Tíminn Sunnudagsblað - 28.04.1973, Page 13

Elin Jónsdóttir á heimili sinu. Listsaumur á vegg
vinnu sauma heim, eða ganga i hús og sauma fyrir heimilin.
— Hvernig kjör voru þeim konum boðin, sem gengu i
haus að sauma?
— Heimilin lögðu til saumavél, Vinnuaðstaða var mis-
jögn. Þá var fritt fæði, en vinnulaun voru greidd að loknu
verki á hverjum stað. Þetta fyrirkomulag var báðum aðil-
um i hag, og að minu áliti mjög góð þjónusta fyrir heimilin.
Þá var saumað upp úr gömlum flikum, og úr nýjum efnum.
— Vannst þú við saumaskap á heimilum?
— Um tima, t.d. eitt vorið saumaði ég tvo kjóla á ferm-
ingarstúlku, fimm kjóla á aðrar dætur i fjölskyldunni, siöan
kjól á húsmóðurina og móður hennar. Þarna sparaði fjöl-
skyldan sér mikinn tima og fyrirhöfn með þvi að taka
saumakonuna heim.
— Hélztu svo áfram að vinna á heimilum i Reykjavik?
— Mig langar til að breyta til, svo ég fór norður á Akur-
eyri og setti þar upp kjólasaumastofu. Þar var ég öllum ó-
kunnug og hafði litið að gera. Tók ég þá til bragðs að aug-
lýsa saumanámskeið, og það gekk ágætlega, auk þess þótti
mér það mun skemmtilegra. Þá hafði ég aldrei unnið neitt
við kápusaum, svo ég réð mig einn vetur á kápusaumastofu
Bernharðs Laxdal. Saumanámskeiðin hafði ég jafnfram á
kvöldin, en upp úr þvi réðst ég til Kvenfélagasambands
Eyjafjarðar.
— Hvaða starf haföir þú hjá Skvenfélagasambandinu?
— Kvenfélagasambandið réð kennara, siðan var timan-
um deilt milli félaganna innan sambandsins eftir þörfum. A
stærri stöðum t.d. á Ólafsfirði og i Hrisey voru námskeiðin
haldin i opinberum húsakynnum, sem kvenfélögin fengu að-
gang að. Þar gáfu námskeiöin staðið yfir i 1—2 mánuði, en i
sveitum og á fámennum stöðum stóðu þau yfir i viku til
hálfan mánuð, og voru gjarnan haldin á bæjum sem höfðu
hægilegt húsrými. Konur gengu þá heiman frá sér af næstu
bæjúm og kom þá oft snemma til að nota daginn.
— Voru konurnar ekki þakklátar fyrir þessa þjónustu?
— Jú, ég hef ábyggilega aldrei unnið ánægjulegra og
Sunnudagsblaö Tímans
373