Íslendingaþættir Tímans - 25.10.1968, Blaðsíða 20
Afmælisbarnið, Friðrik Karlsson, lengst til vinstri, ásamt nokkrum læknum í Domus Medica.
FIMMTUGUR:
FRIDRIK KARLSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI
Laugardaginn 28. sept. s. 1. átti
Friðrik Karlsson, framkvæmda-
stjóri fimmtugsafmæli. Af því til
efni tók hann á móti vinum og
vandamönnum í Domus Medica.
Friðrik er vinmargur og víðþekkt
ur sunnanlands og norðan. Á þess
um tímamótum urðu margir til
þess að njóta gestrisni hans og
árna honum heilla.
Við þetta tækifæri flutti vinur
hans, Sigurður Pétursson, honum
eftirfarandi kvæði:
Undursamlegt var að sjá, hve
faðmur ekki stórvaxnari konu virt-
ist rúma mörg barnabörn í einu,
og hve vel þau undu samþjöppun
þar.
Synir hennar, tengdasynir og
eiginmaður leiddu gesti til stofu.
Dætur og tengdadætur gengu
um beina og veittu af mikilli rausn.
Þórólfur bóndi laus við lífs-
þreytu í svip sínum, lék á als oddi,
sagði skemmtilegar viðburðasögur
frá ýmsum tímum og las úr hand-
ritum sínum og feðra sinna.
Veðrið var fagurt og álfaborg-
irnar í umhverfinu ævintýralegar.
Sem leiftur á himnj er líf hvers
manns,
eða lauf sem í skóginum grær.
Við horfum á straum er meðbakk-
anum ber
okkur, börnin sem fæddust í gær.
í upphafi dags er ei kveðið um
kvöld
heldur keppni sem markinu nær.
En misjöfn er sagan og mörgum
er tamt
að miða við lyngholt og stekk,
en fáir sem horfa á bláfjallsins
brún
og þraut þess er fremstur gekk.
Slíkar afmælisstundir farsælla
mannsæva eru stórar stundir. En
hvergi verða þær stærri en „upp
við brjóst landsins."
1 raun og veru voru þarna fjög-
ur afmæli fjölskyldunnar á árinu
!sameinað|ar sextugsafmæli ættí-
móðurinnar.
Þessi fagnaðarstund í Stóru-
tungu verður mér ógleymanleg. í
huga mér er hún órjúfanlega
tengd sögu fslands.
Ég óska af heilum huga Stóru-
tungu4ijónunum og fólki þeirra
gæfu og gengis.
Karl Kristjánsson.
En þetta er viðhorf sem vísar án
hiks
sínum vinum á efsta bekk.
/
Friðrik er maður með fjallsins
hug,
hann er foringi í lýðsins sveit.
Hann treður sinn veg fram á
tæpustu brún.
Hans tilfinning rík og lieit
er leiðarstjarnan sem líf hans er
gætt,
hans lögmál og fyrirheit.
Hann varðar ei alltaf um vörður
og brýr
á vegum sem fjöldinn kýs.
Hann víkur því frá, ef á veginum
er.
hverjum vanda sem hæztur ris.
Með sannleikans járni er sverð
hans brýnt
og sigurinn ætíð vís.
Nú stendur hann Friðrik á fimmt-
ugu í dag.
Ég flyt honum vinarljóð.
Ég veit að hans för upp á fjaliið
er tryggð,
það fennir ei í hans slóð.
Eg óska honum friðar á fjallsins
leið
og að framtíðin verði góð.
Sigurður Pétursson.
Oft
ISLENDINGAÞÆTTIR