Íslendingaþættir Tímans - 24.09.1977, Qupperneq 31

Páll G. Þorleifsson
F. 20.12. 1910
D. 8.5. 1977
t dag er til moldar borinn, frá
Laugarneskirkju, tengdafaöir
minn og vinur Páll G. Þorleifs-
son, en hann andaöist á Landa-
kotsspitala 8. maf sl.
Vegna hógværöar hans og
góöra eiginleika i mannlegum
samskiptum, sköpuöust aldrei
um hann straumrastir, en hlýhug
samferöamanna sinna sinna átti
hann i rikum mæli. Ast barna átti
hann og vini marga, en óvini
enga. Vegna aldarfjórðungs vin-
áttu ókkar og elsku hans, vil ég
nú, aö leiöarlokum, minnast Páls
aö nokkru.
Páll var fæddur aö Staöarhóli i
Siglufiröi 20. desember 1910, og
hét fullu nafni Páll Guömundur
og voru foreldrar hans Þorleifur
Þorleifsson skipstjóri, og kona
hans Valgeröur Kristjánsdóttir.
Var Páll yngstur i hópi 11 syst-
kina, en til fulloröinsára komust
6. Foreldrar Páls bjuggu á
Staöarhóli fram tilársins 1916, aö
þau fluttu yfir fjörðinn, i sjálfan
kaupstaöinn.
Foreldra sina missti Páll ung-
ur, en faöir hans fórst i róöri, á
trillubát 2. desember 1933 ááamt
syni sinum Þorvaldi. Systkinin
sem þá stóöu eftir, mynduöu
ásamt Dýrleifu móðursystur
þeirra, f jölskyldukjarna svo þétt-
ofinn, aö enn i dag, eru fjöl-
skyldubönd þessi ófúin meö öllu,
þótt nú lifi Pál, aðeins systir hans
Guðfinna og Halldór bróöir hans,
bæöi búsett á Siglufirði. Komu
samhyggðareinkenni þessi vel i
ljós, er mágur Páls, Asgrimur,
varö fyrir alvarlegu slysi á liönu
vori, en vart varð á meiri um-
hyggju kosið, en þar kom i ljós.
Samkennd i fjölskyldu, sem
þarna var að finna, gerir þjóö-
félagsbygginguna heila og sterka,
og væri betur aö viö ættum meira
af þeim dýrmæta sjóöi.
Snemma fór Páll aö sækja sjó,
eða aöeins 15 ára, og sótti ýmist
þorsk eða sild, eðalborna fisk-
Sildveiðar stundaði Páll frá
heimabæ sinum en vetrarvertiöir .
sótti hann til Reykjanesskagans.
Oðlaöist hann skipstjórnarrétt-
indi fiskimanna, á þessum árum
eða um 1930. Ekki var kauptrygg-
ingu fyriraö fara á þessum árum,
og aöbúnaður með þeim hætti, aö
ekki þættu fýsilegir ungum mönn-
um i dag. Ahættan var mikil, en
tekjur óvissar enda ekki óal-
gengt, aö fjölskyldumenn, kæmu
meö skuld á baiki eftir úthaldiö.
Hin bitra reynsla þeirra, sem i
eldraunir þessar rötuðu, var sá
jarövegur sem verkalýöshreyf-
ingin óx úr, og skóp samtaka-
mátt, sem aftur hefur rutt braut-
ina fyrir eftirkomendur, sem
væntanlega meta aö veröleikum.
Ariö 1936, hinn 30. mai giftist
Páll eftirlifandi konu sinni Elku
Guöbjörgu Þorláksdóttur, frá
Hafnarfirði og eignuöust þau eina
dóttur, Valgerði, sem heitin er
eftir ömmum sinum báöum.
Hjónaband þeirra var farsælt og
voru þau mjög samhent i aö búa
heimili sitt þannig úr garöi, aö
menn fyndu sig velkomna, enda
gestrisni eitt æðst boðorða.
1 lok sildarævintýrisins og með
minnkandi afkomumöguleikum,
fluttist Páll búferlum með fjöl-
skyldu sina áriö 1946 frá Siglu-
firði, og settist fyrst aö i Hafnar-
firði, en árið 1948 flutti hann i þá-
verandi Laugarnessókn i Reykja-
vik, og bjó þar æ siöan.. Páll hóf
störf hjá Oliuverzlun tslands áriö
1948, og starfaöi þar óslitiö til
dauðadags. Vann.hann þar ýms
störf i oliustööinni að Kletti, og
lengst af viö oliulandanir úr skip-
um, og kom þar viö sögu, bátur-
inn Hafliöi. A seinni árum þegar
heilsan fór þverrandi voru Páii
falin léttari störf, og endaöi hann
þjónustu sina sem birgðavöröur.
Stjórnendur Oliuverzlunarinnar
eiga þakkir okkar, fyrir drengi-
lega framkomu og skilning á
breyttum högum.
Vinátta samstarfsmanna hans 1
gegnum árin, og góður vinnuandi,
var ómetanleg, enda Páll félags-
hyggjumaður og stéttvis.
Kynni min af Páli hófust, er ég
kynntist dóttur hans, og styrktust
þessi kynni og varö úr gagn-
kvæmt vinarþel, sem aldrei bar á
skugga.
Glað'værö Páls og væntum-
þykja á barnabörnum, lýstu um-
hverfið, og aldrei töldu börnin að
jólin væru komin, fyrr en afi og
amma voru setzt i stofu, svo stór-
an þátt átti hann þar.
Þegar við nú horfum á eftir
honum afa, yfir móöuna miklu og
undrumst hversvegna? — þá lifir
minning hans i hugum okkar, og
við þökkum fyrir þann tima, sem
hann var með okkur og biöjum
honum farsællar farar og góörar
heimkomu.
Eigðu þakkir okkar, og far þú
vel vinur.
Hreinn Bergsveinsson
Islendingaþættir
31