Heimilistíminn - 27.01.1977, Qupperneq 9

hópnum, er inn i bæinn kom, og
höföu þá gjarnan betur. Viö þessu
var raunar búizt og því farnar
krókaleiöir heim, eöa hluturinn
dulbúinn, en samt gekk á ýmsu.
Hætturnar voru fleiri. Einu
sinni vorum viö fjórir i efnisleit
og komum þar aö, sem mikill
spónahaugur var, og rauk úr
honum.Hvergivaraö sjá eld, eöa
glóð. Fórum viö nú aö mana hver
annan aöhlaupa yfir hauginn. Að
endingu stóðst Biddi ekki mátið,
gekk nokkuö frá haugnum, en viö
fylgdumst spenntir meö. Biddi
tók svo á sprett og upp hauginn,
en sem hann er efst á haugnum,
fellur kollur haugsins niöur meö
Bidda, en upp gaus eldur og
neistaflug. Biddi veður um í glöð-
inniogeldinum.ená erfittmeð aö
komast úr haugnum og viö
hlaupum tilhjálparTókþetta ekki
langa stund, en erviðhöföum loks
náð Bidda úr eldinum, loga föt
hans, sérstaklega buxurnar.
Tekst okkur strax aö slökkva i
fötunum, nema buxunum. f öllu
þessu höfðum viö ekki tekið eftir
þvi, aö ameriskur herbill nálg-
aðist okkur á fullri ferö. Tveir
hermenn voru i bilnum og höföu
þeir séð, hvað var aö gerast —
Stukku þeir út hjá okkur og
slökktu eldinn með þvi að vefja
föt sin utan um eldinn og kæfðu
hann þannig. Annars er ekki að
vita, hvernig okkur hefði tekizt en
Biddi var úr leik i nokkrar vikur,
vegna brunasára á fótum.
Fjáröflun
A haugana, sem okkur strákun-
um var flestum bannað að fara,
var hægt að fara I beinar fjár
öflunarferðir. Voru þær einkum
tvenns konar. Annars vegar var
farið og hirtir góömálmar, svo
sem pottur, kopar' og eir. Ýmsir
fullorönir stunduöu lika göö-
málmana, einkum kopar og eir,
þannig að pottur var sá málmur,
sem við strákarnir helzt náðum.
Ein tveggja til þriggja tima ferö
nægði gjarnan til þess aö selja
mátti fenginn Stálsmiðjunni
Járnsteypu, Ananaustum, fyrir
upphæð, sem dugði i eina bióferð
með tilheyrandi. Hinsvegar var
einnig um að ræða beina leit að
peningum. Peningaleit varð að
fara á fjöru, en fjaran undir
haugunum var sandfjara. Leitin
fór þannig fram, að ýmist fylgdi
maður öldunni, og tindi upp pen-
inga, sem birtust við sog öldunn-
ar, eða hitt, að með smásköfu
skóf maður yfirborð sandsins og
tindi upp peninga, sem þá birtust.
Var alveg ótrúlegt, hvað hægt var
að ná með þessum hætti.
Til marks um gildi smápen-
inga, má getá þess, að heimsins
bezti Is, isinn hjá Gvendi i Fjólu,
kostaði eina krónu, kókið 55 aura
og biómiði kr. 2,50.
Voru margir fengsælir á fjör-
unni, en mikil raun var okkur að
lOeyringunum og 25 eyringunum,
sem gefnir voru út 1942. Þeir voru
af svo lélegu efni, að eftir ör-
stuttan tima i fjörunni, voru þeir
ónýtir. Voru þetta þó verðmiklir
peningar, en ekki svíviröing is-
lenzkri mynt, eins og kronan út-
gefin 1976.
Einseyringurinn 1942 var
ámóta verðmætur þá og krónan er
nú, en samt var hann gerður úr
betra og dýrara efni.
Hjónaband nr. 2 er sigur vonarinnar
yfir reynslunni.
X
Sveskja er ptóma, sem séð hefur betri
daga.
Það er liðan þin... en ekki staða, sem
ræður þvi hvort þú verður hamingju-
samur.
Fólk nýtur útiiegunnar bezt þrem
vikum eftir heimkomuna.
Máiið er ekki hvenær menningin
hófst... heldur hvenær hún hefst.
*
Opinn hugur veldur færri erfiðieikum
en opinn munnur.
Ungdómurinn er öðru vlsi nú tii dags
en hann var áður og svo hefur raunar
alltaf verið.
Stórir menn verða litlir — i náttfötum.
'mr
Litil gjöf er betri en stórt loforð.
/
9