Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1968, Blaðsíða 22

Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1968, Blaðsíða 22
inn að íæra okkur hefndargjöf sýklahernaðarins. Það er ekki hægt að sitja öllu lengur við spila- borðið. Líffræðileg þróun mannsins virðist stöðvuð. Úr því að við get- um ekki gert okkur vonir um stökkbreytingu í náinni íramtíð, hilýtur síðasta hálmstráið að vera hvort hægt sé með tæknilegum að- ferðum að bæta upp van’-ækslu náttúrunnar og lækna mannsheil- ann. Síðustu framfarir í lífeðlis- fræði benda til þes, að það verði á valdi mannsins að ráða örlögum sínum. (Þýðandi J. H.) völdin urðu nauðug viljug að ?ef- ast upp fyrir þeim. f Manchester lágu Adela Pankhurst, yngsta dótt- ir Emmelínu, og fleiri konur hand- járnaðar í hungurverkfalli dag og nótt og létu þó ekki bugast. Rétt- arfarið í Bretaveldi var í voða og farið að bóla á vaxandi mótþróa meðal annarra fanga. Súffragetturnar ensku - Framhald af 463. síðu. brutu rúður. Þær höfðu uppi sömu mótmæli og Maríon. Fangelsis- stjórinn tjáði þeim, að þær yrðu ekki afklæddar nauðugar, en þær ættu á hættu að atferli þeirra vrði talið samsæri. Við það ákváðu þær að svelta sig, en brutu þó fyrst allar rúður í klefum sínum. Krista bel og fleiri, sem fréttu, hvað var á seyði í fangelsinu, komust upp á efstu hæð hús i nágrenni við fangelsið og hrópuðu þaðan til þeirra hvatningarorð. Þær sáu fangana teygja handleggi út um klefagluggana og veifa vasakiút- um. Þennan sama dag voru kon- urnar allar settar í refsivist í ein- angrunarklefum. Þar hófu þær hungurvöku sína. Eftir fimm daga var ein orðin svo máttfarin, að henni var sleppt að skipun inmanríkisráðuneytisins. Næsta dag voru fleiri látnar laus- ar, og á sjöunda degi voru hinar síðustu fluttar heim til sín. Innanrikisráðherranum, Her- bert Gladstone, þótti þunglega horfa. Hann reyndi að rétta hlut embættisins með því að stefna tveim kvennanna fyrir rétt að FERÐASAGA Framhald af b!s. 475. ina til mín, svo kunnuglegar á svipinn. Úr augum þeirra las ég, að byrjað var að flæða á fjöruna að nýju. Við þessa sýn brá mér svo mjög, að ég gekk aftur á bak nokk- ur skref og' öfugur ofan að sjó. Ég laumaðist með fjörunni, eftir hafnargarðinum, falinn af skútum og bakhýsum heim í háttinn Fjórtándi marz, sem hafði rænt mig helftmni af ánægju ferðar innar, hafði einu sinni enn orðið þarna sem þrándur í götu. Dag inn eftir hélt ég heimleiðis með Esju. nýju. Þær voru sagðar hafa bitið gæzlukonur. Þær þrættu fyrir það, en voru samt sekar fundnar. En þær sveltu sig að nýju og sluppu •brott á þriðja degi. Yfirvöldin stóðu uppi ráðalaus, en súffragetturnar mögnuðust urr. allan helming, riðu húsum að kalla, hleyptu upp fundum og brutu og brömluðu. Ráðherrarnir gripu til þess ráðs að banna kon- um að koma á fundi, er þeir efndu til. En það dugði þó ekki nema stundum. Súfragetturnar læddust inn í samkomuhúsin og földu sig þar, jafnvel dögum saman, létu sig síga niður um þakglugga eða smugu niður um kolaop. Þær voru handteknar tugum saman. En það stoðaði lítið Þær stóðu grafkyrrar, þegar þeim var skipað að fara úr fötunum, kræktu saman handleggj um og hölluðu sér upp að vegg, þegar þeim var skipað að fara í klefa sína. Fangelsisstjórarnir blésu allt hvað af tók í flautui sínar, og gæzlukonurnar réðust á þær, margar um hverja eina, en þær hræktu, börðu og bitu Þær héngu í hárinu á gæzlukonunum, og gæzlukonurnar drógu þær á hárinu. Fötin voru rifin utan af þeim, þegar þeim hafði loks verið komið í klefana, unz þær stóðu kviknaktar. Þær voru reyrðar nið- ur á grúfu. þær voru handjárnað- ar, jafnvel með hendur fyrir aft- an bak, og þær voru settm í spennitreyju eins og óðir vitfirr- ingar, sem engu tauti verður kom- ið við. En þetta kom allt fyrir ekki, því að þær sveltu sig, unz Iífi þeirra þótti svo hætt. að vfir- Lausn 19. krossgátu Þýtur í skjánum - Framhald af 458. síðu. meðan við það situr, sem nú er, gæti verið bót, að einbeittum mönnum, sem íslenzku hafa numið, væri fengið það emb- ætti að safna saman villunum og blöð og fjölmiðlunartæki skylduð til þeirrar syndakvitt- unar að birta afglapaskrána vikulega. Þá kynni að vakna sá metnaður, að heldur drægi úr málspjöllunum. J.H. Þeir, sem hugsa sér aB halda Sunnudags- blaðinu saman, ættu að athuga hið fyrsta, hvort eitthvað vantar í hjá þeim og ráða bót á bví. s A H V K H 5a N VR|Ni\iSiKILJÍNbjfi iíkKs NifiÍT GTRru •J t N* 3 vs fi K N N B fl KÍTiá ÍRÍN! I IN riKIo kiýKpT N í • y* i*T r ' rri 1 r rPv K" nKIskKji .lNtfljáT ‘rKíuímíúKIrí N Nlfi'K'.DÍRtU MÍB TgjoKijji'iiV N D l V Ril (K fílvTfi Rlfi ÍB jR FiRióKÍ' SÍEÍDÍJlI;R -U iKlfl 1 iNj VÍN :fiKK^Nfe HifiÍs'Klfi Kii KlrttfllRlKÍFiÍP g. 1N [ H' U | 'R n 478 T t M l N N - SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.