Heimilistíminn - 07.03.1974, Blaðsíða 27
Þegar John Gebhart stóð með hengmgarólina um
hálsinn, hrópaði hann formælingar yfir þá, sem
höfðu dæmt hann til dauða fyrir morð, sem hann
hafði ekki framið. Hann hét þvi, að enginn skyldi
geta haldið jarðneskum leifum hans niðri i jörð-
inni. Og enda þótt kista hans væri undir strangri
gæzlu og innsigluð, hvarf steindauður skrokkurinn
með öllu, án þess nokkur vissi, hvað af honum
varð....
$á dauði hvarf!
— Ég ersaklaus! bið getið tekið mig af lífi,
en engin gröl' skal geta haldið mér!
Þetta voru óhugnanlegu orðin, sem
ungur maður, John Gebhart, æpti upp i
örvæntingu nokkrum sekúndum áður en
hann dinglaði i gálganum, dærtidur fyrir
morð, sem hann hafði ekki framiö. Og það
furðulega var, að John hafði rétt fyrir
sér. Likið hvarf gjörsamlega úr gröfinni,
enda þótt um það væri staðinn vörður dag
og nótt.
Þessi furðulega saga hefst árið 1856 i
Cape Town i Suður-Afriku. Fátækur
vinnumaður, Pierre Villiers, hafði fundizt
kyrktur, og allt benti til þess, að vinnu-
vélagi hans John Gebhart, væri
morðinginn. Það var nefnilega eitt
einasta vitni, sem l'elldi hann. Þessi
maður hafði séð ódæðið. Rétturinn sá
engin vandamál við þetta, þvi aö málið
virtist ósköp einfalt.
Að visu neitaði John sökinni alltaf, en
engu að síður var hann dæmdur til dauða,
og skyldi hengjast. Kvöldið fyrir aftökuna
vitjaði fangelsispresturinn hans. Vildi
hann játa núna? Nei, hann sór hins vegar
hátiðlega, með höndina á bibliunni, að
27