Íslendingaþættir Tímans - 12.06.1970, Blaðsíða 31

MINNING
BJARNI JÓNSSON
F. 5.10.1882
D. 22.12.1940
Bjarni Jónsson fæddist að Núpi
á Berufjarðarströnd 5.10. 1882.
Foreldrar hans voru hjónin,
Rebekka Þórarinsdóttir, bónda að
Núpi, Oig Jón Bjarnason, bónda á
sama bæ.
Á Núpi var þá þríbýli, auk njá-
lendunnar Núpshjáleigu . Núps-
bændur sóttu sjóinn hvenær sem
sjóveður var, enda stutt á fiskimið
in. Snögglega gat brimað, svo 6-
lendandi var í Núpsfjöru, en-þá
var lent í Rrosstanga, innar við
fjörðinn, en þar var þrautalend-
ing þeirra Núpverja.
Ejarni Jónsson fór að vinna
strax og verða mátti. Leitaði hug-
ur hans út á sjóinn, enda var
Bjarni alinn upp við sjávarsíðuna
og .áttí til sjósóknarmanna að telja.
Bjarni Jónsson útskrifaðist frá
Sjómannaskóla Íslands 14. april
1908 með fiskimannaprófi. Hann
mátti því vera skipstjóri á fiski-
skipi, af hvaða stærð sem var.
Bjairni varð þekktur sem mjðg
góður stærðfræðingur og þótti góð
Ur kennari. Kenndi stundum sjó-
mannafræði á námskeiðum á Aust-
urlandi (Eskifirði).
Funnig kenndi hann einstakling-
uni sjómannafræði í heimahúsum,
þá búsettur í Reykjavik. Minnis-
stæð er þeim, sem þetta ritar, orð-
ln hans Ásgeirs Jónassonar, skip-
stjóra, er hann sagði: „Bjami Jóns
son var ágætur stærðfræðikenu-
,ari Hann átti ekki minnstan þátt-
inn i þvi að þræla mér í gegn um
^iómannaskólann“.
Bjarni var enginn meðalmaður.
Hann var maður lágur vexti, on
^ójög knár talinn. Góðleik Bjarna
prúðmennsku var við brugðið
öllum þeim, er honum kynnt-
Ust Sumum þótti hann um of
umburðarlyndur við þá menn, sem
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
hann átti að stjórna. En þetta kom
ekki að sök.
Bjarna Jónsson virtu allir og
engum datt í hug, af þeim sem
hann átti yfir að ráða, að óhlýðn-
ast fyrirskipunum hans.
Bjarni sótti marga fiskibáta til
útlanda fyrir ýmsa útgerðarmenn,
hér á landi og sigldi þeim far-
kostum heim til íslands.
Fá eru minningarorðin um þenn
an mæta rnann. Bezt fer á því að
enda þessi orð með tilvitnun í
hávamál.
„Deyr fé, — deyja frændr, —
deyr sálfr it sama, — en orðstírr
deyr aldregi — hveim er sér góðan
getur“.
t
f fátækt borinn forðum varstu,
fátækur, til hinztu stundar.
Dulinn sjóð í brjósti barstu
bróðir kær, — slíkt hugur
grundar.
Þegar augum aftur rennir,
yfir helztu gengin sporin.
Fangamarkið kært þitt brenni,
kærleikann, — sem Ijós á vorin.
Ungur fórstu út á sæinn
ótrauður, til náms og fanga.
Kastaðir engu, kæri, á glæinn,
kunnur varstu að því, að langa
tn þess vígs, — að verða maður,
virtur bæði að hug og dáðum.
í hjarta varstu og huga glaður,
hélzt þitt strik, að hollum ráðum.
Neyttir aidrei eiturveiga
ævilangt, í timans rúmi.
Viljasterkur, varst að eiga
viðnámsþrótt, í næturhúmi,
er féJagarnir færðu að vörum
fiknilyfið, dropatæra.
Gekkst hjá voðans verstu
kjörum.
Vildir ekki þetta læra.
Þegar æstar öldur byltust
yfir skipið, stafna á milli,
kjarkmennirnir fráleik fylltust,
fyllstu gætni, þori og snilli.
Þar fórst þú, í flokki ýta
furðusnjall, — oft lagðir ráðin.
Á manndóm þann, er ljúft að
* Mta
er loks þín birt er hetjudáðin.
Þig mú kveð með kærum huga
kæri bróðir — laus við trega.
Minningin þín mun nú duga,
mig hún gleður, — ævinlega.
Flyt þér kveðjur, kærra barna.
Kærar þakkir skaltu hljóta.
Allt hið góða er víst til varna
viðjarnar mun sundur brjóta.
Guði föður, falinn ertu,
framtíðai í háum sölum.
Hamingjunnar sonur sértu,
söknum þín, í jarðardölum.
Drottins máttur ljúft þig leiki
lifs um sviðin, hinum megin.
Okkar einnig götu greiði
er göngum seinna sama veginn.
Þórarinn.
3!