Tíminn Sunnudagsblað - 13.10.1968, Blaðsíða 17

Túnið var kargaþýft og sprettulít- VI
jfi. £ejr feíæguj' lögðu rgjkið .kapþ Þórey Sigmundsdótíir -keanir -tó
á að slétta það og stækka. Allt jnn til okkar Sigmundar, og ég
var það siéttað með handverkfær- spyr þau bæði eftir því, hvernig
um. Gömul bæjarrúst var í tún- ant Var nýtt til matar, fengur af
inu. Þeir skáru af henni alla gras- iandi og sjó. Aldrei var þröng í
rót, dreifðu moldinni út um túnið búi á Básum. Kjöt var geymt sem
sem bezt og þöktu. Þarna varð venja var, saltað og reykt. Blóð-
ógætt tún. mör 0g ]ifrarpy]sa var gerð, svo
IBa notaðist töðugrasið á bjarg- sem annars staðar. Ekkert af inn-
inu. Það vildi bítast. En þeir bræð- yflum fór forgörðum nema lakinn
ur girtu af allan eyjarfótinn, svo og miltað. Lungun voru soðin og
að bjargtaðan var ekki bitin þar í súrsuð úr öllu fé. Ristlarnir voru
gróindunum. Það jók mjög hey- ristir og skafnir. Þeim fylgdi jafn-
fenginn. En örðugast var að an, nokkur fita. Þeir voru vafðir
þurrka heyið. Það var kraftmikið saman í bagga og þindin saumuð
og mengað af seltu. Þokusamt var utan um. Þetta voru kallaðir
í Grímsey og allir vindar rakir. lundabaggar, og voru þeir soðnir
Þetta olli ótrúlegum örðugleikum. og súr.saðir. Hleypt var úr görnum
Við heyskapinn var lögð hin mesta og vatn Játið um þær renna. Stund-
alúð. Kýrnar urðu tvær og fénu um voiru þær fléttaðar, ma.rgfald-
fjölgaði. Lömbin vildu oftast verða ar, eða vafðar upp í bagga, siðan
rýr í Grímsey, en fu'iiorðna féð soðnar og súrsaðar. Þetta var kali-
yarð vænt. Sigmundur setti lömb- aður garnaostur og þótti bezti mat-
in á og koim sér upp sauðum. ur,
Ileimaskurður varð því talsvert Hagnýting sjávaraflans var
mikill. AÍlt kapp var ]agt á að mikiu margvislegri og átti dr.ýgri
hafa sem mest af heimafengnum , þátt i daglegri fæðu. Básabændur
mat til fæðu. Róið var á .sjó allt ,réru jafnan frá Sandyík. Það var
sumarið, hvenær sem sjóveður aliiöng sjávargatá. Þar áttu þeir
gafst, en aðalvertíðin var talin frá fiskhjalla og gerðu.að sjávarafla.
slætti tit júla. Uppsátur þurftu þeir að gjalda
T f IIINN - SUNNUDAGSBLAÐ
Sandvíkurbónda eftir eldfornu
lagi. yænan fjsk úr hverium róðri.
Þar var og fiskmóttaka fyrir
Örumsverziun á Húsavik. Allur
stórfiskur og miðlunjsfiskur var
flattur og lagður inn til söltunar.
Smáfiskur var hertur óflattur og
gerður að bútungi. Básamenn
höfðu sinar klappir við Sandvíkur-
lendinguna, þar sem þeir þurrk-
uðu bein og hengdu síðan í h.iall
sinn. Hausar af vænum þorski voru
höggnir upp og hertir til mann-
eldis, og var mikils neytt af þeim.
Konur komu einnig í fjöru til þess
að hagnýta aflann. Sundmagar
voru teknir úr öilum vaénum fisk-
dáikum. Þeir voru þvegnir og
skafnir, færðir upp á spotta og
þurrkaðir. Siðan var gerð sund-
magasuða, og að lokum voru þeir
geymdir í súr. Þeim feðginum
kemur saman um, að sundmágá-
verkunin hafi ekki verið mjög
timafrek, en sundmaginn var hins
vegar mjfcill og góður matur.
Maginn v.ar tekinn úr vænúm
fiski. Hann var vel verkaður, sið-
an fylitur með rúgmjöii og nýrri
þorskiifur.. Þetta var soðið og sett
í súr og þótti engu íakara en
kindaiblóiðmör og lifrarpylsa. Þettá
809