Tíminn Sunnudagsblað - 23.04.1972, Blaðsíða 15

Horft inn i skógarhöllina á sólskinsdegi, þegar skin og skuggar leikast þar á.
Hofteigi, þótt hann væri einum bekk á
undan okkur. Enn fremur voru þarna
á næsta leiti Einar Bragi, Magnús
Torfi ólafsson, núverandi mennta-
málaráðherra, Sigurður Jónsson frá
Böðvarsdal og Arni Halldórsson frá
Vopnafirði. Það þarf ekki lengi að
virða fyrir sér þessi nöfn til þess að
sjá, að hópurinn er ærið bókmennta-
lega sinnaður, og þvi engin furða, þótt
okkur yrði það metnaðarmál aö vita
sitthvað fleira en það, sem stóð i
kennslubókum okkar.
— Hvernig i ósköpunum stóð á þvi,
að þú fórst að „villast” yfir skógrækt-
ina? Var ekki alveg sjálfgefið, að allur
þessi hópur færi beina leið inn i islenzk
fræði, norrænu og allt það, að
stúdentsprófi loknu?
— Já, það er alveg von þú segir
þetta, og satt að segja veit ég eiginlega
ekki sjálfur, hvernig á þessu stóð. Mér
hafði lengi vel ekki dottið neitt annað i
hug en að fara beint i islenzk fræði,
fannst einhvern veginn ekki neitt ann-
að koma til greina. En svo var það
bara einn góðan veðurdag, þegar við
vorum i 5. bekk, að framtiðina bar
á góma á milli okkar, herbergisfélaga-
anna, og aldrei þessu vant töluðum við
saman i alvöru, en annars kom það
afarsjaldan fyrir. Og þá slysaðist út úr
mér, af. einhverri rælni sjálfsagt:
Kannski maður skelli sér annars i
skógrækt? Vist hafði ég alizt upp i
sjálfum Hallormsstaðarskógi, en þó
meinti ég ekki neitt með þessu, þegar
ég sagði það. Þó fór nú þetta að þróast
i mér, liklega að mestu óafvitandi, og
fyrr en ég vissi af, liklega, var það orð-
ið að bjargföstum ásetningi.
— Þú viðurkenndir það mjög hrein-
skilnislega þarna áðan, að þið hefðuð
hvorki truflazt af kvenfólki, brennivini
né böllum. En meðal félaga þinna hafa
verið menn, sem siðar áttu eftir að
verða talsvert áberandi i pólitikinni.
Gátu ekki einu sinni þeir hlutir rótað
neitt við ykkur á þessum árum?
— 0, jú. Það var svo sem heilmikil
pólitik þarna. Og ég held, að ég hafi
orðið sósialisti mjög snemma á minum
menntaskólaárum. Annars var ég
alinn upp við mikið stjórnmálalegt
frjálslyndi, og foreldrar minir voru
bæði mjög vinstrisinnuð. Það er
áreiðanlegt, að pabbi stóð mjög nærri
sósialistum. Það sá ég bezt, þegar ég
fór að kynna mér bókasafnið hans,
löngu eftir hans dag. Þar ber mjög
mikið á alls konar vinstrisinnuðum og
beinlinis sósiölskum bókmenntum.
Auðvitað urðu stjórnmálaafskipti
okkar, menntaskólastrákanna, hvorki
mikil né sérlega frásagnarverð, en
eina gamansögu langar mig þó til að
segja hér. Við tókum okkur einu sinni
til, nokkrir strákar, sem áður höfðum
talið okkur Framsóknarmenn, og fest-
um auglýsingu upp á vegg, þar sem
stóð, að bráðum yrði stofnað félag
fyrrverandi Framsóknarmanna i skól-
anum, skammstafað F.F.F. Undir
þetta skrifuðum við Einar Bragi,
Magnús Torfi, Þórir Danielsson, Flosi
Sigurbjörnsson, Gunnar Finnbogason
frá Hitardal og ég. Auðvitað var þetta
eintómt plat og grin. Það stóð aldrei til
að stofna neitt trúskiptingafélag i skól-
anum. Þó var sumum skólabræðrum
okkar, sem voru miklir Framsóknar-
menn, ákaflega illa við þetta. En
Sigurður Guðmundsson skólameistari
skildi strax grinið, sagði ekki orð, en
kimdi að.
— Þegar svo menntaskólanáminu
lýkur, þá ferð þú strax að huga að
skógræktarnáminu, eða hvað?
— Já, ekki gat nú annað heitið. Ég
var að visu einn vetur i Reykjavik
fyrst, og var þingskrifari. Það var
ákaflega lærdómsrikt og ég sé aldrei
eftir þeim vetri. Jafnframt var ég að
nafninu til i háskólanum, og átti vist að
heita, að ég tæki „filuna” um vorið.
En i ágúst 1946 hélt ég til Noregs. Ég
var svo sem með það vilyrði upp á vas-
ann, að ég gæti fengið inngöngu i skóg-
ræktardeild landbúnaðarháskólans i
Asi. En i raun og veru vissi ég ekki, að
hverju ég gekk.Égvissi ekki einu sinni,
hvort maður kærpist inn i skólann. En
til Noregs komst ég 31. ágúst, þótt ég
þekkti engan mann þar i stað, og nærri
lagi, að ég þyrfti að sofa úti fyrstu
nóttina i Osló. Innan skamms komst ég
þó i samband við norska skógræktar-
stjórann, en hann hafði með að gera
upptöku nemenda i hina svokölluðu
skógskóla, sem eru undirbúningsskól-
ar fyrir háskólann sjálfan. Reyndist
skógræktarstjóri mér hinn bezti mað-
ur og greiddi mikið götu mina.
Sunnudagsblað Timans
327