Tíminn Sunnudagsblað - 13.10.1968, Blaðsíða 22

Framhald af 811. síSu.
nóttina. Það var bjart veður á að-
fangadag, frost og heiðríkja.
Skyndilega gerði iðulatisan norð-
anbyl og herti um leið frostið,
hver varð að sitja í sínum kofa
alla jóladagana. Þegar upp birti,
sá ekki í auðan sjó. Þannig héld-
ust veðrin fram á þorra, oftast
gaddbyljir af vestri eða norðvestri
með þrjátíu stiga frosti Þegar upp
rofaði milli bvljanna. var hvergi
vök að sjá. IVIenn töluðu um að
ganga til lands, en það þótti ekki
vogandi, leiðin meira en tvær dag-
leiðir milli myrkra, og enginn vissi
hvernig ísinn barst. rnenn gátu
einangrazt á íseyju og borizt til
hafs.
ísinn fór að losna í sundur á
góunni. Þá gerði sunnanátt og
hláku. ísinn hvarf af Skjálfanda-
flóa og utanverðum Eyjafirði, en
Grímsey var enn í heljargreipum.
Langt út frá eyjunni var samfrosta
kragi. breiður í allar áttir og fros-
inn við fjörur, sennilega með
stuðning af botni hér og þar. Ekk-
ert samband hafði verið við land
frá því snemma um haustið þar
til í apríl. Bátur hafði verið sett-
ui fram yfir ísskarirnar í byrjun
þess mánaðar og með honum fór
séra Matthías. En ekki kom bát-
urinn aftur eða nokkrar fregnir
af honum.
Þau Guðný og Sigmundur höfðu
eignazt tvær dætur, Þóreyju,
fædda í Botni í Þorgeirsfirði 25.
nóvember 1913, og Sigrúnu, fædda
á Básum 19. ágúst 1916. Barns-
burðir Guðnýjar höfðu gengið vel
og með eðlilegum hætti. Nú var
hún þunguð og vænti sín í apríl-
mánuði. Engin Ijósmóðir var í
eynni og óhugsandi að koma kon-
unni í land. Menn væntu þó alls
hins bezta.
Guðný kenndi sóttar 23. apríl.
Auðséð var, að ekki var allt með
felldu. Tveir sólarhringir liðu milli
vonar og ótta Þá var bátur settur
fram af skörum og róið til'Húsa-
víkur. Hinn 27. kom vélbátur með
lækni frá Húsavík og setti hann
upp á skarirnar. Hann gat náð
andvana barni. Konan var þá orð-
in meðvitundarlaus og andaðist
samdægurs. Ekki verður meira
rætt um þessa atburði, því að enn
er sem komið sé við opna kviku,
þegar Sigmundur er um þá spurð-
ur.
Guðný fæddist 9. ágúst 1886 og
va*r því nær þrjátíu og tveggja ára
að aldri. Hún var fríð kona og
gervileg, glaðvær og vinsæl.
Svo virðist oft sem forsjónin
leggi græðismysl á hin dýpstu sár.
Litlu stúlkurnar, Þórey fjögurra
ára og Sigrún á öðru ári, urðu ekki
móðurlausar, og heimilið þurfti
ekki að leysast sundur. Sambúð
bræðranna hafði jafnan verið svo
góð sem bezt var á kosið. Inga Jó-
liannesdóttir tók nú að öllu við
hússtjórn heimilisins á Básum og
reyndist systrunum hin bezta móð-
ir.
Eftir þetta bjuggu þeir bræður
enn í ellefu ár á Básum. Nýi tím-
inn kom til Grímseyjar smátt og
smátt með vélbátunum. Börnin
uxu upp og þroskuðust. Börn Ingu
af fyrra hjónabandi giftust og
festu bú í Grímsey.
Árið 1929 fluttust þau Óli og
Inga með Signýju, dóttur sína, til
Húsavíkur, ásamt Sigmundi og
dætrum hans. Þau settust öll að í
húsi, sem nefndist Kirkjubær og
enn stendur rétt ofan við verzl-
unarhús K.Þ. Þetta hús keyptu
þau síðar. Þegar timburkirkjan,
sem nú stendur, var fullgerð árið
1907, var hin gamla, tjargaða
kirkja dregin niður frá prestsetr-
inu í heilu lagi og íbúðarhúsið
Kirkjubær gert úr grind hennar
og þiljum.
Óli og Inga fluttust til Gríms-
eyjar. Þar andaðist Óli 1956, en
Inga lifir þar enn hjá dótturdótt-
ur sinni, 93 ára að aldri. Þórey
tók við forstöðu og búi föður síns,
þegar þau fluttust til Húsavíkur,
og var hún þá fimmtán ára. Árið
1931 giftist hún Jósteini Finnboga-
syni frá Prestsholti á Húsavík.
Þau hafa eignazt fimm börn. og
eru fjögur á lífi. Sigrún Sigmunds-
dóttir giftist Jónasi Jónssyni, ætt-
uðum frá Húsavík, og missti hann
eftir skamma sambúð. Þau áttu
einn son, er Jónas heitir. Sigrún
hefur unnið í sýsluskrifstofunni á
Húsavík, en er nú búsett í Reykja
vík. Öll barnabörn Sigmundar hafa
nú staðfest ráð sitt.
Lausn
33. krossgátu
Þórey og Sigmundur hafa aldrei
skilið. Árið 1964 seldu þau K.Þ,
Kirkjubæ og flutfcu þaðan. Nú búa
þau á efri hæð húsins Garðairs-
braut 7.
Sigmundur stundaði bæði sjó
og landvinnu, allt þar til hann bil-
aðist í fótum 76 ára gamall. Hann
á á lífi tvær dætur, fimm barna-
börn og þrettán barnabarnabörn.
Hann hefur enn ferlivist og vinnur
í sæti sínu við að hnýta öngul-
tauma. Handtökin eru snör og viss,
og ekki er lát á verki, þótt skraf-
að sé og farið langt aftur á liðna
öld. Bunkar af afleysfu verkefni
hlaðast við hlið hans, hundrað of-
an á hundrað.
Ferð til bezta landsins —
Framhald af 800. síðu.
eyjarfjörð, þar sem ég var á ferð
endur fyrir löngu í stórum ára-
báti á leið til guðsþjónustu, brúð-
kaups eða jarðarfarar í alls konar
veðri. Þá gat verið svo mikill sjó-
gangur, að örðugt var að láta lifa
í pípunni, og þá komst ég að því,
að kom að sama gagni að tyggja
skro. . .“
Þannig talar þessi, danski mað-
ur, sem árlega gerir sér ferð til
Færeyja. Vissulega á hann þar
gamlar minningar og gamla kunn
ingja. En fegurð Færeyja geta all-
ir eignazt íaeinar sumarvikur, ef
þeir leita eftir þvi Hvergi er ís-
lendingum jafnauðvelt að ferðast
sem þar, því að langoftast mun
íslenzkan nægja að mestu leyti, og
hvergi er þeim tekið jafnopnum
örmum sem meðal Færeyinga. Um
tryggðina, þegar kunningsskapur
hefur tekizt, vitnar Carl Herman-
sen.
814
T t M I N N — 8UNNUDAGSBLAB