Heimilistíminn - 14.04.1977, Síða 12

góslavneskra foreldra. Saganhófst, þegar
hún fékk gjöf, sem reyndist vera páska-
egg úr súkkulaói. Hún opnaói eggió — á
öskjunni stóö, aó þaö væri búiö til i Róm —
og út datt litill miöi, vafinn i rúllu og á
hana var máluö mynd af sólsetri yfir
fjalli.
Undirmyndina varskrifaöá itölsku: —
Þetta er sólin dásamlega I landi minu. Ef
þúsem færö þetta ert ung og falleg stúlka,
aölaöandi, góö og sem þráir raunverulega
ást, biö ég þig aö koma hingaö. Sólin og
ástinbiöa þin! Undirbréfinu stóð: Franco
Basile, ttaliu.
Dana vildi þegar i staö fara til ltaliu og
finna Franco. Hún tók aö spara og fór á
Itölskumámskeiö. Dana og vinkona henn-
er,EileenHcpkins, sem ætlaöi meö henni,
söfnuöu saman alls 500 pundum og komu
til Napóli á páskum 1971.
Þærfóru til Rómarog fundu fyrirtækiö,
þar sem eggin voru búin til, en komust
þar aö raun um aö Franco var hættur
störfum og fengu heimilisfang hans i staö-
inn
Þegar þær komu i hverfiö þar sem
heimilisfangiö var, hugsaöi Dana stööugt
um aö hann væri ef til vill trúlofaður. En
Eileen var sannfærö um aö hann hlyti aö
veröa ástfanginn af henni á stundinni,
þegar hann heyröi aö hún hefði feröast
yfirhálfann hnöttinn til þess eins aö hitta
hann.
Þegar þær komu á áfangastaö, hringdi
Dana dyrabjöllunni, ákaflega tauga-
óstyrk og Franco kom sjálfur til dyra.
Hann var hávaxinn og glæsilegur, en
spyrjandi á svip.
Hamingja Dönu var skammvinn. Meö-
an þærstöllur stóöu á tröppunum, heyröu
þær barn kalla aö innan: — Pabbi hvaöa
stúlkur eru þetta? Eiginkonan, sem átti
von á barni kom einnig fram i dyrnar.
Dana stamaöi upp skýringu á komu
sinni og brast siðan' i grát. En allt var
fyrirgefiö báöum aöilum von bráöar.
Franco, sem var 37 ára gamall, sagöi frá
þvi hvernig hann og félagi hans heföu sett
svona miöa I fimm egg bara upp á grin. —
Okkur datt aldrei i hug aö neinn muúdi
taka þaö alvarlega, sagöi hann sér til af-
sökunar.
Ástarbréf
— Astin min — Ég elska þig takmarka-
laust og mun aldrei elska neina konu
nema þig. Ég skrifa þetta svo þú fáir þaö
snemma i fyrramáliö og farir aö hugsa
um mig um leiö og þú vaknar. Ekkert I
heiminum skiptir máli nema aö fá aö sjá
þig sem allra fyrst. X.
Þetta er dæmigerö setning, sem kemur
fyrir i öllum ástarbréfum og hefur gert
um aldaraöir.
12
Vel eru kunn bréfin, sem Napóleon
skrifaöi Jósefinu sinni. Einn morguning
skrifaöi hann til dæmis þessar linur: —
Allar vakandi hugsanirminareruhjá þér.
Myndir af þér og ánægjan I gærkvöldi
geraþaö aö verkum aö ég get ekki hvilzt.
Indæla og einstaka Jósefina, þú hefur
stórkostleg áhrif á hjarta mitt. Ertu döp-
ur? Leiöist þér? Astvinur þinn unnir sér
engrar hvildar án þin.
Astarbréf veröur aö vera skrifaö I hita
augnabliksins. Rithöfundurinn Marga-
reth Drabble segir:
— Þau ástarbréf, sem eru full af tilvitn-
unum og skáldskap, eru fremur skrifuö til
höfundarins en elskunnar. En fallegu
bréfin — skrifuöi vimu — óbeizluö og opin
— þau bera vott um raunverulega ást.
Denise Robins, mjög þekktur, brezkur
rithöfundur, segir: — Ég vil skrifa beint
frá hjartanu, gleyma málfræði og stil —
skrifa aöeins tilfinningarnar beint á
papplrinn. Þá fyrst veröa þær falslausar.
Af öllum þekktum ástarævintýrum
mun sagan um ljóöskáldiö Robert Brown-
ing og Elisabeth Barrettein hin fegursta.
Hann frelsaöi hana úr fátækt og ánauö I
skuggahverfum London og gaf henni ást
og frelsi á hinni sólbökuöu Italiu.
Tveimur dögum eftir brúökaup þeirra,
sem gert var meö leynd í London áriö
1846, skrifaöi hún honum:
— Elsku vinurinn minn! Ef ég skyldi
einhvern tima svikja þig, mega allar
konur heimsins fúslega troða mig undir
fótum sér i rennusteininum. Þá verö ég
þin óveröug — þetta er svariö viö öllu þvl
sem þú skrifaöirmér igær um aö þú vildir
vera min veröugur. Og þú af öllum mönn-
um! Þú sem hefur lyft mér úr myrkum
undirdjúpunum upp i sólskinið! Ég skulda
þér allt sem ég er. Allt sem framtiöin
mun veita mér mun gleöja mig gegnum
ást þina.
Orö Knut Hamsuns til sinnar heittelsk-
uöu Mariu eru oröin aö ódauölegum
skáldskap:
— Ég skrifa þessi orö standandi upp á
endann undir lampaljósi i ganginum til
þess aö bréfiö komist strax af staö. Þá
færöu þaö um kvöldveröarleytiö á morg-
un. Ég fór frá þér fullur trausts á þér,
trúöu þvi. Ég þakka þér og elska þig
Maria fyrir aö koma til min og gera okkur
báöum lifiö betra. Þú umvafst mig fegurð
og blföu, sem ég hef aldrei notiö áöur, er
þá svo undarlegt, aö ég skuli vera þinn?
Astin milli karls og konu er fögur. Hún
talar sinu greinilega máli i öllum heims-
hornum og lætur ekki tungumálaerfiö-
leika eöa aöra veraldlega hluti hindra sig.
Augu mætast. Svartur og hvitur. Gulur og
brúnn. Ungur og gamall.
Astin þekkir engin landamæri og fer sin-
ar eigin leiöir. Hún hjálpar lil aö mýkja
þann haröa heim, sem viö lifum I og gefa
hversdagsleikanum annan lit en þann
gráa.
i