Tíminn Sunnudagsblað - 05.10.1969, Blaðsíða 12
Mar og Már halda áfram viðræðum við
Árna Vilhiálmsson frá Hánefsstöðum
í síðasta viðtalj var spjallað við
Ár"a Vilhjálmsson um bernsku
bms og unglingsár. Ævi aldraðs
ir-'^ns gefur ætíð nokkra mvnd af
í””:nmisögu þjóðar. Þá sagði hann
okknr frá árabátunum og komu
veður var þolanlegt og eitthvað
féfckst. En það er nú fcunn saga.
Einstafca skipstjóri sá þó, að menn-
irnir unnu mMu betur, ef þeir
fengu samálhvíld annað veifið. Sagt
var, að menn skiluðu mifclu betri
aðeins einu sinni hitt hann. Það
var á Seyðisfirði. Hann var þá á
danskri skonnortu.
Á þessum árum var ekki kraf-
izt augnvottorðs í skólanum eins
og nú er. Þó kom á daginn að ég
;,Við brutumst inn í vitann í
Hvanney, og þar var skjóly/
vclbátanna. Þá bar íshúsin gömlu
og beituna einnig á góma.
í þessu spjalli segir hann okk
ur frá starfi sínu og hrakningum
í útgerðinni og frá orsökum þess,
að hann hætti afskiptum af útgerð
inni.
— Þú hafðir éinsett þer að gera
sjómennskuna að ævistarfi?
— Það stóð till að gera úr mér
sikipstjóra ,og fékk ég því skip-
rúm á togaranum Snorra Sturlu-
syni sumarið 1913 — hann var
seldur úr landi að fyrra stríði
loknu. Á honum var ég fjóra mán-
uði. Þetta var áður en vökuiögin
komu og efcfci svo mjög hugsað
um, hvort við fengum svefn, ef
aífcöstum, ef þeir fengju að sofa
svo sem fjórar klukkustundir á
sólarhring. Það þótti ágætt.
— Svo ferðu í Stýrimannaskól-
ann?
— Já, uim haustið. Ég gat kom-
izt í Stýriimannaskólann vegna veru
minnar á togaranum. Skóiinn vnr
alltaf kallaður Stýrimannasfcólinn,
efcki sjómannaskóli eins og nú.
Hann var þá við Öldugötuna, og
skólastjóri var Pál heitinn Hall
dórsson. Ég bjó á Stýrimannastíg
— rétf hjá skólanum — og her-
bergisfólagi minn hét Gísli og var
frá Loikinhömruim í Arnarfirði. Sá
pi'ltur fór í siglihgar, þegar hann
var laus við skólann, og hef ég
hafði eikfci næga sjónsfcerpu, var
dálítið nærsýnn. Ég fókfcst þó ekk-
ert um þetta þennan veturinn, en
næsta haust, þegar ég átti að byr ja
aftur, þá voru þeir farnir að krefj
ast vottorða frá augnlækni Ég
fcomst því ekki i skólann aftur.
Þetta varð til þess, að ég va; 1
vandræðum m-eð mig, brotnaði
niður í bili og hélt heim. Þegar
heiim kom. fékk ég vottorð upp á
að ég hefði réttindi á báta upp í
tól-f lestir. Síðar tók ég svo punga-
próf — smáskipapróf — sem hald
ið var um tíma á Se-yðisfirði.
— Hvernig var að vera i skól
anu-m?
— Ágætt. Það voru ærsl eins og
780
T I M I N N
SUNNUDAGSKLAÐ