Íslendingaþættir Tímans - 01.06.1972, Blaðsíða 2

Íslendingaþættir Tímans - 01.06.1972, Blaðsíða 2
málaflokkum og utan þeirra — þá hef- ur forsendu stefnu vorrar tæpast veriö betur lýst en Jóhannes gerði i siðustu bók sinni Nýjum og niðum, sbr. skáld- verkið Skeyti til Prag, upphaf þess: Tvö risavaxin finngálkn kennd við Atlantshaf og Varsjá skipta okkur smælingjunum á milli sin eins og auvirðilegu herfangi. Gegn þeirri skiptingu, en fyrir hvers konareiningu og friði i heiminum vild- um vér einmitt vinna. Og það var mik- ill styrkur að hafa baráttumanninn Jó- hannes úr Kötlum með sér á þeim vettvangi, þvi að hann lét sér aldrei neitt fyrir briósti brenna. Fyrr á árum var hann a.m.k. eitt eða tvö sumur varðmaður á vegum sauðfjárveikivarnanna á fjöllum uppi og átti þar auðvitað i höggi við óveður og jökulár hálendisins, jafnframt þvi sem hann naut yndisleika Kjalar og Kerlingarfjalla i rikum mæli, þegar hillingar öræfanna lyftu sálinni ofar öllu þvi, sem var litið og lágt. Hefur samstarfsmaður Jóhannesar við það verk sagt mér, að hann hafi ekki vilað fyrir sér smámuni né honum brugðið við vofeiflega hluti i þeim tröllabyggð- um. Siðar gegndi Jóhannes umsjónar- mannsstörfum við Skagfjörðsskála á Þórsmörk 7 sumur með aðstoð konu sinnar, og undu þau þar hag sinum vel við þrastasöng, lindahvisl og lækjanið, eins og ýmis af kvæðum Jóhannesar bera fagran vott um. Er mér sérstak- lega minnisstætt eitt þeirra, er heitir: ó MÖRK Ó, mörk hversu sæll og rikur ég reis á fætur af hljóðum draumi er hárfögur morgunsól á enni jökulsins lagði geislandi glófann svo gekk ég út i þitt há- leita huldulif hvert einasta iauf var leikfang svifandi álfa og dúnmjúkir fuglar flugu inniljóðiðmitt þitt blágresi festi i brjósti mér djúpar rætur við ilina dálitið vikurkorn bjó sér ból en mariuhæna tritlaði létt um lófann og himinn þinn var sú bláa blessaða hlif sem yfir mér hvelfdist við hamingjulindina sjálfa ó, mörk þegar sál minni svalaði vatnið þitt Veturinn fyrir siðasta dvalarsumar þeirra á Þórsmörk hvatti Jóhannes okkur eindregið til að dveljast svo sem vikutima vorið eftir á þessum óvið- jafnanlega stað, er honum þótti sann- kölluð paradis á jörð. Þvi miður gat þó ekki orðið af þessari dvöl okkar þar að þvi sinni. f stað þess hélt ég mig að mestu við mannabyggð það sumar og Jóhannes upp frá þvi. Og við prédikuð- um fagnaðarerindi frelsis og friðar meðal fólksins i landinu árin, sem i hönd fóru. Og nú minnist ég þeirra sem eins merkasta timabils ævi minn- ar. Löngu áður en ég bar gæfu til að kynnast Jóhannesiúr Kötlum persónu- lega, voru kvæði hans og annað mál eitthvert kærasta lesefni mitt.Af hon- um fór lika gott orð á öðrum vettvangi. Hann gegndi fræðslu- og trúnaðar- störfum fyrir ungmennafélögin vestur i Dölum af miklum áhuga og sótti kennara og stúdentamót i Danmörku að loknu kennaraprófi. Hann var eld- heitur hugsjónamaður i anda alda- mótafólksins, þegar við hittumst fyrst til að eiga tal saman að ráði. Það var i Hverageröi 1954, þar sem hann bjó ásamt konu sinni. Mér varð gengið hjá húsinu þeirra, sem skáldið var að mála i sólskini og sumarblæ, heils- aði mér glaðlega og bauð mér heim til kaffidrykkju. Fór vel á með okkur. Spurði hann mig margs um menningu og skáldskap Þingeyinga, sem hann var mjög hrifinn af. En samstarf okk- ar hófst, sem sagt, ekki fyrr en rösk- lega hálfum ártug siðar eöa svo, en úr þvi varð mikil kynning og góð. Eftir margra ára samskipti hika ég ekki við að telja Jóhannes úr Kötlum mesta og bezta manninn, sem ég hef kynnzt, og er þó úr miklu að velja i þeim hóp. En hjá honum fór saman svo einstaklega rik átthaga- og ættjarðar- kennd, óslökkvandi kærleikur til alls, er lifir og hrærist, fórnfýsi og kjarkur, sem aldrei kunni að æðrast, en umfram velflest annað óbrigðul tryggð og trú- verðugheit og góðgirni. I honum fund- ust engin svik. Enn er þó að mestu ógetið þess, er lengst mun halda nafni Jóhannesar úr Kötlum á lofti. Það eru bók- menntaafrek hans. Tvisvar hlaut hann verðlaun fyrir hátiðaljóð, i annað skiptið ásamt Einari Benediktssyni og Davið Stefánssyni i tilefni af þúsund ára afmæli Alþingis 1930, en i hitt sinn, ásamt Huldu, fyrir lýðveldishátiðar- ljóð 1944. Mér telst svo til, að hann hafi gefið út fimmtán frumsamin kvæða- söfn, eitt þýtt ljóðasafn undir dul- nefninu Anonymus, fimm skáldsögur frumsamdar og fimm þýddar, fimm barnabækur, Þingvisur, Jóla- vöku, afmælisdagabókina Skáldu með visur eftir jafnmarg höf- unda og dagar ársins eru, og á hver þeirra um sig stef sins afmælisdags, ljóðaúrvölin Gullregn eftir fjögur skáld, eitt i hverju bindi,, og Litlu skólaljóðin, allt valið af einstakri smekkvisi, dómgreind og sannsýni, auk ýmissa kvæða, greina og ritgerða i blöðum og timaritum, sem of langt yrði upp að telja. Hér er hvorki timi né rúm til að gera ritverkum Jóhannesar skálds nein veruleg skil. Aðeins verður drepið á nokkur einkenni með örfáum ivitnun- um til viðbótar. 1 ljóðunum skipa æskustöðvarnar i Dölum vestur fyrir- rúmið framan af árum. En Jóhannes var fæddur 4. nóvember 1899 að Goddastöðum i Laxárdal i Dalasýslu, og voru foreldrar hans Jónas bóndi þar, Jóhannesson, bónda á Svarfhóli i Laxárdal, Halldórssonar, og kona hans, Halldóra Guðbrandsdóttir, bónda aö Geirshlið i Hörðudal Jóhannes var þvi Dalamaöur i báð- ar ættir, og það mjög rótgróinn. En jafnframt var Islendingseðli hans með afbrigðum rikt, svo og ættar kennd og ræktarsemi , eins og vel sést af hinu merka kvæði hans Karl faðir minn (Ég læt sem ég sofi, 1932): Fátæktin og baslið brynjuðu hann. En skrápurinn hrynur af honum, þegar hann fær að hafa ársgamlan sonarsoninn hjá sér um stund,,,1 hálft annað ár þessi ham- ingja stóð,/það var hátið i kotinu hns pabba. Hann mildari höndum um meisana fór/og tók mýkra á hverj- um stabba.” Hvergi fléttast þó ættar- og átthagatryggð skáldsins betur sam- an en i hinu átakanlega kvæði titlend- ingur: Nú er gamla Island horfið eins og dularfullur draumur, og djúpir voru álar þess, er sukku húmblá fjöll. En svona er þetta biessað lif: einn stórkostlegur straumur, — svo steypumst vér i djúpið, og fyrr en nokkurn varir er ævi mannsins öll. 2 íslendingaþættir

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.