Íslendingaþættir Tímans - 12.06.1970, Blaðsíða 27

MINNING
ELÍN JÚHANNSDÚTTIR, HELLU
Elín Jóhannsdóttir, Hellu á Fells
strönd lézt 15. þ.m., tæpra 82 ára
gömul, fædd 11. maí 1888. Lífssaga
Elinar á Hellu er sagan um knn-u,
sem fóir leiðina frá fátæfet til bjarg-
álna. Hún er um leið saga um það,
hvað bjartsýni, lífstrú ag góð skap-
gerð getur yfirunnið þá erfiðleika
í lífinu, sem reynzt hafa mann-
kyninu þyngstir i skauti á þeirri
leið, það er fátækt, umkomúleysi
Sönnum igömlum Svarfdælingi
senda kveðju ber.
Fjarska eir sveitin falleg,
þar sem fæddur hann er.
Einn þótt tugur hverfi
í aldanna sifcaut,
öðrum við að bæta
er Sveini lítil þraut.
Hjá foreldirum norðan fjalla
hann féfek af kosti nóg.
Reis oft snem-ma úr refekju
rafeaði og sló.
Svo hleypti hann h-eimadraga
og hélt á önnur mið.
Og mannréttindamálium
af mætti v-eitti Uð.
Hann konu eina kaus sér.
í Kópavogi býr.
Á ýmsu þó að gangi
hann eigi af hólrni flýr.
Mannvirðingar margar,
maður þessi hlaut,
enda enginn aukvisi
1 átakaþraut.
Hnellinn er hópur barna.
Hamingja er það dýr.
Svo koma barnabörnin
bro-smild og sólskinshýr.
En ævin er enginn leikur.
Óveður hefta för.
En Sveinn dregur segl að húni
og siglir djarft úr vör.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
og veikindi. Öllu þessu kynntist
Elín á Hellu í ríkum mæli, en á
öllu þessu sigraðist hún svo, að
síðustu áratugina lifði hún og starf
aði við hlið manns síns og sonar,
við góðan fjárhag, sæmil-ega heilsu
og umvafin af samferðafólkinu,
sem allt vildi endurgja-lda henni,
Mýjuna, glaðværðina og fejarkinn,
er það hafði hjá henni notið í rík-
um mæli, þó að ástæður hennar
Þótt æviárum fjölgi,
ekkert breytist 1-und.
Eldur hlýr í æðum
og örugg garpsins mund.
Við árnu-m honum heilla
með afmælið í dag.
Hann iengi me-gi lifa.
O-g lýkur þann-ig brag.
Heill þér sextuguai.
Hafnarfirði, 4. maí 1970
Eiríkur Pálsson frá Ölduhrygg.
sjálfrar gæfu henni ekki mikið ol-
bogarými á veraldar visu
Elín á Hell-u missti ung móður
sína, en ólst upp með föður sín-
um og stjúpu, var í vinnumennsku
sem unglimgur og giftist sveitunga
sínum, Jónasi Kristjánssyni, á
fyrsta tu-g þessarar a-ldar. Eignuð-
ust þau hjónin tvö börn, Þóru og
Kristján. í nærri þrjá ára-
tugi höfðu þau hvorki ia-rðnæði né
húsnæði, nema í skjóli þeirra
bænda; er þau voru í húsmennsk-u
hj-á. Á þeim árum munu kjör
þeirra Elínar og Jónasar hafa ver-
ið erfiðari en nútímafólk getur
g-ert sér í hugarlund, og verk þau,
sem Elín vann þá fyrir sambýlis-
fólk sitt og nágranna ómetanlegt.
Árið 1937 urðu þáttaskil í lífi
Elinar og Jónasar á Hellu. Kristján,
sonur þeinra, var þá orðinn f-ull-
tíða mað-ur. Þeir feðgar kaupa
það ár jörðina Hellu og by-ggja gott
íbúðarhús á því sarna ári. Síðan
hefur allt gen-gið þeim i hag.
Kri-stján hef-ur reynzt foreldrum
sínum góður sonu-r. Á hans herð-
um hefur búskapurinn á Hell-u
by-ggzt á síðustu áratug-um. Sá bú-
skapur hefur verið vel reki-nn.
Snyrtimennska á öllum sviðum ut-
a-n húss og innan. Búsmali t'óðrað-
ur til f-úllra afu-rða o-g húsakostur
og ræktun jarðarinnar verið stór
bættur. Allir lögðust á eitt, for-
eldrar o-g son-urinn, m-eðan Jónasar
naut við, en síðan hann dó,
hafa þa-u mæðginin Elín og Kristj
án ha-ldið búskapnum áfram.
Ég bjó í góðu nágren-ni við
Hellu-heimilið í nærri tvo áratugi.
Það var sannarlega ánægiule-gt að
sjá batnandi a-fkomu þess svo að
segja ár frá ári. Elín á Hell-u átti
það sannarleg-a s-kilið að njóta þess
á ef-ri áru-m, e-r á skorti fyrri h-luta
ævinnar, svo hetjule-ga hafði hún
staðið si-g í þeirri ba-ráttu, er jarð-
næðisteysi og fátæktin sköpuðu
henni. Hún naut einnig á efri árum
u-mhyggju o-g hlýj-u þeirra u-ng-
menna, er hún hafði borið önn fyrir
og stutt til þroska í bernsku, svo
sem Jóhönnu Tryggvadóttur, er
27
AFMÆLISKVEÐJA TIL
SVEINS GAMALÍELSSONAR,
KÓPAVOGI