Íslendingaþættir Tímans - 26.08.1970, Blaðsíða 16

MINNING
BJARNI JÓHANNSSON
ÚTSÖLUSTJÓRI, SIGLUFIRÐI
Þegar við Bjarni Jóhannsson
iögðum af stað frá Akureyri laug-
ardagimn 27. júní s.l. áleiðis til
Siglufjarðar, vorum við sammála
um, að nú loks væri sumarið kom-
ið.
Við vorum léttir í lundu, rifjuð-
um upp gamalt og nýtt Sólin
vermdi allt og alla, og svo virtist,
sem við sæum grös gróa, er við
ókum um sveitir. Starfandi hend
ur, börn að leik, tvö í túni eða
fleiri saman. Fyrr en varði vorum
við í Öxnadal. Við ræddum um
Jónas, ljóð hans og líf, fráfall hans
d Kaupmannahöfn og hið sviplega
fráfall föður hans og áhrif þess at-
burðar á æsku Jónasar.
Oft á ferðalögum, sem þessum,
tókum við Bjarni lagið, höfðum
yfir ferskeytlur. sögðum gaman-
sögur, létum hugann reika til lið-
inna atburða og ræddum framtíð-
ina.
Þessi ferð var ekki frábrugðin
oxkar fyrri ferðum og samújndum
og fyrr en varð blasti við Skaga-
fjöður. Haldið var til Sauðárkróks
og síðla sama dags til Fljóta, þar
sem Bjarni Jóhannsson hafði byggt
sér og fjölskyldu sinni fagran sum-
arbústað við Miklavatn.
Sjaldan höfðum við keyrt þessa
leið í fegurra aftanskini og höfð-
um orð á því, og ég hugsaði sem
svo: Það hefur verið á slíku norð-
lénzku kvöldi, sem Hannes Péturs-
son orti sitt gullfallega kvæði
„Sumarnótt í Skagafirði“.:
Gullbúinn himinvagn kvöldsins
er horfinn við eyjar í
þögulgrunn.
Fjöirðurinn lognblár og landið
lögzt til værðar með
munn við munn.
Hestar að nasla á votum völlum.
Vinnulúnir menn
sofa í ró, fá heiinæma hvíld,
undir herðabreiðum fjöllum.
f sumarbústaðnum beið eigin-
kona Bjarna, frú Guðlaug Þorgils-
dóttir og dóttir þeirra Jóhanna,
sem stundar nám í Kennaraskóla
íslands, en sonurinn, Hlöður
Freyr, er starfandi læknir í Sví-
þjóð. Það urðu fagnaðarfundir, því
Bjarni Jóhannsson hafði verið
starfandi á Akureyri um nokkurn
tíma Hann skrapp aðeins heim til
að njóta hvildar og fylgjast með
hag fjölskyldunnar. Leiðir skildu
upp úr miðnætti. Miðnætursólin
litaði hafflötinn og umhverfið allt.
Ég hélt til Siglufjarðar og hlakkaði
til að sjá sólaruppkomuna þar
næsta morgun. Bjarni Jóhannsson
gekk til hvíldar í sumarhúsi sinu.
Það duldist engum, er til þekktu,
að einmitt þessi staður — þetta
hús — var hans „jörð“ — hans
helgidómur. Hann reis árla úr
rekkju sunnudaginn 28. júní —
átti veiðidag í Fljótá — og maut
sín þar fram að hádegi. Hann var
náttúrubarn og veiðikló og hafði
unun af að tala um lax og laxveið-
ar — eldisstöðvar — göngur og
seiði — flugur — og ferðalög.
Um nón var hann kominn út í
Siglufjörð. ABmargir vinir hans
og samherjar voru samankomnir á
fundi, er hann stjórnaði. Þar var
skipzt á skoðunum Meðal ræðu-
manna var fundarstjórinn, en
hann var ræðumaður góður.
Hvorki ég né aðrir viðstaddir
gleyma þessari síðustu ræðu hans.
Hún var eins konar skilnaðar- og
þakkarræða, en Bjarni Jóhanns-
son hafði nýlega hætt störfum í
bæjarstjórn Siglufjarðar sam-
kvæmt eigin ósk, en á þeim vett-
vangi hafði hann unnið giftudrjúg
störf fyrir Siglufjörð í meir en ára
tug. ^
Hann þakkaði ekki einvörðungu
samherjum sínum stuðning og vin
semd, heldur einnig öllum þeim,
sem með honum höfðu unnið að
bæjar- og félagsmálum innan bæj-
arstjórnar og utan. Hann hvatti til
einingar og dáðríkra starfa — til
hagsbóta fyrir Siglufjarðarkaup-
stað og íbúa hans — en þeim stað
unni hann ekki síður en Vestfjörð-
um, bernskuheimkynnunum.
Nokkru eftir að hafa flutt ræðu
sína var Bjarni Jóhannsson allur.
Hann hné niður mitt í önn dags-
ins — meðal vina — síðustu orð
hans voru þakkar- og hvatningar-
orð til samferðamannanna.
Allir viðstaddir drjúptu höfði
sorgþrungnir, er þessi herðabreiði
höfðingi og einstaki drengur var
borinn úr sal. Lífsbók hans hafði
skyndilega verið lokað. Á
slíkri skilnaðarstund lauguðu tár
hvarma og í hug minn flaug þessi
gamalkunna hending: „en lofaðu
engan dag fyrir sólarlags stund“.
Bjarni Jóhann Jóhannsson, en
svo hét hann fullu nafni, fæddist
10. október 1910, að Lónseyri í
Auðkúluhreppi, Vestur-ísafjarð-
arsýslu. Foreldrar hans voru Jó-
hann Jónsson, skipstjóri og bóndi
á Auðkúlu í Arnarfirði og kona
hans Bjanney Jónína Friðriksdótt-
ir
Jóhann skipstjóri fórst ádð 1919
— frá 9 börnum, því yngst.a 1 árs,
þá var Bjarni á 10. ári. óbilandi

ISLENDINGAÞÆTTIR