Íslendingaþættir Tímans - 02.12.1970, Qupperneq 24

SJÖTUGUR
JÓN SVEINN JÓNSSON
bóndi á Sæbóli á Ingjaldssandi
Hinn 8. sept. sl. átti Jón Sveinn
Jónsson bóndi á Sæbóli á Ingjalds-
sandi sjötíu ára afmæli og 20. nóv.
varð kona hans Halldóra Guð-
mundsdóttir einnig sjötug.
Jón er fæddur o-g, uppalinn á
Sæbóli og hefur dvalizt þar alla
ævi, að undanskildum þrisvia ára
tíma er hann dvaldist á Brekku.
Foreldrar Jóns voru hjónin Jón
B.jarnason frá Arnarnesi í Dýra-
firði. lengi sjómaður á þilskipum,
frábær fiskimaður, og var lengi
stýrimaður. Hann bió á Sæbóli frá
því skömmu f.yrir síðustu aldamót
og til dánardægurs ’925 Fjalla-
maður var hann ágætur, prúð-
menni og hæglátur, en drjúgvirk-
ur dugnaðarmaður og lagtækur
vel. Kona hans var Sveinfríður Sig-
mundsdóttir í Hrauni, og var hann
seinni maður hennar Forfeður
hennar hófðu lenvi búið í Hrauni
og var ættin frá M,’la-Snæbirni er
bjó' á Sæbólj n« síðast á Álfadal
um miðia 18 öld.
SveinVðnr móðir Jóns var
mesta eæðakona. gestrisin, veitul
02 híáinsöm Hef ég áður minnzt
hennar
Jón var yngsta barn boreldra
sinna af þremur. Elzt var Rósa-
mnnda. liósmóðir á Bakka í Þing-
ur sina að sjá um að tikami sinn
fengi að blandast hrútfirzkri
moldu
lá, „römm er sú taug er rekka
dresur föðúrtúna til“ Helua var
hin góða eg stóra systir sem Matt-
hías pat ávallt leitað til með smát
oe stórt, og hjá henni fann hann
skiól í stormum og næðínoum
lífsins. Nú í banalegunni var Helga
hverja stund. sem hún gat misst
frá starfi sínu, h.já rúmi bróður
síns, reiðubúin til þjónustu eins og
eyrarhreppi, ekkja í Reykjavík,
Halldór er. dó 1916.
Jón og Halldór voru leikfélagar
mínir í æsku, stutt var á milli bæj
anna og mörg voru erindin til sjáv
ar, og var þá oft dvalizt lengur en
þurfti og siglt skútum á Akra-
tjörninni. en þeir bræður áttu
ágætar seglskútur, er faðir þeirra
hafði smíðað.
alltaf. Helga er ein af þeim fáu
manneskjum, sem ég þekki, er vex
við hverja raun, sem mætir henni.
Nú er ég rifja upp liðna tíma,
þá kemur fram mynd af Matthíasi,
er hann söng viðkvæm ljóð og lög
með sinni björtu tenorrödd.
Þeir hvítu svanir syngja
í sárum ljóð sín hlý
þótt bjartar fjaðrir felli
þeir fleygir verða á ný.
(Hannes Hafstein).
Jón dvaldist tvo vetur í Núps-
skólanum á tvítugsaldrinum ög
varð honum það drjúgt veganesti
er hann nam þar. Lærði hann þar
einnig að leika á orgei og var
hann orgelleikari í Sæbólskirki í
um 40 ára bil. Jón er vel greind-
ur, athugull og minnugur. Ham
hefur tekið mikinn og góðan þátt
í félagslífinu á Sandi. Hann er
mjög hlédrægur og hefur lítt haft
sig í frammi, en kosið að starfa í
kyrrþey að búi sínu. Mér er í
minni, aflíðandi jólum 1940, er ég
skrapp á Sand og hitti á að vera
á jólasamkomu þar, hve Jón var
þar ágætur leiðandi skemmtunar-
innar fyrir börnin, með söng og
ieikjum.
Jón hefur bætt mjög við jörð
sína, sem er 12 hundruð að dvr-
leika, en á Sæbóli er þríbýli. Bv^gé
tvisvar yfir fólk og fénað og i síð-
ara skiptið vandað og gott stein-
hús til íbúðar, og sambyggingu yf-
ir allan fénað og hey, fáa faðma
frá bænum, þar sem öllu er vel
og haganlega fyrir komið.
Vann hann mest að því sjálfur,
og smíðaði alla innanstokksmnni,
og fyrir aðra einnig og hafa stól-
arnir frá honum ekki bilað. eins
Nú eru hvítu svanirnir horfnir
af heiðum Hrútafjarðar og jarð-
nezkar leifar Matthíasar komnar
heim í átthagana. Sár þeirra íróin
og flugfjaðrirnar vaxnar
Br. Búason.
t
24
ISLENDINGAÞÆTTIR