Heimilistíminn - 27.01.1977, Síða 32

Framhaldssagan:
AAaria Lang

Allt þetta er eins og skerjagarðurinn umlukinn
f jöllum. i dal milli slíkra vatna sáum við um kvöld-
ið Rá'men i fegurð sinni, með háum trjám sem
vörpuðu skugga á garðinn....
Erik Gustaf Geijer.
12
— Ramen finnst mér vera fallegasti staðurinn á
Vermalandi.
Það var skoðun Selmu Lagerlöf, og þennan til-
komumikla septemberdag þegar vindbarin lauf
þyrluðust um kring, og þrumudökk ský á himni,
myndi enginn ef gestunum á herragarðinum mót-
mæla því. Því miður getur þó enginn þeirra helgað
sig óskiptur náttúruskoðun eða fegurðardýrkun.
óró-vangaveltur og kvíði vegna þess, sem þegar
hefur átt sér stað og þess, sem er í þann veginn að
verða, fyllir hugann í of ríkum mæli.
Wijk rannsóknarlögregluforingi, sem skáskýtur
löngum líkama sínum út úr rústrauðum Mercedes-
bíl, er ekki sízt órólegur. Hann veit betur en Bodil,
hve skelfilega líklegt það er, að falleg ung Ijós-
hærð stúlka, sem hefur verið horf in í sex vikur, áé
horfin fyrir alla framtíð, nema lögreglunni takist
með mikilli fyrirhöfn að hafa upp á andvana lík-
ama hennar. Hann hefur ekið frá Stokkhólmi til að
fá Bodil um síðir til að skil ja þetta, og til að fá leyf i
hennar til að taka málið að sér og ef til vill koma í
veg f yrir með návist sinni, að of mikið verði lagt á
hana sjálfa. Allt sem hún hefur sagt, er meitlað í
heila hans, og á sama hátt skrá blá augu hans nú
hvert smáatriði, þegar hann gengur í átt að herra-
garðinum.
Við heimreiðina standa rústir gamals kofa eins
og minnismerki um horfna frægðartíð héraðsins.
steinveggir, skorsteinn úr gömlum ofni með járn-
skrauti og grasivaxið þak. Mjór stígur liggur hægra
megin við kofann og hverfur á bak við ösku-
hr.úgu. Á vinstri hönd liggur glæsileg heimreiðin i
trjágöngum upp að hlaðinu. Fyrst blasir við einnar
hæðar hús í f jórum álmum, sem umlykur skugg-
sæla grasflöt. Það er fremur drungalegt og frá-
hrindandi — eins konar virki áður en komið er að
aðalhúsinu. Ensjálfur herragarðurinn kemur veru-
lega á óvart.
Gul og hvítaðalbyggingin, sem er á tveim hæðum
stendur hátt, og er óvenjuleg í sniðum. Járnskor-
steinana ber við himin og húsið snýr ekki í átt að
dimmum trjágöngunum heldur út að bláu dýpi
Rámvatnsins og dimmgrænum hæðardrögum ás-
anna sem klæddir eru barrtrjám. I hlíðinni, sem
liggur niður að ströndinni, glampa birkitrén okkur-
gul i geilsum sólarínnar sem er að brjótast gegnum
skýin.
Christer Wijk verður agndofa alveg eins og fólk
hefur í tvær aldir orðið orðvana frammi fyrir
2