Íslendingaþættir Tímans - 24.09.1977, Side 6

Steingrímur Guðjónsson
ums j ónamaður
Fæddur 30. nóvember 1906
Dáinn 25. júli 1977
Góöur maöur er genginn. Steingrim-
ur Jón Guöjónsson fyrrverandi um-
sjónarmaöur Landspitalans lézt á
sviplegan hátt vestur viö Purkey á
Breiöafiröi hinn 25. júlf s.l. Hversu
dýrmætt er ekki lifiö þegar birta og yl-
ur vermir hjörtu okkar. Þegar sólar-
geislar hafa brotizt I gegnum skýin og
flæöa yfir allt og reka myrkur og kulda
á braut. Oft nægir þetta okkur til þess
aö veröa glöö og kát, en aöeins um
stundarsakir. En þaö er til fólk sem
hvorki myrkur né kuldi vinnur á, fólk
sem hefir öölazt þann skilning og
þroska meö jákvæöum hugsunum og
geröum, aö ekkert raskar ró þess. Þaö
gengur á meöal okkar og jákvæö hugs-
un þess streymir frá þvi i verkum og
tali og léttir byröar þeirra er þunga og
þegar þau festu kaup á þvi, og bæði
hjónin unnu sleitulaust að þvi aö gera
þetta hús aö þvi smekklega og aölað-
andi heimili, sem það nú er. A meöan
lif og heilsa Lúöviku entist, átti hún
mörg hamingjusöm ár á þessu siðasta
heimili sinu. Allir gömlu vinir þeirra
hjóna rötuöu fljótt heim aö Faxatúni 14
og fjölmargir nýir bættust i þann hóp
hér syðra.
Undir þaö siðasta voru þungbær
veikindi borin með rósemi og þvi
æöruleysi sem henni var eiginlegt, en i
erfiðleikunum naut hún ástrikrar um-
önnunar eiginmanns sins og barna,
allt þar til augun iokuöust i hinzta sinn.
Þegar við höfum nú misst sjónar á
þessari góöu og trygglyndu vinkonu
um sinn, þá veröur eftir tómarúm i
hjartanu, sem enginn annar getur
fyllt. Fjölskylda min og ég vottum
Leifi Eirikssyni, börnum ykkar,
barnabörnum og systkinum Lúöviku
dýpstu samúð okkar.
Ingibjörg Vilhjálmsdóttir
f
„Þér gefiö var allt,
sem getur prýtt:
gleðinnar bros og viðmót hlýtt,
þó vekti þér sorg i sinni.
erfiöleikum er haldið. Það fór ekki
mikiö fyrir Steingrimi Jóni, aldrei
hávaöi né læti. Hann gekk hljóölega
um, bros hans var hlýtt og úr augum
hans skein mildi og kærleikur. Stein-
grimur haföi tekiö jákvæöa stefnu i lif-
inu, tileinkaö sér þaö bezta, samvizku-
semií þvierhann tók sérfyrir hendur,
sileitaöi að fegurö hvar sem hana var
aö finna og ekkihvaö sízti meöbræör-
um sínum. Dálæti hans á börnum bar
þess ótviræð merki, hve trúaöur han
var á mannssálina. Steingrimur kunni
aö umgangast börn. Hann kunni aö
setja sig I þeirra spor og gat leikiö
þannig viö þau aö þau fundu ekki ann-
aö en hann væri einn af þeim. Hann
kunni aö leiða þau áfram til mann-
dóms og þroska og vissi hvenær mátti
sleppa af þeim höndum og láta þau
sjálf taka á sig ábyrgö fullorðins fólks.
Steingrimur kvæntist Margréti
Trú þin gaf þér
I striði styrk,
stór og göfug og mikilvirk,
og samboðin sálu þinni.”
(Dr. Sveinn E. Björnsson)
Þessi orð látins góövinar Lúllu og
Leifs eiga vel viö um tengdamóður
mina, sem kvaddi okkur á kyrrlátu
sumarkvöldi. Þaö er erfitt aö átta sig á
þeirri staðreynd, aö hún skuli vera
horfin sjónum okkar, svo vel bar hún
veikindi sin. En lögmáli lifsins verður
ekki breytt.
Lúlla var glæsileg kona og öllum
þeim kostum búin, sem eina konu
mega prýöa. Hún var með afbrigðum
ættrækin og vinamörg, enda leið öllum
vel I návist hennar. Frá henni
streymdi sú hlýja og góövild, sem öll-
um er ógleymanleg er henni kynntust.
Aheimilitengdaforeldra minna rikti
alltaf hinn glaði andi gestrisninnar og
veröur mér ætiö minnisstæö sú mikla
umhyggja og ástúð, er þau báru hvort
fyrir öðru.
t huga minum varðveiti ég minning-
una um yndislega konu, og bið góðan
Guö að geyma ástrikan eiginmann
hennar.
A.G.
Hjartardóttur hinn 9. október 1937 og
eignuðust þau fjóra syni, sem allir eru
uppkomnir. Synir þeirra hjóna eru all-
ir farnir aö heiman en þeir eru : Jón
pipulagningamaöur, starfsm. Land-
spitalans, Helgi fulltrúi hjá Lands-
banka tslands, Þorsteinn sölumaöur
hjá Fasteignaþjónustunni og Guöjón
starfsmaður Reiknistofu bankanna.
Allir eru þeir giftir og eiga mannvæn-
leg börn og eru ótaldar þær stundir er
þau Margrét og Steingrimur hafa lagt
fram til blessunar barnabörnum sin-
um.
Margrét var alin upp I Purkey og
héldu þau hjón mikið upp á staöinn og
fóru árlega til aö dveljast þar; ásamt
sonum sinum og venslafólki. Stein-
grfmi var sérstaklega annt um þennan
staö og hvatti drengina sina til aö
byggja sumarbústaö á eyjunni og þar
eö Steingrimur haföi hætt störfum hjá
Landspitalanum sökum aldurs, dreif
hann sig Ut i eyjar tilþess aö hjálpa til
við uppbygginguna. Vini áttu þau hjón
iPurkeynni.þóttnú sé aöeins einn eft-
ir, Jón Jónsson bóndi, uppeldisbróöir
Margrétar, er dvaliö hefur þar einn I
mörg ár.Tilhans er gottaö koma, þaö
þekkjum viö af eigin raun og til hans
sóttu Margrét og Steingrimur og ekki
siður drengirnir og voru þar i góöu
yfirlæti og tóku til hendi meö honum
viö búskapinn.
Ahugamál Steingrims voru fjölda
mörg og ekki hægt að gera þeim nein
6
íslendingaþættir