Morgunblaðið - 25.04.2004, Qupperneq 24

24 SUNNUDAGUR 25. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
A
llt frá því að grein-
arhöfundur kom
fyrst til Highbury
sem ungur drengur
heillaðist hann af
umhverfinu. Það var
svipað og á Grettisgötunni á árum
áður þar sem ég ólst upp og lék
knattspyrnu á gamla róluvellinum
– „knattspyrnuvelli hverfisins“ – á
milli Klapparstígs og Frakkastígs.
Já, þar var einnig knattspyrnuvöll-
ur í miðju íbúðahverfi.
Þó að íbúarnir í kringum High-
bury vildu helst að Arsenal léki
áfram á vellinum, viðurkenna þeir
að það sé löngu orðið tímabært að
bjóða stuðningsmönnum Arsenal
upp á stærri völl sem tekur fleiri
áhorfendur þannig að fleiri fái
tækifæri til að mæta á völlinn og
njóta leiks liðsins.
Sagan hófst í Suður-London
Arsenal á sér 118 ára sögu, en
þetta sögufræga félag var stofnað í
Suður-London 1886 – í Woolwich
við Thames, sem er fyrir austan
Charlton og hinum megin við
Thames-ána, hafði West Ham
bækistöðvar sínar, á Upton Park.
Fyrst hét liðið Royal Arsenal, en
síðan var nafnið Woolwich sett fyr-
ir framan Arsenal í stað Royal.
Liðið lék leiki sína í Plumslead.
Það var erfitt fyrir fólk að komast
á svæðið og áhorfendur á leikjum
liðsins voru ekki margir. Það varð
til þess að forráðamenn Arsenal
vildu færa sig um set og 1912 voru
uppi áform um að sameinast Ful-
ham, en ekkert varð af því.
Ákjósanlegt landsvæði fannst
við guðfræðiháskólann í Highbury,
ekki langt frá Gillespie Road neð-
anjarðarlestarstöðinni í Islington-
hverfinu í Norður-London. Braut-
arstöðin var við Piccadilly-línuna,
þannig að auðvelt var að komast til
vallarins alls staðar úr London. Þá
var hverfið íbúðahverfi, þannig að
ekki skorti stuðningsmenn til að
mæta á völlinn. Þó svo að Totten-
ham væri með bækistöðvar nokkra
kílómetra fyrir norðan var nægt
rými fyrir tvö lið í Norður-London
– til að etja kappi við fjölmörg lið
sem höfðu hreiðrað um sig í Suð-
ur-London, eins og West Ham,
Chelsea, Fulham, Charlton og
Millwall.
Arsenal lék fyrsta leik sinn á
Highbury 6. september 1913. Það
var svo 1915 að Woolwich-nafnið
var lagt niður, þannig að aðeins
stóð eftir Arsenal. Fljótlega eftir
að Arsenal hafði skotið rótum í Isl-
ington-hverfinu hófst mikil keppni
milli liðsins og nágrannaliðsins
Tottenham og sú keppni var orðin
að fjandskap upp úr 1919. Fyrir
utan leikvöll Arsenal geta menn
keypt bolta með ýmsum háðsglós-
um um Tottenham og stuðnings-
menn liðanna hafa oft klekkt hvor-
ir á öðrum.
Eitt frægasta atvikið upplifði
bókari einn 1971 – árið sem Arsen-
al vann tvöfaldan sigur, varð bæði
Englands- og bikarmeistari og
jafnaði afrek Tottenham frá 1961.
Já, og Arsenal fagnaði Englands-
meistaratitlinum á heimavelli Tott-
enham, eins og liðið gæti einnig
gert í dag, 33 árum síðar.
Bókarinn bjó í húsi sem var mál-
að í litum Tottenham, hvítum og
bláum. Húsið var hvítt, þak og
gluggakarmar bláir. Þegar hann
gekk út fagran laugardagsmorgun
í sólskinsskapi – á leið á White
Hart Lane, heimavöll Tottenham –
og sneri við við hliðið til að veifa til
konu sinnar og barna, var ekki
laust við að hann missti andlitið.
Hús hans var í Arsenal-litunum.
Þakið og gluggakarmar voru rauð-
ir. Flokkur stuðningsmanna Ars-
enal, og vinnufélagar bókarans,
höfðu mætt á kranabifreið um
nóttina og málað bláu fletina á
framhlið hússins rauða. Það lá við
að bókarinn þyrfti á áfallahjálp að
halda, en vinnufélagarnir veittu
honum strax stuðning – þeir voru
búnir að mála hús hans í „réttum
litum“ þegar hann kom aftur heim,
ánægður með að hafa séð Totten-
ham vinna.
Chapman kom
með nýja strauma
Þó svo að það hafi verið mikill
áfangi hjá Arsenal að byrja að
leika á Highbury 1913, var breyt-
ingin mest hjá félaginu 1925 þegar
Herbert Chapman, sem hafði
byggt upp Huddersfieldliðið sem
varð Englandsmeistari þrjú ár í
röð – 1924, 1925 og 1926 – kom til
Arsenal og tók við starfi knatt-
spyrnustjóra.
Bylting varð undir hans stjórn í
uppbyggingu Highbury-vallarins
og Arsenal-liðsins, sem varð bik-
armeistari 1930 og fyrst liða í
London Englandsmeistari árið eft-
ir.
Síðan átti Arsenal möguleika á
að vinna tvöfaldan sigur 1932, en
varð að sætta sig við annað sætið
1. deild og að tapa bikarúrslitaleik.
Arsenal varð síðan Englandsmeist-
ari þrjú ár í röð – 1933, 1934 og
1935.
Svo öflugt var liðið að 1934 léku
sjö leikmenn Arsenal í enska
landsliðinu – met! – sem lagði
heimsmeistarana frá Ítalíu í sögu-
frægum leik á Highbury, 5:3. 50
þúsund áhorfendur sáu leikinn.
Arsenal varð einnig Englands-
meistari 1938 og bikarmeistari
1936.
Undir stjórn Chapmans, sem
lést við störf á skrifstofu sinni á
Highbury 1934, varð liðið ríkasta
lið Englands og leikmenn þess
gengu undir viðurnefninu „barón-
arnir frá Highbury“. Chapman var
geysilega skipulagður – bæði í
uppbyggingu á liði og öllu í kring-
um það. Það var hann sem eftir
mikla baráttu, sem fékk nafni neð-
arjarðarbrautarstöðvarinnar Gill-
espie Road, við endann á sam-
nefndri götu, breytt í Arsenal.
Englendingar eru íhaldssamir, en
borgaryfirvöld urðu að gefa eftir í
baráttunni við Arsenal.
Völlur í miðju íbúðahverfi
Highbury-völlurinn, sem hefur
fengið verðlaun ár eftir ár sem
besti völlur Englands, er í miðju
íbúðahverfi. Þegar menn koma frá
Arsenal-brautarstöðinni upp á
Highbury er í miðju íbúðahverfi. Fremst er hin friðaða Austurstúka.
Trú, von
og kærleikur
Highbury
„Highbury hefur alltaf verið hjarta okkar hér í hverfinu. Afi, amma, pabbi og
mamma ólust hér upp og einnig við bræðurnir og fjölskyldur. Arsenal og
Highbury er stór hluti af lífi fólksins og eins og afi sagði alltaf; Highbury
verður alltaf trú, von og kærleikur okkar,“ sagði einn af minjagripasölunum á
Gillespie Road við Highbury. Hann sagði við Sigmund Ó. Steinarsson að það
væru blendnar tilfinningar að hugsa um að það styttist óðfluga í að Arsenal
hætti að leika á Highbury – og færi að leika heimaleiki sína á nýjum velli í
Ashburton Grove. „Við huggum okkur þó við það að nýi völlurinn er ekki
langt frá – það eru aðeins rúmir þúsund metrar héðan á völlinn, en and-
rúmsloftið verður þó ekki það sama í kringum nýja völlinn og hér í kringum
Highbury sem er í miðju íbúðahverfi.“
Yfirlitsmynd sem sýnir Highbury
fremst á myndinni, en fjær má sjá
Ashburton Grove-svæðið, sem fram-
kvæmdir eru hafnar á.
Morgunblaðið/Sigmundur Ó. Steinarsson
Allt í kringum Highbury eru menn að selja minjagripi. Hér er sölustaður á horni Gillespie Road og Highbury Hill.