Morgunblaðið - 25.04.2004, Síða 44

MINNINGAR
44 SUNNUDAGUR 25. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Englasteinar
Einstakir legsteinar
Ekki er það auðvelt
að setja á blað minn-
ingar um vin sinn, af
ýmsu er að taka en
erfitt úr að velja, góð-
ur drengur er geng-
inn, já, góður drengur í bestu merk-
ingu þess orðs.
Það var mín reynsla af Einari
bæði í samstarfi hjá Tilraunastöð
S.Í.S. þar sem við unnum saman um
fimm ára skeið, og eins var með ár-
in öll sem síðan eru liðin, því það
varð ekki slit á vinskapnum þótt
breyting yrði á atvinnu, heldur var
tekinn upp sá siður að hittast ýmist
á heimilum eða farið út að borða, og
vorum við þá sex saman. Yfir góð-
um mat hafði Einar gaman af að
segja frá, því víða hafði hann farið,
t.d. í þágu starfs síns hjá S.Í.S. og
margar sögur kunni hann. Hann
sagði frá af nákvæmni, hann tók svo
vel eftir því sem á vegi hans varð,
að hann átti auðvelt með að gefa lif-
andi myndir af því sem hann sagði
frá.
Það hefur verið okkur Nönnu
mikils virði á liðnum árum að eiga
margar góðar stundir með þeim
hjónum ásamt Rósmundi og Vil-
borgu.
Þeim stundum er vel varið þá
vinir hittast og verður seint að fullu
þakkað, en hér eru færðar fram
þakkir fyrir liðnar samverustundir
fyrir hlýhug sem varir.
Það sem mér kemur fyrst í hug
er reynt skal að lýsa Einari er geð-
prýði, jafnlyndi og nákvæmni við
störf og ég hefi oft sagt að hann var
í eðli sínu vísindamaður, það lá svo
vel fyrir honum að vinna skipulega
og athyglin var skörp.
Lífið birtist í ýmsum myndum, þó
sterkur virðist líkaminn í byrjun
verður oft ýmislegt til þess að
draga úr þreki.
Þessu fékk Einar að kynnast,
maginn var honum löngum erfiður
og heyrnin gaf sig, mér fannst samt
aðdáunarvert hvað hann lét slíkt
ekki draga úr sér kjarkinn, hann
gekk að verkum sínum eins og með
þurfti.
EINAR M.
JÓHANNSSON
✝ Einar M. Jó-hannsson fæddist
í Reykjavík 2. mars
1928. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 13. apríl síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Árbæj-
arkirkju 23. apríl.
Það var ánægjulegt
að tala við þau hjónin
eins og svo oft áður, er
við hittumst á heimili
þeirra miðvikudaginn
7. apríl, og nú var Ein-
ar búinn að fá nýju
heyrnartækin sem
lengi hafði verið beðið
eftir og honum leið vel
því nú gat hann betur
fylgst með heldur en
verið hafði um hríð.
Það er sorglegt til
þess að vita hvað þeir
sem háðir eru hjálpar-
tækjum, t.d. heyrnar-
tækjum, þurfa oft að bíða lengi eftir
tækjunum þar sem þau breyta svo
miklu fyrir viðkomandi og eru þeim
svo nauðsynleg í öllum samskipt-
um.
Og við rifjuðum upp ýmislegt frá
fyrri tíð og létum hugann reika um
nánustu framtíð, en þar fór öðruvísi
en okkur óraði fyrir.
Það var því mikið áfall nokkrum
dögum seinna að heyra í símanum
Sigríði segja að Einar væri látinn,
já „skjótt skipast veður í lofti“. En
allt hefur sinn tíma og ekki okkar
að ráða því.
Við Nanna þökkum liðnar sam-
verustundir og biðjum Guð að
blessa Sigríði, Margréti, Jóhann og
fjölskyldur þeirra.
Kristján.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
við hittum þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Það er með miklum trega að ég
sest niður og skrifa þessi orð um
Einar M. Jóhannsson til að minnast
hans og sakna.
Við höfum verið svo lánsöm að
njóta hans vináttu í um það bil 40
ár. Þau hjónin Sigríður og Einar
hafa í gegnum árin verið okkur
tryggir vinir, sem er ekki hægt að
þakka sem skyldi.
Við biðjum góðan Guð að varð-
veita hans góðu sál.
Elsku Sigríður og fjölskylda, Guð
blessi ykkur og gefi ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Vilborg, Rósmundur
og fjölskylda.
„Ætli það verði
nokkuð,“ sagði hann afi
minn og brosti á sinn
hlýja og kankvísa hátt
þegar ég minntist á
stórafmælið sem í
vændum var hjá honum í sumar. Og
nú er afi dáinn og ég get því miður
ekki verið viðstödd til að kveðja
hann.
Ég minnist þess úr æsku þegar
það var mikið tilhlökkunarefni að fá
að gista hjá ömmu og afa í Karfa-
vogi. Að hræra í búðing hjá ömmu,
Trixið í morgunmatinn, spila, fela
hlut og kíkja í bílskúrinn hjá afa.
Þetta eru allt ljúfar minningar sem
ég á frá þessum árum. Svo átti afi
svona Citroën-bíl sem hægt var að
hækka og lækka og þótti okkur
krökkunum mikið sport að fara í bíl-
inn með afa.
JÓN BJÖRN
BENJAMÍNSSON
✝ Jón Björn Benja-mínsson fæddist
á Súðavík 29. júlí
1914. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 14. apríl
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskirkju 23.
apríl.
Amma og afi áttu
heima rétt hjá mennta-
skólanum sem ég sótti
og var það alveg ómiss-
andi að kíkja reglulega
til þeirra í hádeginu í
mat og spjall. Þannig
fylgdust þau með lífinu
og tilverunni hjá okkur
barnabörnunum,
hvöttu okkur áfram í
náminu og glöddust
með þegar vel gekk.
Afi missti mikið þeg-
ar amma dó fyrir tæp-
um 15 árum og þá tal-
aði hann um að hann
ætti nú sjálfsagt ekki mikið eftir
sjálfur. En lífið brosti við honum á
nýjan leik þegar hann flutti í íbúð í
Sunnuhlíð og kynntist þar henni
Fríðu sem einnig var búin að missa
sinn lífsförunaut. Þau tóku virkan
þátt í félagsstarfinu, ferðuðust mikið
og áttu virkilega góð ár.
Við fjölskyldan þökkum elsku afa
fyrir allar ljúfu stundirnar í gegnum
árin og biðjum fyrir kærar kveðjur
heim.
Bryndís.
Nú er elsku afi búinn að kveðja
þennan heim. Hann mun skilja eftir
sig stórt skarð í hjarta mínu. En all-
ar góðu minningarnar um hann mun
ég geyma, eins og ég hef gert með
ömmu Gyðu sem kvaddi okkur alltof
snemma árið 1989. Ég vil þakka fyr-
ir öll árin sem ég átti með þeim hjón-
um í Karfavoginum, þar var alltaf
tekið á móti manni opnum örmum.
Elsku afi, þín er sárt saknað, en
ég veit að þér líður betur núna og ert
kominn í góðar hendur.
Kærar kveðjur.
Valdís, Samúel og Sara.
Lokið er löngum degi og anna-
sömum þar sem hver stund var not-
uð meðan heilsa leyfði og stætt var
enda fyrir stórri fjölskyldu að sjá og
heimili þar sem ættingjar og vinir
húsráðenda voru tíðir gestir og fyr-
irgreiðsla og elskusemi við þá slík að
seint gleymist þeim sem nutu. Þar
mæddi þó meira á húsfreyju vegna
starfa húsbóndans en samhent voru
þau hjón bæði í veitulli gestrisni. Sú
saga verður hér ekki rakin, aðeins
kveðja send við leiðarlok frá systk-
inum, sem um langt árabil nutu gest-
risni þeirra hjóna, Gyðu Sigrúnar
Jónsdóttur og Jóns Björns Benja-
mínssonar húsasmíðameistara, fyrst
á heimili þeirra á Akureyri og síðar í
Reykjavík. Fjarri heimahögum, er
við vorum í skóla eða starfi, áttum
við þess ekki kost að hverfa heim í
fríum þar sem fjárhagur var af
skornum skammti og samgöngur um
landið erfiðari en nú og torsóttara að
fara milli staða. Þá var notalegt að
vita af stað sem okkur systkinunum
stóð opinn og ætíð síðan er við þurft-
um á að halda. Við minnumst með
miklu þakklæti velgerðar þeirra
hjóna og hversu artarleg þau ætíð
voru í okkar garð. Gyða var fóst-
urdóttir Jóhönnu Guðmundsdóttur,
föðursystur okkar, og manns henn-
ar, Jónasar Björnssonar. Hún
reyndist okkur ætíð sem besta syst-
ir. Hún dó 18. okt. 1989. Nokkrum
árum síðar fluttist Jón Björn í þjón-
ustuíbúð að Kópavogsbraut 1 a í
Kópavogi þar sem hann dvaldi þar
til yfir lauk. Þar naut hann þess að
vera í félagsskap aldraðra, söng þar
í kór og hafði yndi af að blanda geði
við fólk.
Við leiðarlok, þegar Jón Björn
Benjamínsson er kvaddur, er okkur
systkinum efst í huga þakklæti fyrir
tryggð og vináttu. Börnum hans og
afkomendum vottum við innlega
samúð.
Blessuð sé minning Jóns Björns
Benjamínssonar.
Sjöfn, Sigurjón, Ásgeir
og Gunnar Páll.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Ætlast
er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í grein-
unum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina