugsjóninni,
að menntun sé gull, en próf
pjátur.
Varla er nokkur blokkflautu-
tónn svo ískrandi falskur, að
Sigursveini daprist trúin á þá
framtíðarsýn, að mál söngsins
verði alþýðu manna jafn auð-
skilið og stafur á bók. Heimili
hans er breytt í skólastofur,
hvenær sem þörfin kallar, en
er nú að verða alltof lítið fyrir
hina vaxandi starfsemi.
Ég gleymdi að geta þess, að
Sigursveinn getur ekki stigið
í fæturna sakir lömunar. Hann
verður ævinlega að sltja I hjóla-
stól, hvort sem hann er að
kenna, semja eða stjórna tónlist.
DO-RE-MI-FA
Rætt við
Sigursvein D. Kristinsson
tónskáld
464
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ