Íslendingaþættir Tímans - 26.08.1970, Blaðsíða 14

fcæki efcki svo fullkomin, sem nú
tíökast. Munu því togaramenn hafa
þurft að standast marga þrekraun
til að sigla skipi sínu heilu í höfn.
Elís var ednn í hópi fimm systkina
og er samheldni þessarar ágætu
fjölskyldu á orði höfð, af þeim
sem bezt til þekkja.
Foreldrar frú Helgu eru þau
hjónin Sigurður' Þórðarson verk-
stjóri og frú Sesselja Víglundsdótt
ir frá Höfða. Dvaldi Helga lang-
dvölum, sem sannur aufúsugestur
hjá afa sínum og ömmu, meðan
hún enn var á bernskuskeiði. Síð-
ar, eftir að þau Elís giftust, var
hann henni samhuga um að hlúa
að þessum bernskuslóðum konu
sinnar, eg sýndi við þau tækifæri,
sem endranær góðvild og hlýjan
hug.
Þau Helga og Elis áttu einn son,
Árna á fermingaraldri. Er nú djúp
ur harmur að honum kveðinn,
þung byrði lögð á ungar herðar,
enda var sérlega innilegt samband
miUi þeirra feðganna, mótað af
umhyggju og gagnkvæmu trausti.
— Engu að síður veit ég, að hann
er gerður af svo traustum efniviði,
skapgerð hans svo þroskuð, að ég
trúi því stað'ast’-ga, að hinn ungi
sveinm muni valda þessarri ólýsan-
legu þungu byrði, sem hann fær
nú ekki undan vifcið. Og ég veit,
að allir þeir, er gjörst þekkja til,
taka undir þessi orð mín. Megi góð
forsjón láta þetta hugboð rætast.
Frú Helga var manni sínum
styrk stoð við starfrækslu verzlun-
' arinnar, enda vann hún þar af
ósérhlífni og atorku, hvenær sem
hTé varð frá heimilisstörfum. Átti
hún því ekki svo lítinn hlut að því,
að verzlun þeirra hjóna, Matarbúð-
ýixi við Austurgötu í Hafnarfirði,
efldist með öruggum hætti ár frá
ári.
Og nú er Elís Ámason kvadd-
ur hinztu kveðju. Lífi hans varð
i efeki bjargað, þótt allt væri gert,
| sem í mannlegu valdi stóð til
’ hjálpar. í því líknarstarfi var dr.
. Árni Björnsson í fararbroddi en
: margir aðrir læknar og hjúkrunar
! fóTk kom þar við sögu. Öllum þess-
i um aðilum vill eiginfeoma, sonur-
; inn, ættingjar og vinir liins látna
onanns, þakka af h'lýjum og heil-
' um huga.
, En við skuliim efcki eingöngu né
lengur dveljast við sorg og hryggi-
lega atburði, en minnast um fram
allt hins að „ljós er þar yfir, sem
látinn hvílir“.
14
Sorgin verður einhvern tíma á
ævinni gestuir okkar flestra
en ofckur hefur verið gefið fyrir-
heit um „Huggun harmi gegn“.
Og einmitt það fyrirheit er öllu
öðru mikilvægara.
Með þau óhagganlegu sannindi í
huga, er nú Elís Árnason kvaddur.
Magnús Víglundsson.
f
„Nú sefur jörðin sumargræn.
Nú sér hún rætast hverja bæn
og dregur andann djúpt og rótt
um draumabláa júlínótt".
Það var einmitt slíka júlínótt,
sem skáldið lýsir svo fagurlega,
sem slysið varð er leiddi til and-
láts ETísar Árnasonar kaupmanns
og matreiðslumanns, sem þessar
fáu línur eru helgaðar, en hann
lézt í Landsspítalanum 29. júlí s.l.
Okkur finnst það óvægið af
„sláttumanninum mikla“, að vera
á ferð á slíkum stundum og vega
að ungum og dugmifcium manni.
En alfaðir ræður og hans ráðum
munum við öll hlíta.
Elís Árnason fæddist 2. septem-
ber 1932. Sonur hjónanna Árna Elís
sonar og Guðlaugar Ólafsdóttur í
HafnarfÍTði. Ólst hann upp í for-
eldrahúsum, og þótti fljótt dugmik
iH og mannsefni gott, enda reynd-
ist svo. Fór hann ungur til sjós,
en ákvað fljótlega að gerast mat-
reiðslumaður og lærði þá iðn í
Hótel Borg. Elís var sérstaklega
framtakssamur og sjálfstæður í
hugsun og athöfn. Því kom hann
fljótt á stofn eigin atvinnurekstri,
með því að kaupa ásamt öðrum
manni verzlun í Hafnarfirði, Mat-
arbúðina við Austurgötu. Síðar
eignaðist hann fyrirtækið einn, og
rak það ásamt sinni dugmikiu
konu af miklum myndarbrag.
Hinn 5. júní 1954 kvæntist EIís
mikilli dugnaðar- og ágætiskonu
Helgu Sigurðardóttur. Eignuð-
ust þau einn dreng Árna, sem nú
er 15 ára.
Ella, eins og við félagar hans
kölluðum hann jafnan, kynntist ég
fyrir rúmum tólf árum síðan, er
hann gefek ^ í félagið Akóges í
Tteykjavík. í því félagi var hann
jafnan í fylkingarbrjósti og þar
mun hans sárt saknað. Áhugi hans
og dugnaður fyrir velgegni þessa
'félags var satt að segja ótrúlegur,
enda árangur af störfum hans og
félagshyggju eftir því góðar. Ég
minnist sérstaklega á þátt hans í
að koma upp félagsheimili Akóges
o.fl. að Brautarholti 6. Hlutur hans
í því máli var stór, bæði hvað
snerti vinnu og ýmsa félagslega
ifyrirgreiðsTu, enda einróma kjör-
inn til að veita því forstöðu. Efcki
gat ég skilið við störf hans fyrir
Akóges, án þess að minnast og
þakka allan þann góða mat er
hann lét ofckur í té, fyrir lítið fé
en oft mifcla fyrirhöfn.
Þetta eru aðeins fá atriði úr lífi
Elísar Árnasonar, en engan vegjn
tæmaindi lýsing á lífsferli hans. Ég
veit, að svo veT sem hann reynd-
ist okkur félögum og vinum, þá
munu nánustu ættingjar mest og
bezt hafa notið dugnaðaæ hans og
góðsemi. Og því er okkur nú öll-
um að leiðarlokum er hann þekkt-
um og áttum því láni að fagna að
eiga samleið með honum, efst í
huga þakklæti til hans, um leið og
honum er beðið blessunar á nýj-
um leiðum.
Eiginkonu hans, syni, öldruðum
foreldrum og tengdaforeldrum,
systkinum og öðrum aðstandend-
um flyt ég innilegar samúðarkveðj
ur.
Blessuð sé minning Elísar Árna-
sonar.
Teitur Jensson.
ISLENDINGAÞÆTTIR