Tíminn Sunnudagsblað

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1968, Qupperneq 10

Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1968, Qupperneq 10
Þessi eini mánuður, sem ég átti uppfaaflega að vera þarna, varð fimm ár, og ekki sé ég eftir þeim tíma. Þarna var nóg að starfa, við skólann, lúðrasveitina og blandað an kór, sem ég stofnáði og starf- aði með öll árin fimm. Haustið 1958 samdist svo um, að ég fengi að kenna krökkunum 1 barnaskólanum söng á hverjum degi, í þrjá mánuði. Ég hafði þá trú, að söngkennsla þyrfti að vera samfelld, engu síður en bókleg kennsla. Einn og einn tími á stangli kæmi ekki að gagni. Þetta hefur reyndar komið á daginn víða. t.d. í Ungverjalandi, en þar er tónlist- arkennsla talin standa einna hæst í heimi. Ilvað um það, eftir þessa þrjá mánuði gat ég látið krakkana syngja eftir nótum, einföld lög, og þótt ég segi sjálfur frá, náðist á þessum tíina meiri árangur en oft næst á mö'-gum árum með því fyr- irkomulagi, sem tíðkast nú í skól- um. Að kenna söng einn tím.-i í viku er álíka gáfulegt og að ætla að kenna barni bókalestur með því að láía það lesa einn tíma í viku. Námsskráin fyrir nemendur á fræðslustiginu er svo sem nógu glæsileg á pappírnum, en varla er ofsagt að hún sé óframkvæman- leg. Til þess þyrfti þrisvar eða fjórum sinnum meiri tíma en nú er varið t.il söngkennslu. Þetta vita reyndar allir kennarar, en þeir fá ekkert við ráðið. — En svo komstu hingað suður, og skildir þetta allt eftir í reiðu- leysi, eða hvað? — í reiðuleysi? Nei síður en svo. Mér íókst að fá þangað ágæt- an mann, þýzkan, Gerhard Sehmidt sem er orðinn landskunnur af starfi sínu með karlakórnum Vísi, og hann hefur haldið uppi þarna 466 miklu tónlistarlífi. Tónskólinn blómgtvast undir hans leiðsögn. En 'hér fyrir sunnan kölluðu að ótal verkefni, sem ég gat ekki látið undir hófuð leggjast að sinna. Sum reyndar alls óskyld tónlistar- málum, en við látum þau liggja milli hluta í þessu viðtali. Svo fannst mér líka freistandi að reyna tónskólahugmyndina í þeim stóra stað, Reyfcjavík. (Þess má geta inn- an sviga, að Sigursveinn hefur ver- ið mjög virkur í réttindabaráttu öryrkja, og einn aðalhvatamaður að stofnun Sjálfsbjargar, félags fatlaðra. Þau mál væru nóg efni í annað viðtal og meira til). Tónskólinn í Reykjavík var stofnaður 1964, líka 30. marz eins og sá á Sigiufirði. Mér fannst eins og þetta gæti verið tilraun til mót- vægis við óheillasögu þessa dags! Sumum nefur fundizt nafnið tón- skóli vera eins og út í hött, en látum það ekki á okkur fá. Eins og svo margt annað á íslandi á tónskólinn sér hins vegar erlend- ar fyrirmyndir. Hann er sniðinn eftir almennum músíkskólum, Volksmusikschulen heita þeir í Þýzkalandi, þar sem þeir hafa starfað 1 heila öld. Þar, og víða annars staðar, til dæmis í Dan- mörku, hafa slíkir skólar þótt ná miklum og góðum árangri, og þótt þeir séu fyrst og fremst miðaðir við almenna tónlistarfræðslu er það ekki iítill hluti atvinnumanna og „virtúósa" í þessvim löndum, sem vaxið hefur upo á vegum þeirra. — Mig minnir, að ég hafi séð einíhvers staðar, að Tónskólinn hafi deild fyrir fullorðna ekki síður en börnin. — Já, í skólanum er auðvitað ekkert aldurstakmark. Þótt full- orðna fólkið sé marghrjáð af tíma- Ieysi og yfirvinnu, getur alltaf skeð, að einhverjir þess á meðal hrökkvi allt í einu upp við vond- an eða góðan draum, og finni að eitthvað vantar í tilveruna. Það rámar kannski í, að einhvern tímann fyrir 'löngu síðan., var það að stauta sig áfram á píanó eða fiðlu eða bara munnhörpu, og það langar til að vita hvort hér sé ekki einmitt það, sem gæti gefið Iífinu tilgang. Sumt af þessu fólki á krakka í skólanum, og það er kannski þeirra bjástur, sem hefur vakið það. Ég man eftir einum tíu ára strák, bráðmúsíkölskum en löt um. Hann var að lær? á píanó, en gekk heldur illa að einbeita sér að æfingum. Faðirinn var ekki vel ánægður með þetta, og hann kom til mín og spurði ráða. Ég sagði honum eins og mér fannst, að það væri varla von tíu ára strák- ur gæti verið einn urn að halda uppi tónlistarlífi á heilu heimil. Hann yrði að fá baráttufélaga, og sá félagi ætti ekki að vera neinn annar en hann sjálfur, faðirinn. Og það varð úr, að faðirinn hóf einnig píanónám. Það skipti eng- um togum, strákurinn tók miklum framförum á skömmum tima, og varð fljótlega einn af okkar beztu nemendum. Hvernig heimilin eru, skiptir svo miklu fyrir börnin. Það er ákaflega erfitt að kenna börn- um frá heimilum þar sem takmark áður eða enginn áhugi er ti; á tónlist. Sumt fólk skemmir líka oft fyrir börnum sínu mmeð hrein- um klaufaskap. Til dæmis var hjá mér afar dugleg lítil stúlka, að læra á flautu. Hún hafði í byrj- un mikinn áhuga, og tók fljótlega mikl-um framförum. En svo fór að dofna yfir henni. Hún sýndi lakari árangur með hverjum tima sem leið, og loks hætti hún alveg að koma. Móðir hennar kom tii mín og sagði mér döpur í bragði, að líklega væri þetta allt sér að kenna, flautuæfingarnar hefðu farið svo í fínu taugarnar á sér, og það er auðvitað nokkuð til í því, áð byrjendaæfingar á flautu, eru ekki alltaf mjög áheyrilegar. En það var nú kannski einum of langt gengið að segja barninu frá taugunum í tíma og ótima, og reka það til að æfa sig á klósettinu, eins og þessi kona gerði. Enda sá hún eftir því. Nei, börnin eru á- kalflega viðkvæm, og þurfa á sam- hjiálp og áhuga hinna fullorðnu að T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.